Κώστας Βασαρδάνης: «Λειτουργώ κάπως τετράγωνα!»

Τελείωσε τη σχολή του Εμπρός και το 2004 κέρδισε το βραβείο Χορν. Ανηψιός της Νένας Μεντή και εγγονός του συνθέτη Σπήλιου Μεντή, ο Κώστας Βασαρδάνης παραδέχεται ότι η μουσική και το θέατρο ασκούσαν πάντα πάνω του μεγάλη γοητεία, κάτι που μετουσιώνει στις πάντα ενδιαφέρουσες και πολύπλευρες ερμηνείες του στο θέατρο, την τηλεόραση αλλά και το σινεμά.
Αν για κάποιο ρόλο θεωρήσει ότι «δεν το έχει» αυτό θα του δώσει τη δύναμη να παίξει, ενώ πιστεύει βαθιά στη θεραπευτική δύναμη του θεάτρου.

Φέτος υποδύεται τον Τζωρτζ Ντήβερ, ετοιμάζεται να παίξει δίπλα στη Σοφία Φιλιππίδου στο «Καθώς Ψυχορραγώ» του Φώκνερ και όταν μεγαλώσει θέλει να έχει καλή διάθεση και ενέργεια και να παίξει το Σάιλοκ και τον Οιδίποδα Τύραννο (μεταξύ άλλων). Αυτός είναι ο Κώστας Βασαρδάνης.

*Συνέντευξη στην Ελβίρα Δρακάκη

Τι σας γοήτευσε και τις σας δυσκόλεψε στο «Ήταν όλοι τους  παιδιά μου» και στο χαρακτήρα που υποδύεστε;

Η δυσκολία του ρόλου αυτού είναι να βρεις πώς περνάει ο Τζωρτζ από τη βεβαιότητα για την ενοχή του Τζο με την οποία πρωτομπαίνει στη σκηνή στην απόφασή του να μείνει στο σπίτι των Κέλλερ και να δειπνήσει κιόλας με την οικογένεια την οποία θεωρεί υπαίτια για την άδικη καταδίκη του πατέρα του. Πώς δικαιολογείς δηλαδή τη μεταστροφή αυτή του χαρακτήρα. Σίγουρα ο συγγραφέας σε βοηθάει να μεταστραφείς αλλά επειδή αυτή η μεταστροφή συμβαίνει ενώ το έργο καλπάζει δραματουργικά, ο συγγραφέας δεν της δίνει τόσο "χώρο". Αυτό που με γοήτευσε στο έργο, από την άλλη, είναι η τέλεια δομή του, και η ικανότητα του συγγραφέα να παίξει σε πολλά επίπεδα: Να φτιάξει ένα ψυχογράφημα και ταυτόχρονα ένα έργο κοινωνικού προβληματισμού χωρίς να κάνει μανιφέστο ή να γίνει διδακτικός.

Έχετε δηλώσει ότι οι δάσκαλοι που είχατε στη σχολή του Εμπρός σας επηρέασαν ουσιαστικά και πραγματικά και ανάμεσά τους είναι και ο Δημήτρης Καταλειφός.  Πώς είναι να συναντιέστε ξανά φέτος πάνω στη σκηνή;

Με τον Δημήτρη Καταλειφό έχουμε δουλέψει άλλες τρεις φορές μαζί. Τα χρόνια περνούν, οι εμπειρίες μου στο  θέατρο είναι πια πολύ περισσότερες από ό,τι ήταν όταν πρωτοπαίζαμε μαζί το 2000, ή το 2002. Ο Δημήτρης παραμένει ένας φάρος καλλιτεχνικός για μένα ο οποίος μου δείχνει μαζί με όσα έχω αποκομίσει κι από όλες τις άλλες συνεργασίες μου ακόμα πιο ελεύθερα και δημιουργικά τη διαδρομή στο πέλαγος.

Ο Δημήτρης Καταλειφός έχει χαρακτηρίσει τις πρόβες μία διαδικασία «βασανιστική». Εσείς πώς βιώνετε την προετοιμασία μίας παράστασης;

Δεν τη βιώνω τόσο βασανιστικά όσο ισχυρίζεται πως τη βιώνει εκείνος. Συνηθίζω, προς το παρόν τουλάχιστον, να λειτουργώ κάπως τετράγωνα  με το ρόλο μου, με μια τετράγωνη λογική. Λέω: Αυτό το κομμάτι του ρόλου μου είναι σαφές, αυτό λίγο λιγότερο, αυτό θέλει ψάξιμο. Κάνω διάφορα κόλπα, αλχημείες και φροντίζω να ασχολούμαι με έναν συστηματικό τρόπο με το ρόλο μου καθ' όλη τη διάρκεια των προβών!! Ξέρω με σχεδόν μαθηματική βεβαιότητα ότι κάποια στιγμή θα φρικάρω, θα θεωρήσω ότι δεν "το 'χω", αλλά αυτό είναι τόσο χρήσιμο διότι σου δίνει όλη τη δύναμη να παίξεις εντέλει. Παίζουμε αντλώντας κι από τη βεβαιότητα αυτού που καταλαβαίνουμε αλλά κι από την ανασφάλεια του τυφλού σημείου σε έναν ρόλο. Κάπως έτσι.

Μεγαλώσατε σε ένα καλλιτεχνικό περιβάλλον. Πόσο σας επηρέασε αυτό στην απόφαση να στραφείτε στο θέατρο; Ήταν η φυσική συνέχεια;

Το περιβάλλον επηρέασε στον μέγιστο βαθμό θα έλεγα. Είναι αστείο να το αμφισβητήσει κανείς αυτό. Η μουσική και το θέατρο ήταν πάντα δύο καλλιτεχνικές περιοχές που ασκούσαν πάνω μου μεγάλη γοητεία. Η διατύπωση "φυσική συνέχεια" δεν είναι ακριβώς η πιο ταιριαστή για μένα, διότι οι καλλιτεχνικές επιρροές ήρθαν να συναντήσουν τον συγκεκριμένο χαρακτήρα που εγώ είχα. Θέλω να πω ότι και η αδελφή μου μεγάλωσε στο ίδιο περιβάλλον αλλά ασχολήθηκε με τα μαθηματικά. Άρα δεν τίθεται θέμα ακριβώς "φυσικής συνέχειας".

Πώς ήταν να κερδίζετε στην αρχή της καριέρας σας το βραβείο Χορν;

Είναι μια μεγάλη τύχη να παίρνει κανείς αυτό το βραβείο. Μια ώθηση να πας παραπέρα. Αισθάνεσαι ότι σε αποδέχεται ο χώρος του θεάτρου, ότι σε πιστεύουν, ότι σε εκτιμούν. Από εκεί και ύστερα βέβαια η πραγματικότητα της κάθε παράστασης βάζει άλλες δυσκολίες και ζητήματα. Πόσοι άξιοι ηθοποιοί δεν βραβεύτηκαν ούτε με αυτό αλλά ούτε και με κανένα άλλο βραβείο!! 

Πώς σας φαίνεται το θεατρικό τοπίο στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια και μέχρι σήμερα;

Είναι μια δύσκολη ερώτηση. Βλέπω παραστάσεις που μου αρέσουν και άλλες που δε μου αρέσουν.  Δεν  μπορεί το όραμα ενός σκηνοθέτη να καπελώνει τις προθέσεις του συγγραφέα. Για τον απλούστατο λόγο ότι το έργο υπάρχει χωρίς τον σκηνοθέτη ενώ ο σκηνοθέτης δεν υπάρχει χωρίς τον συγγραφέα. Θα ρωτήσει κάποιος "τι θα πει καπέλωμα;;". Νομίζω πως το αισθάνεται κανείς βλέποντας μια παράσταση στην οποία συμβαίνει αυτό. Το να θεωρητικολογούμε απλώς μας απομακρύνει από το να το εντοπίζουμε άμεσα και ενστικτωδώς. Επίσης βλέπουμε ηθοποιούς άρτιους και ηθοποιούς που θεωρητικολογούν υπέρ μιας δήθεν ακατέργαστης αλλά γνήσιας έκφρασης. Δεν το παίζω τέλειος σε καμία περίπτωση, συνεχώς προσπαθώ να εξελίσσομαι, αλλά δε χωράει κατά τη γνώμη μου αμφιβολία ότι η υποκριτική έχει κανόνες τους οποίους καλό είναι να τηρούμε. Δοκιμάστε την τύχη σας στο https://casino-leon.gr/ , όπου τα παιχνίδια και οι προσφορές δεν σταματούν ποτέ. Μια πλατφόρμα που ενδείκνυται για κάθε λάτρη του καζίνο.
 

Πώς μπορεί να λειτουργήσει κοινωνικά το θέατρο σε καιρό κρίσης, όπως αυτή που βιώνουμε τώρα; Εσάς σας έχει αλλάξει η κρίση;

Νομίζω πως το θέατρο είναι πολύτιμο για τον άνθρωπο σε όλες τις εποχές. Είτε ακμής είτε παρακμής. Η θεραπευτική του δύναμη και η γοητεία που ασκεί στους θεατές είναι τεράστιες. Σε περιόδους κοινωνικής κρίσης νομίζω ότι έχουμε περισσότερο ανάγκη τα καλά έργα, που ίσως δεν είναι τόσο αναγκαία αν μια κοινωνία "πηγαίνει καλά". Εκεί περνάει και το εύπεπτο, ας το πούμε. Στις μέρες μας όμως χρειαζόμαστε έργα που να μας συνδέουν με κάτι βαθύ, ανθρώπινο, φιλοσοφικό. Κάτι, τέλος πάντων, γύρω από αυτές τις έννοιες. Να μην παρεξηγηθώ: Δε θεωρώ εύπεπτη την κωμωδία και βαθύ το δραματικό έργο. Μιλάω πέραν αυτού του διαχωρισμού. 

Το θέατρο είναι ανάγκη ή τρόπος ζωής;

Το θέατρο για μένα είναι πρωτίστως μια ανάγκη. Κι αυτή η ανάγκη με τη σειρά της μου οργανώνει τη ζωή, με οδηγεί σε έναν τρόπο ζωής. Νιώθω πιο δυνατός, διαυγής, δημιουργικός.

Τι φοβάστε και τι σας ευχαριστεί στην καθημερινότητα;

Η καθημερινότητα είναι η ίδια η ζωή. Άρα η ερώτηση είναι τι με φοβίζει και τι με ευχαριστεί στη ζωή. Η απάντηση είναι ολόκληρο βιβλίο...Θα έλεγα, κάπως επιγραμματικά, πως ώρες-ώρες μπορεί να με φοβίσει η σκέψη μου και αυτό το ίδιο μυαλό μπορεί να αποτελέσει πηγή ευχαρίστησης. 

Πόσο «χάνεστε» σε ένα ρόλο που ερμηνεύετε; Είναι εύκολο να «αποδεσμευτείτε» μετά το τέλος της παράστασης;

Δε χάνομαι καθόλου. Τουλάχιστον προς το παρόν. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτές τις φράσεις όπως "μπήκε πολύ βαθιά στο ρόλο", "χάθηκε στο ρόλο", "έγινε ένα με το ρόλο", συνοδεύουν περιπαιχτικά σχόλια. (Ένας φίλος συνάδελφος λέει για πλάκα: "Μπήκα στο ρόλο αλλά ήταν άλλος μέσα"). Ο ηθοποιός κάνει μια δουλειά. Ξέρετε εσείς κανέναν εργαζόμενο που χάνεται την ώρα που κάνει τη δουλειά του;; Αντιθέτως βρίσκεται σε μεγάλη εγρήγορση, ετοιμότητα και υπερένταση. Εκτός αν με τη λέξη "χάσιμο" εννοούμε το αίσθημα δημιουργικότητας, που είναι ευχής έργον όταν συμβαίνει. Μετά το τέλος της παράστασης αποδεσμεύομαι αμέσως. Μην παρεξηγηθώ και πάλι και με πάρετε για κυνικό: Ένας ρόλος σε απασχολεί την περίοδο που τον παίζεις ή την περίοδο των προβών. Αλλά σε απασχολεί ως καλλιτέχνη κι όχι ως υπνοβάτη.

Ξεχωρίζετε κάποια συνεργασία ή ρόλο;

Ξεχωρίζω αρνητικά μία και μόνο παράσταση από όσες έχω συμμετάσχει ως τώρα. Ένιωθα άσχημα επί σκηνής, κάτι που οφειλόταν σε μια ατυχή συνεργασία με τον σκηνοθέτη και σε δικά μου κολλήματα. Όλες τις άλλες δουλειές μου τις θυμάμαι, για άλλους λόγους την καθεμία, με θετικά συναισθήματα. Μα όλες όμως.

Υπάρχει κάποιος ρόλος που ονειρεύεστε να παίξετε στο μέλλον ή κάποιο άλλο όνειρο που θέλετε να κάνετε πραγματικότητα;

Ναι, θέλω να παίξω τον Οιδίποδα Τύραννο όταν...μεγαλώσω και τον "Πατέρα" του Στρίντμπεργκ. Επίσης τον Ζωρζ Νταντέν του Μολιέρου και τον Σάιλοκ από τον "Έμπορο της Βενετίας". Και πολλούς άλλους ρόλους. Ας μη γελιόμαστε: Όλοι οι ρόλοι των καλών συγγραφέων έχουν ενδιαφέρον. Τι να πρωτοδιαλέξει κανείς;; Ένα όνειρο που θέλω να κάνω πραγματικότητα νομίζω πως είναι να αποκτήσω ένα σπίτι στην εξοχή με ένα στούντιο ηχογράφησης μέσα τέλεια εξοπλισμένο. 

Το Φεβρουάριο θα σας δούμε στο «Καθώς Ψυχορραγώ» με τη Σοφία Φιλιππίδου. Μιλήστε μας λίγο για αυτό το έργο και την παράσταση.

Είναι ένα σημαντικό βιβλίο, το οποίο έχει διασκευαστεί για να "ανέβει στη σκηνή". Δεν είναι θεατρικό έργο εκ γενετής, δηλαδή, αλλά λογοτεχνικό. Ο συγγραφέας του, ο Φώκνερ, έχει τιμηθεί με το βραβείο Νόμπελ γι' αυτό το βιβλίο. Αναφέρεται σε μία αγροτική οικογένεια στην Αμερική στις αρχές του εικοστού αιώνα. Η μάνα πεθαίνει και οι τέσσερις γιοι της, ο άντρας της και η κόρη της μεταφέρουν με μία άμαξα το φέρετρο με το νεκρό σώμα της στη γενέτειρά της. Ξεδιπλώνονται όλες οι σχέσεις των μελών της οικογένειας με πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Ιδιαίτερο ως προς τον τρόπο γραφής, και ως προς το περιεχόμενο των σκέψεων των προσώπων. Είναι ένας περίεργος συνδυασμός ρεαλισμού, αρχέγονου βάθους και απελπισμένου χιούμορ.

Η παράσταση διαμορφώνεται τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές επομένως δεν είναι εύκολο να πω κάτι στέρεο γι' αυτήν. Αυτό που αισθάνομαι είναι ότι καθώς προχωράμε στις πρόβες ένα ζεστό ρεύμα διαπερνά αυτό που κάνουμε. Καταλαβαίνουμε λίγο βαθύτερα το τόσο ιδιαίτερο πνεύμα του βιβλίου αυτού.

Τι σχεδιάζετε για το μέλλον;

Θα συμμετάσχω σε μία παράσταση το καλοκαίρι που δεν είναι ακόμα ανακοινώσιμη...κατά το κοινώς λεγόμενον. Εκτός από αυτό, σχεδιάζω να κλείσω τα σαράντα μου χρόνια με καλή διάθεση και θετική ενέργεια!!!

Info

«Ήταν όλοι τος παιδιά μου»
Μετάφραση: Δάφνη Οικονόμου
Σκηνοθεσία-Δραματουργική επεξεργασία: Γιάννης Μόσχος
Σκηνικά-Κοστούμια: Τίνα Τζόκα
Μουσική-Ήχοι : Άγγελος Τριανταφύλλου
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Κίνηση: Ανθή Θεοφιλίδη
Βοηθός σκηνοθέτη: Εύη Νάκου
Πρωταγωνιστούν: Δημήτρης Καταλειφός, Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου, Γιώργος Βουρδαμής, Δανάη Επιθυμιάδη, Κώστας Βασαρδάνης, Δημήτρης Καραμπέτσης, Ευγενία Αποστόλου, Γιώργος Τζαβάρας, Ιωάννα Πιατά

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη & Κυριακή στις 8 μ.μ.. Πέμπτη-Σάββατο στις 9μ.μ., Σάββατο στις 6μ.μ. (απογευματινή)
Τιμές εισιτηρίων: 22 (VIP ), 20 (A Zώνη), 17, 15 (ανέργων, φοιτητικό, 65 άνω-Β & Γ Ζώνη)

Θέατρο Εμπορικόν, Σαρρή 11, Ψυρρή, Τηλ.: 211 1000365

«Καθώς Ψυχορραγώ»
Μετάφραση - Θεατρική διασκευή: Χλόη Κολύρη
Σκηνοθεσία: Σοφία Φιλιππίδου
Σκηνογραφία: Κυριακή Μαυρογεώργη
Μουσική: Γεωργία Σπυροπούλου
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Πολυχρόνη, Μιχαήλ Ταμπακάκης
Βίντεο: Μορφέας Παπουτσάκης
Πρωταγωνιστούν: Σοφία Φιλιππίδου, Κώστας Βασαρδάνης, Μιχάλης Καλιότσος, Έλενα Μεγγρέλη, Κωνσταντίνος Γεωργόπουλος, Μιχαήλ Ταμπακάκης, Μορφέας Παπουτσάκης.

Θέατρο της οδού Κυκλάδων-Λευτέρης Βογιατζής, Κυκλάδων 11 & Κεφαλληνίας, Κυψέλη
Τηλ.: 2108217877  

έναρξη παραστάσεων: 20 Φεβρουαρίου 2017