EDITORIAL
Πάμε γι' άλλα
Kαινούργια, άλλη μέρα. Καινούργιες, άλλες σκέψεις. Από Α!
Το Α ήταν, από τότε που ήμουν πιτσιρίκα, το αγαπημένο μου γράμμα. Άρχιζαν και τέλειωναν μαζί του όλες οι Αγάπες μου, η Αθήνα μου, η Άνοιξη και η Αλήθεια μου, οι Άγγελοι και τ' Αγαπημένα μου όλα, τ' Αστέρια τ'ουρανού μου και τ' Αεροπλάνα και τ' Αερόστατα της φαντασίας μου, οι Ακτίνες του ήλιου μου στην Αυλή των θαυμάτων-παιχνιδιών μου, τ' Αγριολούλουδα και τ' Άσπρα γιασεμιά μου, τ' Αγόρια που μ' άρεσαν κι οι Αγκαλιές που λαχταρούσα, η πρωινή Ανατολή και το κάθε Αύριο που περίμενα.
Πέρασα Απέναντι, μετά. Στο στρατόπεδο των μεγάλων. Με το Α μου αγκαλιά, ν΄αρχίσω από 'κει που είχα αφήσει Ατέλειωτα κι Ανολοκλήρωτα τα Αυτονόητα και τα Αρμονικά μου. Κι ήρθα Αντιμέτωπη με Άλλες Αξίες και Αρχές, κι Αποφάσεις που ήταν Απέναντι στην Ατίθαση, Αντιδραστική και Ανυποχώρητη πρώην πιτσιρίκα, εμένα.
Αναρωτιέσαι κι εσύ, πώς Αναμετριέται κάποια,πρώην Αθώα, με Αφέντες Ανεπιθύμητους και πώς Ανεπηρέαστη Αποφασίζει να Απομακρυνθεί από Ασχήμιες, από Άδεια Απαγορεύεται. Ασπίδα η αξιοπρέπεια, με άλλοθι τις Αναμνήσεις. Και να Αισθάνεται Άνθρωπος. Αχώριστη από τις Αμφιβολίες, τις Αναζητήσεις της Αλλά και τις Ανατροπές της και τις Αντίθετες Απόψεις των Άλλων. Χωρίς να πρέπει να Αποδείξει Αυτονόητες Αλήθειες.
Να έχει Αυτοεκτίμηση, Αυτογνωσία, να Αισθάνεται καλά με το μέσα και το έξω της.
Τα Αχ είναι Ανώφελα. Τα Αν τα Αγαπάμε. Τα Άντε, συνοδεύονται (πάντα) από το "γεια". Τα Ακόμα, περνάνε. Τα Άκυρα, προσμετρώνται.
Αν θέλεις να διανύσεις μέσα σε μια μέρα όλη την απόσταση από το Α στο Ω θα Αγκομαχήσεις. Άσε που μπορεί και να Ατυχήσεις...
Μείνε μαζί μου για σήμερα, τουλάχιστον. Στο Α!
Για να μην σου πω πως και το allyou από Α αρχίζει!