Ted Lelekas: Περί οίνου και άλλων δαιμονίων

Ted- Θόδωρος- Λελέκας. Wine blogger (ο πρώτος), δοκιμαστής κρασιών και άλλα πολλά. Αυτός είναι ο μέντοράς σου. Ο δικός σου άνθρωπος, πώς να στο πω, είναι αυτός ο τύπος ο βαφτισμένος στον οίνο, που θα σου μιλήσει για το Chardonnay και το Cabernet Sauvignon κι εσύ θα κάτσεις να τον ακούσεις προσεκτικά λες και σου κάνει πρόταση γάμου.

«Δεν είναι ντροπή να μην ξέρει κάποιος για κρασί» μου είπε και γεμίζοντας ένα ποτήρι με κόκκινο κρασί που είχα ανοίξει τρεις νύχτες πριν- έγκλημα!- πάτησα αποφασιστικά το send και του έστειλα μία μεθυσμένη λίστα με ερωτήσεις…

Θόδωρε, τη θυμάσαι την πρώτη φορά που ήπιες κρασί; Πώς αισθάνθηκες;

Η αλήθεια είναι ότι δεν τη θυμάμαι. Ήμουν σίγουρα πολύ μικρός και είχα δοκιμάσει από το ποτήρι κάποιου μεγαλύτερου στο τραπέζι. Κρασί, βλέπεις, υπήρχε πάντα στο σπίτι μας - χωρίς κρασί, το τραπέζι δεν θεωρούνταν στρωμένο! Αυτό που θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά ήταν το πρώτο κρασί που μου έκανε πραγματικά εντύπωση, που δεν ήταν σαν τα άλλα. Ήμουν ακόμα στα πρώτα επαγγελματικά μου βήματα στο χώρο και είχα αγοράσει ένα ξεχωριστό κρασί από το Bordeaux, για ένα καλό τραπέζι στο σπίτι με φίλους. Το θυμάμαι ακόμα, ήταν ένα Pagodes de Cos του 1996. Μη φανταστείς, βέβαια, ότι τότε ήξερα αρκετά για να το διαλέξω μόνος μου. Μου το πρότεινε η υπάλληλος μιας κάβας που εμπιστευόμουν πολύ και είχε δίκιο. Με την πρώτη γουλιά, είμαι σίγουρος ότι έλαμψαν τα μάτια μου –και είμαι σίγουρος ότι το είδαν και οι άλλοι γύρω μου. Θυμάμαι ότι σκέφτηκα από μέσα μου «Να δεις που καλά έκανα κι αποφάσισα να ασχοληθώ με το κρασί. Αν υπάρχουν τέτοια κρασιά, θα περάσω τέλεια!». Από τότε έχω δοκιμάσει χιλιάδες κρασιά – και πολύ καλύτερα – αυτό όμως δεν το ξεχνάω…

Πόσες ρόγες σταφυλιού χρειάζονται για την παραγωγή ενός μπουκαλιού κρασιού;

«Πολλές!», είναι η εύκολη απάντηση. Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι τα σταφύλια από οινοποιήσιμες ποικιλίες, σε αντίθεση με τα επιτραπέζια που τρώμε ως φρούτο, είναι συνήθως μικρόρογα. Θα μπορούσαμε να πούμε, λοιπόν, ότι κάθε ρόγα είναι θαυματουργή (αυτό βέβαια το ξέραμε, δεν είναι κάτι καινούριο). Για να έχουμε εικόνα πάντως (και να φύγουμε λίγο από τη συζήτηση με θέμα τις ρόγες), χρειάζεται περίπου 1 κιλό σταφύλι για να παραχθεί ένα μπουκάλι κρασί. Το πόσα τσαμπιά αντιστοιχούν στο κιλό, εξαρτάται αποκλειστικά από την ποικιλία.

Σε πόσα ποτήρια αντιστοιχεί ένα κλασικό μπουκάλι κρασιού;

Το «κλασικό» μπουκάλι κρασιού έχει χωρητικότητα 750ml. Εμείς υπολογίζουμε ότι αυτό μεταφράζεται σε 6 γενναιόδωρα ποτήρια των 125ml. Μιλάμε πάντα βέβαια για κολωνάτα ποτήρια, όχι παραγεμισμένα, ώστε να επιτρέπουν στο οξυγόνο να «ξεκλειδώνει» τα αρώματα του κρασιού μέχρι να φτάσει στα χείλη μας.

Πώς και δεν «μεθάτε» εσείς οι wine experts, wine writers…

Κυρίως επειδή φτύνουμε όταν δοκιμάζουμε. Έτσι κι αλλιώς, όμως, κάποιος που ασχολείται σοβαρά με το κρασί ξέρει ότι κάποιος που πίνει για να μεθύσει (εκτός πια κι αν έχει σεκλέτια βαριά κι ασήκωτα), έχει χάσει την ουσία της απόλαυσης του κρασιού. Και της ζωής, ενδεχομένως…

Πες μας μερικά «εύκολα» κρασιά για να ξεκινήσει κάποιος που μέχρι στιγμής πίνει μόνο Coca Cola…

Από λευκά, θα πρότεινα ένα δροσερό Μοσχοφίλερο, που είναι αρωματικό και ανάλαφρο. Ομοίως μια Μαλαγουζιά, που «πάει με όλα» στο τραπέζι. Οι ερυθρές μου επιλογές θα ήταν, σε αυτή τη φάση, ένα ευχάριστο και φιλικό Αγιωργίτικο ή ένα κομψό Pinot Noir από τη Νέα Ζηλανδία.

Super μάρκετ, οινοποιεία, κάβες, διανυκτερεύοντα mini market στην ανάγκη… Aπό πού πρέπει να αγοράζουμε κρασιά;

Ιδανικά, αγοράζουμε κρασιά από μέρη που γνωρίζουμε, εμπιστευόμαστε και ξέρουμε ότι επιλέγουν και συντηρούν τα κρασιά σωστά. Δηλαδή μεγάλες και καλές κάβες, κεντρικά σούπερ-μάρκετ, γιατί όχι και από κάποια από τα πολύ καλά wine bars που κάνουν και λιανική πώληση; Αν τώρα ξεμείναμε ή για οποιοδήποτε άλλο λόγο πρέπει να αγοράσουμε κρασί από ένα διανυκτερεύον mini market ή γενικά από κάπου που δεν μας… πολυγεμίζει το μάτι, ας προσέξουμε τουλάχιστον να είναι κάποια γνωστή και δημοφιλής ετικέτα, από αυτές που «φεύγουν» γρήγορα, ελπίζοντας να μην έχει μείνει… στο ράφι για πολύ καιρό.

Πώς φροντίζουμε ένα κρασί στο σπίτι;

Το συντηρούμε σε μέρος σκοτεινό και δροσερό, μακριά από έντονο φως, ζέστη, υγρασία ή δυνατές μυρωδιές. Και όταν έρθει η ώρα να το σερβίρουμε, προσέχουμε τη θερμοκρασία («δωματίου» για το ερυθρό, δροσερό αλλά ποτέ παγωμένο για το λευκό), τα ποτήρια και, βέβαια, το γευστικό του ταίρι.

Πώς πίνεται σωστότερα το κρασί; Καλύτερα μόνος/ μόνη ή με παρέα;

Δεν μου αρέσει να μιλάω με σωστό ή λάθος, ειδικά στο κρασί. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι εγώ δεν πίνω (σχεδόν) ποτέ κρασί μόνος μου. Πιστεύω ότι η μισή του απόλαυση, πέρα από το άρωμα, τη γεύση κλπ, είναι η κοινωνικοποίηση, η παρέα, ο μαγικός τρόπος που έχει να φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά. Αν βγάλεις αυτό από την εξίσωση, η ευχαρίστηση είναι μισή. Μόνος θα δοκιμάσω κρασί για επαγγελματικούς λόγους μόνο – και αυτό με μισή καρδιά…

Τρία- τέσσερα απλά πράγματα που πρέπει να κάνεις,  να ξέρεις, να προσέξεις για να μην σε πούνε εντελώς άσχετη όταν η συζήτηση έρθει στα κρασιά..

Να σου πω κάτι; Δεν είναι ντροπή να μην ξέρει κάποιος για κρασί. Για μένα είναι χειρότερο να προσποιείται ότι ξέρει, επαναλαμβάνοντας (πιθανότατα και λανθασμένα) κάτι που έχει ακούει ή διαβάσει και του φάνηκε εντυπωσιακό. Από την άλλη, η γνώση μεγιστοποιεί την απόλαυση. Το ξέρω γιατί το βιώνω ο ίδιος, αλλά και μέσω των ανθρώπων με τους οποίους έρχομαι σε επαφή στο σεμινάριο απόλαυσης του κρασιού που παρουσιάζω από το 2007. Στη συντριπτική τους πλειονότητα, οι περισσότεροι έρχονται αρχάριοι και το βλέπω με τα μάτια μου ότι όσο περισσότερο μαθαίνουν και «κολλάνε το μικρόβιο» του κρασιού, τόσο πιο πολύ το απολαμβάνουν.

Οι κριτικοί, οι sommeliers και οι γευσιγνώστες έχετε πάντα δίκιο;

Εννοείται πως όχι. Πρώτον γιατί όλοι άνθρωποι είμαστε και δεύτερον γιατί δεν υπάρχει σωστό ή λάθος. Κάποιον «ειδικό» τον συμβουλεύεσαι επειδή εμπιστεύεσαι τις γνώσεις του, την εμπειρία του, την κρίση του. Η αισθητική και οι προτιμήσεις του, ωστόσο, είναι καθαρά υποκειμενικά θέματα. Τον δοκιμάζεις μια, δυο, τρεις φορές και αν δεις ότι οι συμβουλές ή οι προτάσεις του σου ταιριάζουν, τον ακολουθείς.

Τι κρασί να έχω αγοράσει στο πρώτο δείπνο που θα του μαγειρέψω;

Αν μου πεις τι έχεις σκοπό να του μαγειρέψεις, θα σου κάνω προτάσεις που θα απογειώσουν τη βραδιά σας! (σ.σ. Σε επόμενο Post)

Ανοιγμένο κρασί φυλάσσεται;

Ναι, αν και δεν έχω μεγάλη εμπειρία σε αυτό – βλέπεις, στο δικό μου το σπίτι, σπάνια περισσεύει κρασί! Όταν όμως συμβαίνει αυτό, το κλείνουμε καλά και το συντηρούμε για λίγες μέρες στο ψυγείο. Καλό πάντως είναι να μην το κρατάμε περισσότερες από 3-4 μέρες. Κι αν χαλάσει, όσο λυπηρό κι αν είναι, θα πρέπει να το πετάξουμε. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να πίνουμε κακό ή χαλασμένο κρασί. Α, και ούτε και στο φαγητό δεν βάζουμε κρασί που έχει (ξε)μείνει για μέρες και έχει αλλοιωθεί. Δεν είναι ότι θα πάθουμε κάτι, απλά θα μας χαλάσει τη γεύση του φαγητού και είναι κρίμα.

Μπορεί να συσχετιστεί άραγε ένα κρασί με ένα κορίτσι; (Μπορεί, στο λέω εγώ!)

Εννοείται ότι μπορεί. Για την ακρίβεια, επιβάλλεται! Με βάση τις ποικιλίες/κατηγορίες που μου δίνεις, θα αφήσω την φαντασία μου ελεύθερη:

Ο τύπος Chardonnay φοράει ταγέρ, πηγαίνει για κρασί σε κοσμικό wine bar μετά τη δουλειά και, πίνοντας το κρασί της, χαζεύει στο κινητό ή στο tablet της.

Ο τύπος Pinot Noir ταξιδεύει πολύ, δοκιμάζει, πειραματίζεται και έχει ήδη κανονίσει τις διακοπές της σε κάποιο μέρος αντισυμβατικό και… εξωτικό.

Ο τύπος  Merlot είναι ο διάβολος με το αγγελικό πρόσωπο. Είναι ευχάριστη, γλυκομίλητη και χαμογελαστή, πίσω από όλα αυτά όμως κρύβει μια πολύ περιπετειώδη πτυχή που κάποιος θα είναι πολύ τυχερός αν ανακαλύψει…

Ο τύπος Cabernet Sauvignon είναι το «δικό μας παιδί». Έχει τσαμπουκά, είναι αθυρόστομη και τρώει το κρέας ψημένο medium rare.

Ο τύπος  χύμα, το σπιτικό σίγουρα δεν είναι ο τύπος μου.

Ο τύπος Αφρώδης οίνος είναι ρομαντική και πολύ κοινωνική. Της αρέσει να διασκεδάζει και να ξενυχτάει. Η καθημερινότητά της είναι ένα ατελείωτο YOLO.

Σημείωση συντάκτη: Ούτε έδωσα, ούτε έλαβα οιαδήποτε πρόταση γάμου κατά τη διάρκεια αυτής της συνέντευξης. Πώς θα μπορούσα άλλωστε αφού εκτός απ' το κρασί, η Νόρμα –«Η κυρά των αμπελιώνε» (εδώ ποζάρει στον περσινό τρύγο στο Κτήμα Κοκοτού- είναι βασίλισσα της καρδιάς του και δεν θα ήθελα να πέσω στα …δόντια της! #Cheers_all_the_way Θόδωρος (Ted) Λέλεκας

Facebook:Twitter: https://twitter.com/ted_lelekas

Instagram: https://www.instagram.com/ted_lelek as/

LinkedIn: https://gr.linkedin.com/in/lelekas

Blog: www.telegourmet.org

Email: Αυτή η διεύθυνση Email προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

* Ποιος είναι ο Ted Lelakas

- Ανακηρύχθηκε «Έλληνας Δημοσιογράφος Οίνου με την Μεγαλύτερη Επιρροή», από το Γερμανικό περιοδικό Meininger’s Business International (Αύγουστος 2011)

- Αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων Οίνου & Αποσταγμάτων (FIJEV) Μέλος της Βρετανικής Ένωσης Οινογράφων «The Circle of Wine Writers»

- Ο πρώτος Έλληνας wine blogger (2007)

- Στο παγκόσμιο Top20 των οινικών προσωπικοτήτων με την μεγαλύτερη διαδικτυακή επιρροή για το 2015 και το 2016 (socialvignerons.com)

- Τακτικός κριτής σε διεθνείς διαγωνισμούς οίνου (Concours Mondial de Bruxelles; Citadelles du Vin; Grenaches du Monde; International Wine Contest Bucharest; International Wine Competition of Cyprus; Thessaloniki International Wine Competition)

- Ηγετικό μέλος και Έλληνας πρεσβευτής της παγκόσμιας διαδικτυακής ομάδας οινοφίλων #winelover

- Μέλος της ομάδας δοκιμαστών του κλαδικού οργάνου του Ελληνικού κρασιού «New Wines of Greece» για την ανάδειξη των κρασιών-πρεσβευτών μας στο εξωτερικό  Εκπαιδευτής οίνου με ειδικά προγράμματα για ερασιτέχνες και επαγγελματίες από το 2006

- Σύμβουλος επικοινωνίας, ανάπτυξης και εκπαίδευσης σε εταιρείες του ευρύτερου κλάδου οίνων, ποτών, εστίασης και φιλοξενίας