Skip to main content

INTERVIEW

Θανάσης Λάλας: «Οι άνθρωποι που ξεχωρίζουν προχωρούν στο σκοτάδι» 

Ο Θανάσης Λάλας είναι εδώ! Μετά από χρόνια, ξεκίνησε πριν τρεις βδομάδες να ξανακάνει συνεντεύξεις για το περιοδικό ΒHMagazino, ζει κι εργάζεται ανάμεσα σε Αμερική και Ευρώπη, και μιλάει στη Μαρία Πανάγου και το allyou.gr για όλα, με αφορμή το δέκατο βιβλίο του.



Ο Θανάσης διαφέρει. Στον τρόπο που γράφει, που πετυχαίνει, που ζωγραφίζει, που μιλάει, στον τρόπο που συγχωρεί κι ευγνωμονεί, στον τρόπο που μετουσιώνει το πρόβλημα σε νίκη. Δεν θα τον ξεχάσουμε ως συνεντευξιαστή σπουδαίων προσώπων ανά τον κόσμο, πρωτοπόρο ραδιοφωνικό παραγωγό και επιτυχημένο διευθυντή μεγάλων περιοδικών, αλλά θα τον θυμόμαστε επίσης, ως ζωγράφο που αναγνωρίστηκε και πούλησε τα έργα του εδώ, αλλά κυρίως στο εξωτερικό. Και ποιος ξέρει ως τι άλλο ακόμη…

 «Το θέμα του βιβλίου μου «Έφοδος στον ουρανό, συνομιλώντας με 21 και 2 πρόσωπα που βραβεύτηκαν από τη Σουηδική Ακαδημία με Νόμπελ» είναι άνθρωποι που βραβεύτηκαν με Νόμπελ για τα πάντα: λογοτεχνία, μαθηματικά… Αυτόν τον καιρό, κάνω 2 εκδοτικές προσπάθειες στην Ελλάδα. Η μία είναι αυτόνομες αυτοβιογραφίες μέσω διαλόγων, δηλαδή με προσωπικότητες που είναι εν ζωή, και η δεύτερη είναι συνεντεύξεις που έχω κάνει στο παρελθόν να τις βγάζω σε μια θεματική.

Όλες τις συνεντεύξεις που έκανα τότε τις μαγνητοσκοπούσα, ευτυχώς είχα αυτή την έμπνευση. Πολλοί μου λέγανε για παράδειγμα «δεν είναι δυνατόν να λέει ο Πέρες αυτά τα πράγματα». Βλέπουν στο βίντεο, όμως, ότι ο Πέρες μιλούσε για πράγματα που τους αφορούσαν πάρα πολύ. Κάθε ένας από τους συνεντευξιαζόμενους αντιμετωπίζεται από μένα σα να είναι ένας μυθιστορηματικός ήρωας, αυτό που έχει ενδιαφέρον δηλαδή είναι ο τρόπος που μιλάνε. Τόσο σημαντικοί και δυσκολοπρόσιτοι άνθρωποι μιλάνε για πράγματα που είναι μέσα στη ζωή μας, τους απασχολούν τα ίδια πράγματα με μας.
 

lalasin.jpg
 

Τα τελευταία χρόνια ζωγραφίζω. Είμαι πολύ κοντά στην αντίληψη που έρχεται κυρίως από τον Άντι Γουόρχολ. Το είδος της ζωγραφικής με το οποίο ασχολούμαι είναι η μεταπόπ-αρτ, εκεί εντάσσω τον εαυτό μου. Με ενδιαφέρει το πώς ένα έργο έχει τη δύναμη να επηρεάζει τους ανθρώπους, όχι ως μοναδικό έργο, αλλά ως ένα οπτικό ερέθισμα που μπορούν να δουν πολλοί. Δε με ενδιαφέρουν τόσο τα μουσειακά έργα, όσο τα έργα που μπορούν να είναι οπουδήποτε. Ζωγραφική πάνω σε ένα ποτήρι, σε ένα μπουφάν, σε ένα παπούτσι, όχι ένα πράγμα που το παίρνεις και το κρεμάς στον τοίχο σου και το βλέπεις,  -αν το βλέπεις κάποια στιγμή. Από μικρό παιδί σχεδίαζα, σαν μια προέκτασή μου. Δεν είχα από την οικογένειά μου δρόμο προς τα εκεί. Αν έλεγα στον πατέρα μου «ξέρεις θα γίνω ζωγράφος», θα λιποθυμούσε από τα γέλια.

Δεν είμαι άνθρωπος του φωτός. Δεν πιστεύω ότι οι άνθρωποι μπορούν να προχωρήσουν μέσα στο φως. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι που μπορούν να ξεχωρίσουν είναι αυτοί που μπορούν να προχωρήσουν μέσα στο σκοτάδι. Που ενώ είναι τυφλοί, περπατούν. Για να δεις πρέπει να προηγηθεί μια τύφλωση. Εγώ ήμουν πάντα τυφλός με την έννοια ότι αποδεχόμουν ότι υπάρχει κάτι που δε βλέπω.

Δουλεύω κυρίως στο εξωτερικό γιατί η πατρίδα αυτού που κάνουμε είναι εκεί που το θέλουν. Εκεί που μπορεί να πουληθεί η τέχνη σήμερα είναι η Αμερική, το Βερολίνο, το Παρίσι, η Γενεύη.

Όχι, δε με αμφισβητεί κανείς εδώ, τι πάει να πει αυτό; Όποιος το κάνει αυτό μιλάει για τον εαυτό του, όχι για μένα. Αυτό μπορώ να κάνω, αυτό κάνω, τι θα πει αναγνωρίστηκα σε έναν άλλο χώρο; Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα λένε «αυτός δεν είναι αυτό». Για τον Βαν Γκονγκ υπάρχουν άνθρωποι που λένε ότι δεν είναι καλό ζωγράφος. Και τότε που έζησε υπήρχε μια κατηγορία που έλεγε «ποιος είναι αυτός»; Και τον Πικάσο, υπήρξε κάποια στιγμή, ένα σύσσωμο Παρίσι που τον έλεγε διακοσμητή. Πάντα υπάρχει ένα κομμάτι της κοινωνίας που σε αγαπάει και ένα που δε σε αγαπάει, που σε εκτιμάει κι ένα που δε σε εκτιμάει. «Αλλοίμονο», έλεγε η Μελίνα Μερκούρη, «αν σε αγαπάνε όλοι. Αν σε αγαπάνε όλοι υπάρχει κάποιο πρόβλημα».
 

lalasikastikoskiklosisanti17.jpg 

Δεν έχει σχέση με τους άλλους αυτό που κάνω εγώ. Έχει να κάνει με μένα. Κι όλος ο κόσμος να λέει ότι πρόκειται περί γελοιότητας, από τη στιγμή που εγώ περνάω καλά, από τη στιγμή που μέσω αυτού του τρόπου μπορώ να δηλώσω την παρουσία μου, ας φωνάζουν όλοι μαζί, τι να κάνουμε; Δε ζητάω κάτι από κανέναν, δε μπαίνω μες στις τσέπες κανενός για να τους πάρω λεφτά. Δε σας λέω ότι είμαι μεγάλος ζωγράφος, ούτε μικρός. Ούτε ξέρω τι είμαι. Τον μεγάλο και τον μικρό ζωγράφο τον κάνει το κοινό. Εγώ το μόνο πράγμα που κάνω είναι να διασκεδάζω ζωγραφίζοντας.

Ίδιος είμαι. Είτε κάνω ζωγραφική, είτε γράφω, είτε κάνω συνεντεύξεις, είτε φτιάχνω περιοδικά, είμαι το ίδιο πράγμα. Έχω ένα κεντρικό πράγμα μες στο μυαλό μου και χρησιμοποιώ διάφορα εργαλεία για να το εκφράσω. Τα χρώματα, τις λέξεις…

Είχα την εντύπωση ότι οι άνθρωποι που δούλεψα μαζί τους στη δημοσιογραφία θα με ξεχνούσαν. Όμως δε με έχουν ξεχάσει, απεναντίας. Κι ευχαριστώ πάρα πολύ γι’ αυτό. Αναγνωρίζω σε αυτόν που οφείλω πάντα. Δεν είναι σοβαρό το ότι έκανα 5 πετυχημένα περιοδικά. Το σοβαρό είναι ότι δούλεψα με μια ομάδα ταλαντούχων παιδιών και έρχεται μια στιγμή, έτσι γίνεται συνήθως, που η κοινωνία το χρέωσε σε μένα. Στην πραγματικότητα χωρίς αυτούς δε θα μπορούσα να κάνω τίποτα. Αυτοί με ενέπνεαν, αυτούς ενέπνευσα. Αυτό το «εμείς» με ενδιέφερε, όχι το περιοδικό.

Αυτό το πρόβλημα της εμπιστοσύνης που θέτουν οι άνθρωποι κατά την άποψή μου είναι ένα ψευδοπρόβλημα. Εμπιστοσύνη αποκτάς από τη στιγμή που μπαίνεις αυθεντικά μέσα σε οποιοδήποτε παιχνίδι για να προσφέρεις αυτό που έχεις εσύ. Δεν είναι το τι θα σου επιστρέψει ο άλλος. Αν ο άλλος το παρεξηγήσει

Το ρίσκο είναι αναγκαίο συστατικό για να δημιουργήσεις εμπιστοσύνη με τον άλλον. Αλλά χρειάζεται να ρισκάρεις. Αυτό που έχει μεγαλύτερη δύναμη, έχω καταλάβει μέχρι σήμερα, στο να αποκτήσεις την εμπιστοσύνη των άλλων είναι να ξέρεις ότι σε αυτό που δε ξέρεις, στον απέναντι που δεν τον ξέρεις πάρα πολύ καλά, κρύβεται ίσως το διαμάντι, κρύβεται η πραγματική περιουσία των σχέσεων. Δε ξέρεις τι είναι ο άλλος και αυτή η αναζήτηση είναι πολύ ενδιαφέρον ταξίδι.

Από τους καλύτερους συνομιλητές που έχω στη ζωή μου, από τον άνθρωπο που μαθαίνω πάρα πολλά είναι ο γιος μου ο Κωνσταντίνος. Eίναι ένας άνθρωπος πιο ώριμος από μένα. Κι αυτό το οφείλει σε αυτή την υπέροχη μάνα που έχει, τη Χρύσα Ρώπα που τον μεγάλωσε με μια τεράστια δύναμη.

Είμαι πολύ ευτυχισμένος από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή στη ζωή μου. Δεν έχω να καταλογίσω τίποτα αρνητικό σε κανέναν. Ακόμη και τα μεγαλύτερα εμπόδια που έχουν βρεθεί στο δρόμο μου, έχουν έρθει για να με κάνουν να δω. Όχι για να καταστραφώ.

Είμαι πρωινός τύπος, δε γίνεται μόλις χαράξει να κοιμάμαι. Κάθε πρωί τρέχω 10 χιλιόμετρα, κατεβαίνω τον Υμηττό. Έχω τρέξει σε όλες τις πόλεις Ευρώπης. Όπου κι αν βρεθώ τρέχω. Και στην Αμερική. Με αυτό τον τρόπο ηρεμώ, δεν τα βάζω με τους ανθρώπους. Είναι τρόπος ζωής.

Δεν κάνω σχέδια. Αύριο μπορεί να μην υπάρχω. Αν αύριο το πρωί εμφανιστούν κάποιοι άνθρωποι που θα με εμπνεύσουν μπορεί να ξανακάνω περιοδικά, έναν εκδοτικό οίκο ή να συμμετέχω σε μια διαστημική αποστολή. Πάντως, γράφω συνεχώς θεατρικά, μ’ αρέσει πολύ το θέατρο και ελπίζω κάποια στιγμή να κάνω κάτι και εκεί. Αρχικά, θα δοκιμάσω κάποιους μονολόγους από το βιβλίο».

                                                                                                                                                                                                        Μαρία Πανάγου 

 

                                                                                                                                                                                                        

 

 

 

 

 

 

 

Διαβάστε επίσης

INTERVIEW

«Η μητέρα μου, και η αστείρευτη αγάπη της για τη ζωή, αποτελεί τη βασική πηγή έμπνευσής μου» Μαρία Κηλαηδόνη

Λίγο πριν από την εμφάνισή της στο Gazarte, 18/2, η Μαρία Κηλαηδόνη μιλάει για τα σχέδιά της στην Αγγελική Λάλου και το allyou

INTERVIEW

«Η καλύτερη εποχή είναι εδώ και τώρα, κάτι που πάλευα χρόνια να καταλάβω στην πράξη» Λουίζα Σοφιανοπούλου

Λίγο πριν τραγουδήσει «Time of my life», η ταλαντούχα τραγουδίστρια Lou Is, ή αλλιώς Λουίζα Σοφιανοπούλου, μίλησε στην Αγγελική Λάλου και το allyou.gr 

INTERVIEW

«Με εμπνέει η μέση γυναίκα που παλεύει για το καλό των παιδιών της και των οικείων της. Η γυναίκα αγωνίστρια της ζωής» Φωτεινή Δάρρα

Λίγο πριν τις νέες της εμφανίσεις στο Half Note, η εξαιρετική Φωτεινή Δάρρα σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στην Αγγελική Λάλου και το allyou.gr

Προτεινόμενα

ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ

Ζώδια Τρίτης 19 Μαρτίου

Ο δυναμισμός σας θα τραβήξει το ενδιαφέρον των άλλων

ΑΥΤΟΒΕΛΤΙΩΣΗ

Πώς να απαλλαγείς μια και καλή από τους τοξικούς ανθρώπους

Για ορισμένους χρειάζεσαι κάτι παραπάνω από 2 μέτρα απόστασης…

SELF-LOVE

Πώς να αποφύγεις την… ψυχολογική αποφυγή;

Συνέχισε να διαβάζεις, αν συνηθίζεις να αποφεύγεις πράγματα που σου προκαλούν δυσφορία ή άγχος;