Skip to main content

INTERVIEW

Γιώργος Χρυσοστόμου: «Ο κινηματογράφος, για μένα, είναι μια γυναίκα που τη φλερτάρω και δεν μου κάθεται!»

Ο Γιώργος Χρυσοστόμου, ο τηλεοπτικός Διονύσης του "Μην αρχίζεις τη Μουρμούρα", μιλάει για τη μάχη του με τη «μαυρίλα» και εξομολογείται τι μπορεί να τον κάνει να κλάψει. 



Αφορμή για την κουβέντα μας με τον Γιώργο Χρυσοστόμου, ήταν το «Πέτρες στις τσέπες του», όπου παίζει μαζί με τον Μάκη Παπαδημητρίου, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Όπως λέει ο ίδιος, ήθελε πολύ να συνεργαστεί με τον Παπαδημητρίου. Όταν αποφάσισαν να  συνσκηνοθετήσουν το "Πέτρες στις τσέπες του" το μόνο που ήξεραν ήταν ότι ήθελαν μία μπασκέτα και ένα τροχόσπιτο σε ένα σκηνικό σαν γοητευτικό storyboard. Παραδέχεται ότι έχει ένα «κόλλημα» με τον ήχο, παλεύει για το βιοτικό του επίπεδο, δουλεύει από το πρωί ως το βράδυ αλλά το απολαμβάνει και θέλει να συνεχίσει να το κάνει για πάντα. Προσπαθεί συνεχώς να δικαιώνει το βραβείο Χορν που έχει κερδίσει και θέλει κάθε ρόλος του να είναι διαφορετικός από τον προηγούμενο. Εξηγεί γιατί είπε πολλά «όχι» μετά την επιτυχία του LAPD στην τηλεόραση αλλά και γιατί δεν του αρέσει να νιώθει ότι «βολεύεται».

Συνέντευξη στην Ελβίρα Δρακάκη

Μιλήστε μας για το  «Πέτρες στις τσέπες του». Έχει κάτι από εσάς ο βασικός χαρακτήρας που υποδύεστε;

Εννοείται ότι θα έχει κάτι από εμένα, αφού εγώ τον κάνω! Παίρνει τη φωνή μου, έχει το σώμα μου, μου δίνει και αυτός κάτι, αλλά δε μπορώ να βάλω όλο το χαρακτήρα μου. Ο Τσάρλι, πάντως, που είναι ο κεντρικός αφηγητής, είναι καλό παιδί, καλή ψυχή. Είναι ένας από αυτούς τους τυχοδιωκτικούς αλλά και θυμωμένους τύπους που μια πολυεθνική τους έφαγε το μαγαζί και θέλει να εκδικηθεί και έχει ένα ρομαντισμό. Γράφει ένα σενάριο στο οποίο κάποιος την παθαίνει από πολυεθνικές και μετά γίνεται σούπερ ήρωας και κερδίζει τις πολυεθνικές και αλλάζει τον κόσμο και έχει χάπι εντ! Στη φάση που τον βρίσκουμε έχει ήδη παρατήσει τα πάντα, έχει κλείσει το βιντεοκλάμπ του όπου, όπως κι ο ήρωας που πεθαίνει, καθόταν όλη μέρα και έβλεπε ταινίες. Δεν αντέχει την πραγματικότητα, οπότε ή βλέπει όλη τη μέρα ταινίες ή τα παρατάει, παίρνει ένα αντίσκηνο και εξαφανίζεται. Τον βρίσκουμε στα γυρίσματα στα οποία έχει πάρει και το σενάριο που έχει γράψει μαζί του και νομίζει ότι εκεί θα το δώσει σε κάποιον και θα γίνει μεγάλος σταρ. Αυτήν την ψευδαίσθηση την έχω δει και σε ηθοποιούς που φαντάζονται ότι θα έρθει κάποιος Σκορτσέζε και θα πει «α, αυτός είναι ο επόμενος σταρ μου».
 

xrisin.jpg
 

Και στην Ελλάδα έχει πολύς κόσμος αυτή την ψευδαίσθηση;

Σίγουρα, βέβαια η ψευδαίσθηση που υπάρχει στην Ελλάδα είναι λίγο σε μικρογραφία γιατί είναι πιο μικρή η αγορά αλλά υπάρχει αυτό το θα με πετύχει κάποιος σε ένα μπαρ, θα με δει και θα πει «να αυτός είναι». Ή ότι αν μπω σε αυτή την ομάδα θα είμαστε μαζί για πάντα, και διάφορες τέτοιες ψευδαισθήσεις που ζούμε οι εδώ ηθοποιοί.

Γιατί όμως;

Γιατί είναι στη φύση του ανθρώπου, δεν αντέχεις την πραγματικότητα. Είναι πιο έντονο στους ηθοποιούς γιατί έχει να κάνει με τη ματαιοδοξία και το ναρκισσισμό, ένας καλός ηθοποιός έχει όλα αυτά τα στοιχεία, απλά τα χρησιμοποιεί με μέτρο. Δεν μπορείς να πεις «είμαι ηθοποιός αλλά δεν είμαι ματαιόδοξος», τότε δεν είσαι ηθοποιός. Μπορεί να πει κάποιος ότι το βλέπει στενά επαγγελματικά, αλλά πώς βγαίνεις σε μία σκηνή χωρίς να έχεις λίγη ματαιοδοξία; Μόνο για κάποιους ηθοποιούς που είναι μετά τα 70 και λένε «θέλω τα ένσημά μου και μετά να ξεκουραστώ» μπορεί να μην ισχύει. Μέχρι τότε όλοι θέλουν να τους λες ότι είναι καλοί. Ακόμα και ο πιο έμπειρος ηθοποιός μετά την πρεμιέρα του το μόνο που θέλει είναι χάδια, ακόμα και ψέματα να είναι. Έχει ανάγκη να ακούσει κάτι καλό εκείνη την ώρα. Είσαι τόσο εκτεθειμένος εκείνη την ώρα, τόσο ντροπαλός, είναι σαν να έχεις κάνει σεξ και να σηκώνεται ο άλλος να φεύγει ενώ εσύ θέλεις τρυφερότητα.

Πώς αποφασίσατε να συνσκηνοθετήσετε το έργο με το Μάκη Παπαδημητρίου; Και πώς προέκυψε εξαρχής η συνεργασία;

Παίξαμε για πρώτη φορά μαζί το 2010 στη «Λυσιστράτη» του Εθνικού, σε σκηνοθεσία Κακλέα. Τον είχα δει και σε παλαιότερες παραστάσεις αλλά εκεί τον ερωτεύτηκα, τον ζήλεψα, τον φθόνησα και μετά τη «Λυσιστράτη» λέγαμε «άντε πότε θα παίξουμε μαζί;». Εντέλει το έφερε το πλήρωμα του χρόνου, ο Μάκης και ο Μίλτος (Σωτηριάδης, διευθυντής του Θεάτρου του Νέου Κόσμου) ήθελαν να κάνουν πέρσι περιοδεία την παράσταση αλλά εγώ δεν μπορούσα και τους είπα "βρείτε κάποιον άλλο". Ο  Μάκης, όμως, είπε ότι "χωρίς τον Γιώργο δεν το κάνω" και ευχαριστώ πολύ που με περίμεναν και το κάνουμε τώρα. Το έργο το διάλεξε ο Μάκης με το Μίλτο, εγώ κούμπωσα λέγοντας αμέσως ναι.. Ο Μίλτος είπε να αποφασίσουμε εμείς αν θέλουμε σκηνοθέτη. Εγώ για να είμαι ειλικρινής το φοβήθηκα αυτό, ο Μάκης μου είπε θα τα καταφέρουμε.
 

xriso1.jpg

Ξέρω ότι ασχολείστε με τη μουσική. Έχετε ασχοληθεί με τη μουσική της παράστασης;

Ο Μάκης το έχει πολύ με τα φώτα, εγώ δεν ξέρω από αυτά, μου είπε θα κάνεις τη μουσική επιμέλεια. Το έχω ξανακάνει, παίζω και μουσική (στο Μπρίκι, στο Παγκράτι, τις Τετάρτες). Μου αρέσει πολύ η μουσική, ακούω όλη μέρα, είμαι βινυλιάκιας. Δεν  μπορούσα, όμως, να έχω το άγχος του "κόβω και ράβω τα κομμάτια", οπότε πρότεινα για τη μουσική, τη Φωτεινή Γαλάνη, που έχει κάνει εξαιρετική δουλειά.

Έχετε πει ότι το βραβείο Χορν δείχνει την αποδοχή από το χώρο σας, αφού όλοι οι ηθοποιοί είστε λίγο ανασφαλείς. Νιώθετε πιο ασφαλής τώρα;

Όχι, χειρότερα είμαι! Καλό είναι να μη φεύγει το άγχος. Δεν έχω εφησυχάσει, ίσα ίσα τώρα πρέπει να το δικαιώνω το βραβείο. Καμιά φορά με το Μάκη, επειδή το έχει πάρει και εκείνος το βραβείο, φανταζόμαστε, άμα κάνουμε καμιά βλακεία, ότι μας παίρνουν τηλέφωνο και μας λένε φέρτε το σταυρό και τα χρήματα πίσω. Επίσης, βάλλομαι αρκετές φορές από δημοσιογράφους που μου λένε πώς είναι δυνατόν να έχεις πάρει το Χορν και να κάνεις τηλεόραση και λέω τι βλακείες είναι αυτές; Λες και είναι κουλτούρα το Χορν και η τηλεόραση δεν είναι. Ας μου δώσουν επίσης αυτοί τα λεφτά της τηλεόρασης και δεν θα ξανακάνω ποτέ... Πρέπει να το δικαιώνω το βραβείο αλλά μου έχει προκαλέσει μία ησυχία το ότι το πήρα, για αυτό μίλησα και για αποδοχή. Είναι σαν εφόδιο, αλλά όχι βάρος, είναι μία ωραία ευθύνη να το κουβαλάς. Βεβαίως το Χορν δεν γράφει κάπου ότι είσαι καταπληκτικός ηθοποιός για πάντα, είναι μία βράβευση για ένα συγκεκριμένο πράγμα που έκανες. Χαίρομαι που το πήρα για το «Mistero Buffo», γιατί ήταν το κείμενο αυτό, η γέννηση του ηθοποιού, του γελωτοποιού, το μανιφέστο του Ντάριο Φο, ήμουν πραγματικά καλός, δούλεψα πάρα πολύ αυτόν τον μονόλογο, αλλά ήταν για τότε, κανείς δεν υπογράφει ότι θα έχω εξέλιξη, μπορεί να το πάρω και να καταστραφώ ή να τα παρατήσω. Εγώ το βλέπω σαν μια βοήθεια και χαίρομαι που το έχω.

 Το «Πέτρες στις τσέπες του» είναι κωμωδία;

 Είναι αστείο αλλά με μαύρο φόντο. Δεν διαχωρίζω δράμα με κωμωδία, σε πολλά δράματα έχω γελάσει. Δεν κλαίω με κάποιον που κλαίει, έχω κλάψει όμως με κάποιον που έχει γελάσει για να μην κλάψει, αυτό εμένα με τσακίζει, είναι το κοντράστ που εμένα μου δημιουργεί τη συγκίνηση. Αν δείτε ας πούμε συνέντευξη κάποιου για το Ολοκαύτωμα και λέει μία ιστορία από τότε, η προσπάθειά του να συγκρατηθεί με ένα χαμόγελο είναι αυτό που σε συγκινεί, σε σπάει. Και στο θέατρο, λίγο πριν στάξει το δάκρυ είμαι καλά. Όταν κλαίει και οδύρεται ο ήρωας δεν με ενδιαφέρει και νομίζω ότι χρειάζεται αυτό και στην κωμωδία. Αγαπώ τους κωμικούς που είναι παθόντες, αυτό φαίνεται πολύ στο stand up comedy, αν πει κάποιος κοίτα τι έπαθα χθες και το στάτους του είναι πιο χαμηλό από το κοινό, πιο παθών, πραγματικά γίνεται αστείος, Ή ο κλόουν που είναι θλιβερός και είναι αστείος, δεν χαχανίζει για να μεταδώσει το γέλιο, παθαίνει πράγματα, πέφτει, χτυπάει, πάντα είναι μαζί αυτά.
Τώρα, ο διαχωρισμός δραματικός και κωμικός ηθοποιός, είναι το ίδιο λάθος με αυτό που θεωρώ εγώ διαχωρισμό εμπορικών-κουλτουριάρηδων, που έπαιξε από το ‘90 και μετά, με την άνοδο της ιδιωτικής τηλεόρασης. Μου έτυχε και περίπτωση να διαβάσουν ότι έχω κάνει τηλεόραση και να μη με πάρουν σε δουλειά, τώρα δεν ισχύουν αυτά. Θεωρώ ότι είμαστε όλοι αφηγητές, γελωτοποιοί, ηθοποιοί. Δουλεύω στην τηλεόραση, στο θέατρο και όλο το υπόλοιπο είναι αισθητική, η αισθητική είναι κάτι που το  κουβαλάς και αν είναι χάλια είναι χάλια και στο θέατρο και στην τηλεόραση. Δραματικός και κωμικός ηθοποιός είναι επίσης ένας διαχωρισμός που μπήκε από τις ελληνικές ταινίες, γιατί οι ταινίες ήταν ή κωμικές ή δραματικές, δεν είχε ενδιάμεσο. Τώρα έχει εξελιχθεί το πράγμα και βλέπεις το ένα μέσα στο άλλο πολύ ωραία μπλεγμένο.

Ο διαχωρισμός ότι είσαι τηλεοπτικός ηθοποιός  ή ηθοποιός του θεάτρου υπάρχει;

Φυσικά, αλλά όχι από τους ηθοποιούς, δυστυχώς υπάρχει από τους δημοσιογράφους. Οι ηθοποιοί για να επιβιώσουν θα κάνουν τα πάντα. Είναι η εποχή τέτοια που δεν μπορείς να κοιτάς το γάιδαρο στα δόντια και να λες θα το σκεφτώ, εκτός αν έχεις λεφτά από τον μπαμπά σου. Εγώ δεν έχω. Δουλεύω από 13 χρονών, είμαι μέλος πολυμελούς οικογένειας, και κοντεύω τα 40. Τώρα θα δουλέψω σαν το σκυλί για να ανεβάσω το βιοτικό μου επίπεδο, γιατί πέρασα κι εγώ τη φάση που έλεγα είναι ροκ η κατάσταση, ζούσα με 500 ευρώ, έμενα σε ένα σπίτι 35 τ.μ. και νόμιζα ότι θα μου αρέσει αυτό για πάντα, μετά άρχισα να πνίγομαι. Θέλω ένα μεγάλο σπίτι, να έχω ένα γραφείο, να στήσω τα στερεοφωνικά μου, να ακούω τη μουσική μου. Αυτό το πολύ απλό, είναι κάτι που για να διαρκέσει πρέπει να έχω ένα κομπόδεμα που το χτίζω μόνος μου. Επίσης είναι άθλιο να κάνουμε τέτοιους διαχωρισμούς γιατί η δουλειά αυτή δεν έχει μνήμη, ξεχνιέται, δεν θα τον νοιάζει σε 10 χρόνια το θεατή αν εγώ έχω κάνει τηλεόραση.

Είχα διαβάσει ότι μετά το LAPD έχετε πει πολλά όχι σε δουλειές. Έχετε μετανιώσει για κάποιο από αυτά;

Καθόλου, γιατί δεν έκαψα το χαρακτήρα μου, τον ρόλο μου, δεν εκμεταλλεύτηκα αυτό που είχα καταφέρει. Έκανα πίσω, και ήταν επίπονο οικονομικά, δούλευα και νύχτα για να τα βγάλω πέρα, είπα όχι σε διαφημιστικά, σε τηλεοπτικά αλλά όλοι έλεγαν έλα να κάνεις εκείνο τον παλαβό το μπάτσο να βγάλουμε λεφτά. Ήθελαν αυτή την περσόνα για αυτό είπα όχι. Και είπα και τώρα στη Μουρμούρα ότι αν γράψετε κάτι που πάει προς τα εκεί έφυγα. Προσπαθώ ο ένας με τον άλλο ρόλο να μην έχουν σχέση. Χαίρομαι γιατί στη δουλειά που έκανα  μετά το LAPD ήμουν ντυμένος ροζ με γόβες στη «Λυσιστράτη» και όλοι έλεγαν «ποιος είναι αυτός;», όταν τους έλεγαν ότι είναι αυτός από το σίριαλ έλεγαν αποκλείεται. Για μένα ήταν το μεγαλύτερο κοπλιμέντο αυτή η μεταμόρφωση. Αυτή η αντίθεση με τον προηγούμενο ρόλο είναι και μία προϋπόθεση για να πω «ναι» σε μία δουλειά. Είναι ωραία πρόκληση. Όποτε έχω νιώσει ασφαλής έχω φύγει τρέχοντας. Και στις προσωπικές σχέσεις, με το που νιώθω ότι βολεύεται κάτι φεύγω, γιατί αρχίζω και βλέπω τον εαυτό μου να χαλαρώνει, να μην προσπαθεί, φοβάμαι ότι έρχεται ένα τέλος που δεν το αντέχω.

Είδα ότι είστε και με τους Άγαμους Θύτες. Εκεί τι κάνετε;

Κάνω σκετς με τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη. Γενικά είναι μία φάση πιο πολύ βαριετέ, αρένας και κανιβαλισμού γιατί είναι νύχτα, ο άλλος πίνει, καπνίζει, χαβαλές, κινητά, μου αρέσει πολύ, είναι ωραίο ξεφάντωμα και δεν το αφήνω. Έχει μία πειθαρχία μέσα στην αναρχία του.

Θα μας πείτε και για την ταινία «Έτερος Εγώ»;

Ο κινηματογράφος για μένα είναι μία γυναίκα που τη φλερτάρω και δεν μου κάθεται. Δεν είχα ποτέ πολύ καλή επικοινωνία με τον κόσμο του κινηματογράφου και στην πρεμιέρα που πήγα ήμουν τελείως έξω από τα νερά μου, πήγα και κρύφτηκα σε μία γωνία. Στην ταινία επέμενε πολύ ο Πυγμαλίωνας να είμαι και το έκανα με πολλή χαρά. Έπαθα σοκ με την ταινία. Μου άρεσε πολύ και σε όλους άρεσε, φαίνεται ότι δεν είναι ελληνική, δεν «βρωμάει» ελληνική μιζέρια δηλαδή, έχει πλανάρες, εξαιρετική παραγωγή, πολύ ωραία φωτογραφία, οι παραγωγοί φαίνεται ότι έχουν ρίξει λεφτά, τα εφέ της είναι σούπερ, είναι σαν ευρωπαϊκή για να μην πω χολυγουντιανή! Αυτό που μου είπε ο Παπασπηλιόπουλος μετά και το εκτίμησα πολύ ήταν ότι ο επόμενος που θα κάνει ταινία πρέπει να το σκεφτεί πολύ καλά. Έχει ανεβάσει τον πήχη το "Έτερος εγώ" και αυτό είναι ωραίο για τη βιομηχανία του ελληνικού κινηματογράφου.

Κάποια στιγμή από το θέατρο ή την τηλεόραση που τη θυμάστε και γελάτε;

Γενικά στο θέατρο δεν είμαι φαν του πολύ χαβαλέ. Επειδή είμαι καταθλιπτικός δεν μπορώ να περνάνε οι άλλοι καλά κι εγώ να είμαι χάλια. Μπορεί να απομακρυνθώ και να τους αφήσω, εξάλλου όταν μπαίνω σε μία διαδικασία χαβαλέ μετά νυστάζω, γιατί έχω αδειάσει από ενέργεια, είναι εξαντλητικό, προτιμώ να κρατάω ένα θυμό ή μία δόση πίκρας και θλίψης για να είμαι σε εγρήγορση και πιο συγκεντρωμένος. Άλλοι λειτουργούν με το να απελευθερώνονται με το αστείο. Εμένα αυτό με αποσυγκεντρώνει επειδή έχω αυτό τον αυτισμό, έχω διάσπαση προσοχής και κάνω άσκηση για να μη με αποσπάσει το ότι κουνήθηκε ας πούμε κάποιος θεατής.

Μέσα στην ημέρα τι μπορεί να σας φτιάξει τη διάθεση ή να τη χαλάσει;

Το φλερτ τη φτιάχνει. Και την χαλάει η αγένεια, π.χ. στο μετρό. Αν και διαπιστώνω με χαρά ότι οι Έλληνες έχουν αρχίσει να περιμένουν να ανοίξει η πόρτα και μετά να μπουν, είδα ότι κανείς δεν το έκανε και άρχισα να το κάνω και βλέπω ότι σιγά σιγά μεταφέρεται η πληροφορία.
 

xrisostomouin1.jpg
 

Υπάρχει κάτι που, στις μέρες μας,  σας εκνευρίζει;

Στην Ελλάδα έχει αρχίσει και με εκνευρίζει ότι λέμε συνέχεια «είναι δύσκολα τα πράγματα» και κανένας δεν κάνει κάτι γιατί περιμένει να αλλάξουν τα πράγματα και να γίνουν όπως ήταν πριν. Δεν παίζει αυτό. Πέρασα κι εγώ μία περίοδο γκρίνιας ότι δεν φταίω για αυτό, τελικά όμως δεν βγάζω τον εαυτό μου απέξω, γιατί κι εγώ έχω δουλέψει με πάρα πολλά μαύρα λεφτά. Άρχισα να λέω ότι αυτά είναι τα δεδομένα, γιατί ξέρω ότι και της κυβέρνησης τα δεδομένα δεν είναι δικά της, είναι από αλλού, είναι ένα ντόμινο που έρχεται σε μας. Αυτό που μπορώ να κάνω είναι ό,τι καλύτερο μπορώ με αυτά τα δεδομένα. Ποιο είναι αυτό; Παίρνω το μετρό αντί για το αυτοκίνητο, δεν μπαίνω σε φάση να πάρω δάνειο, χαίρομαι που σε αυτή τη φάση δεν χρωστάω σε κανέναν. Κάποια στιγμή βρέθηκα να χρωστάω στην εφορία, τώρα δουλεύω σε 5 δουλειές, ξυπνάω 7 το πρωί και δουλεύω όλη μέρα, δεν μπορώ να κοιμηθώ τη νύχτα από την υπερένταση αλλά ο πρώτος μου στόχος είναι να πληρώσω τη ΔΕΗ και μετά να βγω. Προσπαθώ να υπάρξω με αυτά τα δεδομένα όσο καλύτερα γίνεται, να βοηθάω όσο μπορώ το συνάνθρωπο, να μην πετάω φαΐ, να σταματήσω να παραγγέλνω απέξω και να μαγειρεύω. Έκανα τέτοιες αλλαγές, εκ των έσω. Αυτό που περιμένει ένας άνθρωπος είτε στην ερωτική είτε στην κοινωνική κατάσταση είναι να έρθει κάποιος και να τον βγάλει από τη δυσκολία. Αυτό περιμένει και ο ελληνικός λαός από το μπαμπά του και τη μαμά του που είναι η κυβέρνηση, που βεβαίως δεν του κάνει το χατίρι γιατί δεν μπορεί, γιατί και αυτοί έχουν από πάνω κάποιους που τους πιέζουν. Κανείς όμως δεν θέλει να αλλάξει τον τρόπο ζωής του, θέλουν όλοι να επιστρέψουμε στα δεδομένα που υπήρχαν. Δεν θα γίνει αυτό, τελείωσε. Η μεταβατική περίοδος έχει γκρίνια, για αυτό λέω πάντα ότι είμαστε σε μία εφηβική κατάσταση. Του έφηβου άμα του κόψεις κάποια δεδομένα γκρινιάζει και επαναστατεί. Ένας νέος άνθρωπος, μέχρι να καταλάβει ότι κάτι είναι λάθος και να φύγει από το φαύλο κύκλο θα το κάνει 800 φορές λάθος. Ακόμα και στο ερωτικό κομμάτι «όλο στον ίδιο βλάκα πάω και πέφτω» λέει μία φίλη μου, πρέπει να μάθεις ότι πρέπει να ξεκολλήσεις από αυτό το μοτίβο. Αυτό είναι που μαθαίνουμε τώρα, απλά γίνεται βίαια και με δυσκολία.

Είσαστε αισιόδοξος;

Όχι, δεν είμαι αισιόδοξος τύπος. Κάνω μεγάλη άσκηση να μην λέω ότι είναι όλα χάλια. Έχω αρχίσει να επιλέγω ανθρώπους πιο φωτεινούς, ο Μάκης (Παπαδημητρίου) είναι ένας από αυτούς. Άρχισα να βλέπω ότι κι εγώ πάω και κολλάω διαρκώς σε ανθρώπους που το τρέφουν αυτό, οπότε είπα ξεκόλλα από το φαύλο κύκλο και βρες ένα συνεργάτη, μία κοπέλα, ένα φίλο που να μην είναι έτσι, οπότε είμαι σε πιο αισιόδοξη φάση για το παρόν, για το μέλλον δεν έχω ιδέα!

 

INFO


«Πέτρες στις τσέπες του»
Μετάφραση: Αγγελική Κοκκώνη
Σκηνοθεσία: Γιώργος Χρυσοστόμου, Μάκης Παπαδημητρίου
Σκηνικά-Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης
Μουσική επιμέλεια: Φωτεινή Γαλάνη
Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Μάκης Παπαδημητρίου, Γιώργος Χρυσοστόμου
Θέατρο του Νέου Κόσμου-Κεντρική Σκηνή, Αντισθένους 7 & Θαρύπου, 117 43 Αθήνα
Tηλ.: 210-9212900, www.nkt.gr

«Έτερος εγώ»
Σενάριο/Σκηνοθεσία: Σωτήρης Τσαφούλιας
Από 19 Ιανουαρίου στους κινηματογράφους από τη Feelgood

«25 χρόνια Άγαμοι Θύται»
Κάθε Σάββατο στο PASSPORT ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ Upstairs
Κεραμεικού 58 & Μαραθώνος, Αθήνα
τηλ. Κρατήσεων: 2105222203 – 210 4130153

«Μην αρχίζεις τη μουρμούρα»
Τηλεόραση του ALPHA
Δευτ, Τρ, στις 21.00 μμ

Διαβάστε επίσης

INTERVIEW

«Η μητέρα μου, και η αστείρευτη αγάπη της για τη ζωή, αποτελεί τη βασική πηγή έμπνευσής μου» Μαρία Κηλαηδόνη

Λίγο πριν από την εμφάνισή της στο Gazarte, 18/2, η Μαρία Κηλαηδόνη μιλάει για τα σχέδιά της στην Αγγελική Λάλου και το allyou

INTERVIEW

«Η καλύτερη εποχή είναι εδώ και τώρα, κάτι που πάλευα χρόνια να καταλάβω στην πράξη» Λουίζα Σοφιανοπούλου

Λίγο πριν τραγουδήσει «Time of my life», η ταλαντούχα τραγουδίστρια Lou Is, ή αλλιώς Λουίζα Σοφιανοπούλου, μίλησε στην Αγγελική Λάλου και το allyou.gr 

INTERVIEW

«Με εμπνέει η μέση γυναίκα που παλεύει για το καλό των παιδιών της και των οικείων της. Η γυναίκα αγωνίστρια της ζωής» Φωτεινή Δάρρα

Λίγο πριν τις νέες της εμφανίσεις στο Half Note, η εξαιρετική Φωτεινή Δάρρα σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στην Αγγελική Λάλου και το allyou.gr

Προτεινόμενα

ΜΟΥΣΙΚΗ

Οι Bon Jovi ανακοινώνουν την κυκλοφορία του δίσκου Forever – Ακούστε το lead single με τίτλο “Legendary”

Πότε θα κυκλοφορήσει ο νέος δίσκος του συγκροτήματος;

CELEBS

Μαρίνα Πατούλη: Η αποκάλυψη για την προσωπική ζωή κι η σχέση με τον γιο της

Αποκάλυψε ποια ήταν η χειρότερή της περίοδος

ΣΧΕΣΕΙΣ

3 ισχυρά μυστικά για μια λειτουργική και ικανοποιητική σχέση

Πώς να ερωτευτείς με θεμέλια που θα έχουν διάρκεια