Είσαι σίγουρη;

Και ναι, όσο κι αν δεν το πιστεύεις, πάντα ψάχνω. Κι όχι μόνο ψάχνω, αλλά και πιστεύω πως θα δικαιωθώ, το άτομο!

Ως σύχρονη... Κολόμβα, τολμάω, σκαλίζω, δημιουργώ (καινούργιες ανάγκες), ερευνώ. Μάταια προσπαθώ να με προφυλάξω, να με προλάβω, να με περιορίσω.
Έχω μια φυσική ροπή προς το... χάος, οφείλω να παραδεχτώ, όμως κάθε Άνοιξη αυτή η... ροπή μου, φουντώνει! Δεν ξέρω τι και ποιος προστάζει, αλλά και μόνο το γεγονός πως θέλω να ξεφορτωθώ τα παλιά κλισέ, τις παλιές βεβαιότητες  τα "πρώην" μεγάλα μου ορμητήρια, αυτό από μόνο του, αποτελεί  μια "νέα" βεβαιότητα.

Μονάχα τις Κυριακές μου θέλω πίσω!  Όλες! Μυστικές και φανερές, διεκδικητικές και παραμυθατζούδες, ακατάλληλες και ζεστές, με παράπλευρες... ζημιές και απώλειες, με κρασί,  μπύρα ή βερμούτ, χαλαρές και παραδομένες, χωρίς ρολόι και πυξίδα. Όλες! Κυριακές με ρόδινα μάγουλα σαν ανατολή, κόκκινα θαύματα σαν βύσσινο γλυκό, μπλε και γαλάζιες υποσχέσεις σαν βαρκούλες χάρτινες
Που, όσο και να πεις, παλιά, είχαν μιαν άλλη διάσταση, μιαν άλλη αθωότητα, μια ηδονική επανάληψη, μια χαλαρότητα. Έκρυβαν μια υπόσχεση, ανακάτευαν χάδια και λόγια και σχέδια και ιστορίες προσωπικές μικρές και σύντομες, και μας έβγαζαν βόλτα βράδυ ανοιξιάτικο με φωτεινό ουρανό, βλέμμα μεθυσμένο και αγκαλιά ανοιχτή.

Τις θέλω πίσω αυτές τις Κυριακές. Για να μπορώ να πάω παρακάτω. Στο χρόνο. Χωρίς άλλοθι. Κι ας με χαρακτηρίζει και μια άρνηση να με κατατάξω σε "κατηγορίες".  Κι ας παραμένω ανεπανόρθωτα διάφανη. Για να μπορώ να μετατρέπω σε συναρπαστικό παιχνίδι το δικαίωμα μου να διακτινίζομαι και να βυθίζομαι σε ιδανικές ανατροπές. Χωρίς not!
Εξ' άλλου η Άνοιξη είναι ιδανική εποχή για ολάνοιχτες εισόδους και εξόδους του κάθε άλλοθι. Του καθενός και της καθεμιάς μας.