EDITORIAL
Οι δικές μας Κυριακές
Αθώες και ηδονικές. Γι' αυτό και τόσο απόλυτα προσωπικές.
Έχουν τ' όνομα. Έχουν, όμως, και τη χάρη; Κι έτσι όπως "διαγράφεται" μπρος στα {μεγάλα και περίεργα και ανήσυχα) μάτια μας ο χειμώνας που έρχεται, ποια προοπτική, άραγε, μπορούν να έχουν οι Κυριακές μας;
Διαβάζω άρθρα, διαβάζω μελέτες και έρευνες, διαβάζω βιβλία. Και ταυτίζομαι.
Και προβληματίζομαι. Διότι εκτός από τα διαβάσματά μου, υπάρχουν και οι "γύρω".
Φίλοι και γνωστοί. Που προσπαθούν, ντε και σώνει, να με ανησυχήσουν!
Να με γεμίσουν με ενοχές επειδή εξακολουθώ να διεκδικώ, με πάθος, τις XL Κυριακές μου. Με ποια λογική, παρακαλώ; Με τη λογική του "άγνωστου, γκρίζου, μάταιου και προβληματικού μας αύριο" ... ΟΚ, λοιπόν. Ας καθίσουν κι ας αρχίσουν κλάψες κι αναστεναγμούς. Εγώ αρνούμαι! Μπορεί να με ακούς να μιλάω συχνά για "όρια ξεπερασμένα και στόχους χαμένους", αλλά πάντα (μα πάντα!) προσθέτω (και θα προσθέτω), "όμως εμείς είμαστε εδώ. Για να τ΄αλλάξουμε". Διατηρώ, βλέπεις, άθικτα τα "εκ γενετής" χαρακτηριστικά μου: ιδεαλίστρια, πεισματάρα, ρομαντική, διεκδικητική, αντιδραστική! Όπως κι εσύ (άλλωστε).
Κι έτσι, παραμένουμε ανεπηρέαστες, αλώβητες και άτρωτες! Αποφασισμένες να μην επιτρέψουμε σε κανέναν και τίποτα να υπονομεύσει τις Κυριακές μας. Τις θέλουμε αδιαπραγμάτευτα δικές μας. Μακριά από στοχοποιημένους αριθμούς, παράπλευρες ζημιές, κακές σκέψεις.
Μακριά από πανικούς, απαγορεύσεις και κανόνες. Γεμάτες με Χατζιδάκι και Ornella Vanoni, με Καραγάτση και Κούντερα, με καφέ, κρασί και φίλους, πολλές παρτίδες για δύο, πολύ allyou.gr και facebook, "έξι με οχτώ" (σινεμά, ντε) και μεγάλες δόσεις cool.
Σ'αρέσει; Κι εμένα! Καλές μας Κυριακές, λοιπόν!