Αργύρης Αγγέλου: "Nαι, τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα!"

Ο Αργύρης Αγγέλου είναι ένα από τα πιο χαμογελαστά, ειλικρινή και αναγνωρίσιμα πρόσωπα του ελληνικού θεάτρου και της μικρής οθόνης, ένας αφοσιωμένος ηθοποιός που, ανάμεσα στα πολλά «καλά» του, έχει κι ένα μεγάλο χάρισμα: ξέρει πώς να κάνει τους άλλους να γελούν, αλλά και να συγκινούνται, μέχρι δακρύων. 

Ανάμεσα στην παρουσίαση του TV quiz του ANT1 και στις παραστάσεις της «Μελωδίας της Ευτυχίας», που παίζεται στο θέατρο Παλλάς, ο Αργύρης βρίσκει τον χρόνο να μιλήσει στο allyou.gr για το μεγάλο του όνειρο που είναι πολύ, μα πολύ αλλιώτικο από ο,τι θα φανταζόσασταν: ένας δραματικός ρόλος σε ένα θεατρικό δράμα!

Λίγους μήνες, λοιπόν, πριν πραγματοποιήσει το όνειρο του, ο Aργύρης Αγγέλου μάς αποκαλύπτει όλες τις λεπτομέρειες γύρω από το νέο του εγχείρημα, την παράσταση που επιθυμούσε να ανεβάσει μια ολόκληρη ζωή. Ενώ παράλληλα μιλάει για το πώς ονειρεύεται την Ελλάδα του αύριο, για το πόσο σημαντικό προσόν είναι το να έχεις «γαϊδουρινή» υπομονή και εξομολογείται ότι βλέπει φανατικά «Εθνική Ελλάδος»...

Mελωδία Της Ευτυχίας, λοιπόν. Τι σ’ έκανε να πεις «ναι» σε αυτή την παραγωγή, σ’ αυτόν το ρόλο;

Πώς να πεις όχι σε μια τέτοια παραγωγή και μια τέτοια παράσταση; Δεν θα μπορούσα με τίποτα να έχω πει όχι. Είναι μια καταπληκτική δουλειά, με υπέροχες συνεργασίες από τις οποίες έχω μάθει πολλά. Και μόνο το γεγονός ότι έχω την χαρά και την τύχη να συνεργάζομαι ξανά με την Θέμις Μαρσέλλου είναι από μόνο του αρκετό. Η Θέμις είναι ένας άνθρωπος με τον οποίο συναντήθηκα πριν κάποια χρόνια και ταίριαξα μαζί της από την πρώτη στιγμή. Μετά είναι η Ζέτα Δούκα, ο Άκης Σακελλαριου, η Νάντια Κοντογιώργη. Άνθρωποι που είναι εξαιρετικοί στη δουλειά τους, που τους θαυμάζω και τους εκτιμώ. Είμαστε μια πολύ και καλή και δυνατή -θέλω να πιστεύω- ομάδα. Κι έπειτα είναι αυτό το υπέροχο θέατρο, το Παλλάς. Πώς να πεις όχι σε κάτι τέτοιο; (γέλια)

Και ο ρόλος σου στην παράσταση;

Εγώ είμαι ο Μαξ. Ο Μαξ ο φίλος του πλοιάρχου, και πολύ γερμανόφιλος. Ένας άνθρωπος που ενδιαφέρεται μόνο για το συμφέρον του και θέλει να τα έχει καλά με την εξουσία, για να έχει ήσυχο το κεφάλι του. Κάποια στιγμή αποφασίζει να πάει κόντρα σε αυτό, για πρώτη φορά στη ζωή του, και βοηθάει την οικογένεια Φον Τραπ να δραπετεύσει στην Ελβετία, με το κόστος που αυτό συνεπάγεται. Στην ουσία, δηλαδή, επιλέγει να συγκρουστεί με τον ίδιο του τον εαυτό αλλά και με ό,τι γνώριζε ως «σωστό» μέχρι εκείνη την ώρα. Είναι ένας ρόλος με μία υπέροχη ανατροπή κι αυτό νομίζω ότι είναι αυτό που τον κάνει να είναι και τόσο ενδιαφέρων. 

Πόσο εύκολο πιστεύεις οτι είναι σήμερα για έναν άνθρωπο να βγει από τη βολή του και  να συγκρουστεί;

Έλα ντε... Νομίζω ότι δεν είναι τόσο δύσκολο όσο ακούγεται. Αρκεί να ξέρεις τι θέλεις. Μου φαίνεται ότι αν ξέρεις ποιος είσαι προς τα πού θέλεις να πας, από τη στιγμή δηλαδή που θα παραδεχτείς στον εαυτό σου ότι καταπιέζεσαι μέσα σε μία κατάσταση, έχεις κάνει την μισή διαδρομή. Ναι, είναι εύκολο να συγκρουστείς αρκεί να ξέρεις τι θέλεις να πετύχεις. 

Εσύ πιάνεις συχνά τον εαυτό σου να συγκρούεται με πρόσωπα και καταστάσεις;

Όχι συχνά. Ξέρεις, καμιά φορά μπορεί να καταφέρεις περισσότερα μέσα από έναν συμβιβασμό απ' όσα θα κατάφερνες μέσα από τη σύγκρουση. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί, αν όπως είπα πριν, ξέρεις τι θέλεις και ποιος είναι ο στόχος σου, βρίσκεις τον τρόπο να προσαρμοστείς και να περιμένεις. Εγώ προσωπικά έχω βρεθεί σε θέση αναμονής για πάρα πολύ καιρό, περιμένοντας για κάτι που θεωρούσα ότι άξιζε. 

Άρα, έχεις πολλή υπομονή.

Γαϊδουρινή! Πραγματικά, όμως. Είμαι ικανός να περιμένω πάρα πολύ καιρό προκειμένου να κάνω κάτι που θέλω πολύ. Τα τελευταία δέκα χρόνια υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού μου η επιθυμία να ανεβάσω μία συγκεκριμένη παράσταση. Κι έτσι επέλεξα να δουλέψω πολύ και με τεράστια υπομονή, ώστε να είμαι μια μέρα σε θέση να το κάνω. Και πλέον μπορώ να πω με μεγάλη χαρά ότι η ώρα αυτή έχει έρθει και θα την δείτε πολύ σύντομα.

Για ποια παράσταση μιλάς;

Μόλις τελειώσουν οι παραστάσεις της Μελωδίας της Ευτυχίας στο Παλλάς θα φύγουμε για Θεσσαλονίκη για περίπου τρεις εβδομάδες, αν δεν κάνω λάθος, και θα παίξουμε στο Ράδιο Σίτυ. Και επιστρέφοντας, ξεκινάμε πρόβες με την αγαπημένη μου Πέγκυ Σταθακοπούλου σε μια καινούργια παράσταση που θα ανέβει στο θέατρο Αθηνών στις 23 Απριλίου. Πρόκειται για μια παράσταση που την ονειρεύομαι δέκα ολόκληρα χρόνια. Γι' αυτό σου είπα και πριν... Αξίζει να περιμένεις για κάτι που θέλεις πραγματικά. Και αυτό που κάνει αυτή τη συγκυρία για μένα ακόμη πιο ξεχωριστή είναι το γεγονός ότι ήθελα πάρα πολύ να κάνω την συγκεκριμένη παράσταση με την Πέγκυ. Είναι μια ηθοποιός που θαυμάζω πάρα πολύ και την ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου που με εμπιστεύτηκε. 

Τι είναι αυτό που σε έκανε να θέλεις τόσο πολύ να ανεβάσεις το συγκεκριμένο έργο;

Είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Είναι, πρώτα απ' όλα, η πρώτη φορά που θα παίξω δράμα και νομίζω ότι αυτό από μόνο του λέει πολλά (γέλια). Είχα προσπαθήσει στο παρελθόν να βρω κάποιον να μου δώσει την ευκαιρία να παίξω έναν δραματικό ρόλο, αλλά μέχρι στιγμής δεν τα είχα καταφέρει. Καλώς ή κακώς, ο κόσμος σε θέλει σε αυτό που σε έχει συνηθίσει. Για μένα, όμως, παρέμενε πάντα ένα όνειρο ζωής, γι' αυτό άλλωστε παίρνω και το ρίσκο της παραγωγής. Είναι μια παράσταση διαφορετική απ' ότι έχω μέχρι σήμερα, ένα έργο με εκπλήξεις και ανατροπές. Πρόκειται για την ιστορία μιας γυναίκας που χάνει τον γιο της και την επόμενη μέρα ένας νεαρός που ήταν αυτόπτης μάρτυρας στην δολοφονία του την επισκέπτεται στο σπίτι της. Είναι ένα έργο που κρύβει μέσα του πολλά μυστικά, πολύ μυστήριο κι ακόμα περισσότερο σκοτάδι.

Εσύ στη ζωή σου τι σχέση έχεις με το μυστήριο και το σκοτάδι;

Όχι καλή. Δεν μου αρέσουν τα μυστικά,τα φοβάμαι. Σαν άνθρωπος αποζητώ τα καθαρά πράγματα, τα απλά. Τα θέλω όλα στο φως, εκεί που να μπορώ να τα βλέπω.

Πώς βλέπεις την Ελλάδα από τις 25 Ιανουαρίου και μετά και πώς αντιλαμβάνεσαι τη νέα τάξη πραγμάτων;

Αυτό που εύχομαι πρώτα απ' όλα είναι η Ελλάδα από δω και στο εξής να είναι μια χώρα διαφορετική, μια χώρα καλύτερη, απ' όλες τις απόψεις. Οπότε την νέα κατάσταση την βλέπω με πολλή ελπίδα και αισιοδοξία. Την ίδια στιγμή όμως διατηρώ και κάποια επιφύλαξη. Είναι σίγουρα μια μεγάλη αλλαγή για τη χώρα μας, μια αλλαγή που προσωπικά πιστεύω ότι θα φέρει καλά πράγματα. Κυρίως πιστεύω πως θα αποκαταστήσει την έννοια του πολιτικού βίου στα μάτια των πολιτών. Θα μάθουμε να σεβόμαστε και να να εμπιστευόμαστε και πάλι τους πολιτικούς που αναλαμβάνουν την ευθύνη για τις τύχες μας και για τη τη διακυβέρνηση μας. 

Τα τελευταία χρόνια έχεις συμμετάσχει σε πολλές παραστάσεις μιούζικαλ. Τι είναι αυτό που αγαπάς τόσο σε αυτό το είδος θεάτρου;

Η σχέση μου με το μιούζικαλ έτυχε να ξεκινήσει από πολύ νωρίς. Το 1999, φοιτητής στη σχολή ακόμα, έκανα οντισιόν για το μιούζικαλ «Σικάγο» το οποίο παιζόταν στο θέατρο «Σμαρούλα». Χωρίς να το καταλάβω, βρέθηκα να παίζω δίπλα στον Δάνη Κατρανίδη και την Μπέσυ Μάλφα. Ηταν η πρώτη μου δουλειά και η αφορμή να γνωρίσω και να αγαπήσω το μιούζικαλ. Έπειτα ήρθαν μόνα τους τα πράγματα. Πολλές οντισιόν, μικροί ρόλοι. Έπειτα -όταν μπήκε η τηλεόραση στη ζωή μου- μου δόθηκαν και υπέροχοι ρόλοι. Και στα μιούζικαλ και στην πρόζα.

Ήσουν ο Φώτη του Παρά Πέντε. Μιλάμε για έναν ρόλο που γνώρισε τεράστια επιτυχία και αγαπήθηκε τρομερά από το κοινό. Η μεγάλη επιτυχία ήταν παράγοντας που σου δημιούργησε άγχος για το επόμενο βήμα; 

Όχι καθόλου. Ειλικρινά δεν αγχώνομαι με αυτά τα πράγματα. Προτιμώ να παίρνω από τον κάθε ρόλο ό,τι έχει να μου δώσει και από κει και πέρα να συνεχίζω. Ναι, σίγουρα ήταν ένας ρόλος που σημάδεψε την καριέρα μου, αλλά νομίζω πως οι επιλογές μας δεν πρέπει να έχουν να κάνουν τόσο με την απήχηση και την επιτυχία όσο με το τι έχουμε να πάρουμε από αυτές. Και να δώσουμε, φυσικά. 

Πώς πήρες την απόφαση να δοκιμάσεις τον εαυτό σου στην παρουσίαση του «TV Quiz» του ΑΝΤ1; 

Καταρχάς, μιλάμε για μια αξιόπιστη πρόταση από μια αξιόπιστη εταιρεία κι ένα αξιόπιστο κανάλι. Έπειτα η πρόταση αυτή ήρθε σε μία φάση της ζωής που που ένιωθα την ανάγκη να ξαναπροσπαθήσω να αναμετρηθώ με τον εαυτό μου στον τομέα της παρουσίασης. Ίσως να ακούγεται αστείο το  επιχείρημα αυτό, αλλά για μένα ήταν σαν να είχα ανοιχτούς λογαριασμούς από το παρελθόν. Ήθελα να το κάνω καλά -αυτή τη φορά για μένα. Από τη στιγμή που γνώριζα ότι θα με απασχολεί μόλις τέσσερα 25λεπτα την εβδομάδα και σε ώρα που δεν σπάει το πρόγραμμα με τις υπόλοιπες υποχρεώσεις μου, δεν είχα κανέναν ενδοιασμό. Δίνω καθημερινά 1.000 ευρώ σε κάποιον και τον κάνω χαρούμενο. Και μου αρέσει αυτό. Κάνει χαρούμενο κι εμένα. 

Θα έλεγες ξανά  «ναι» σε ένα σόου όπως το Dancing With The Stars;

Μμμ, δεν είναι εύκολο να απαντήσω. Νομίζω αυτή τη χρονική περίοδο, όχι. Ίσως και να είναι ακόμα σχετικά πρόσφατα και δεν έχω την ανάγκη να ξαναδοκιμάσω κάτι τέτοιο. Θα έπρεπε να είναι μία πραγματικά πολύ καλή πρόταση ώστε να μπω στη διαδικασία να το σκεφτώ και να αποφασίσω. Θα έπρεπε να είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο, που να μου κινεί το ενδιαφέρον, ώστε να πω ότι θα μπω στη διαδικασία να το ξανακάνω. 

«Εθνική Ελλάδος» βλέπεις;

Φανατικά (γέλια). Εννοείται πως βλέπω και εννοείται ότι ήξερα κάποια πράγματα για την ιστορία, πριν η σειρά ξεκινήσει να παίζεται. Μάλιστα, είχα την χαρά και την τύχη να  διαβάσω τα πέντε πρώτα επεισόδια πριν ξεκινήσουν καν τα γυρίσματα. Δεν ξέρω τι να πω γι' αυτή τη δουλειά... Είναι μια υπέροχη ιστορία, με καταπληκτικούς χαρακτήρες και φοβερή ατάκα. Αλλά κυρίως είναι μια γενναία δουλειά. Μια σειρά που όποιος κάτσει και την δει και την καταλάβει πραγματικά θα γίνει λίγο καλύτερος άνθρωπος. Είναι από αυτά τα πράγματα που δεν έχουμε συχνά την τύχη να απολαμβάνουμε. 

Εσύ ανυπομονείς να ξαναπαίξεις σε σήριαλ;

Η αλήθεια είναι πως ναι. Μου έχει λείψει. Όπως, όμως, σου είπα και πριν, είμαι άνθρωπος της υπομονής. Και ξέρω πότε είναι ο καιρός να κάνω ένα βήμα πίσω περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να επιστρέψω σε κάτι που αγαπώ. Δεν βιάζομαι. Όλα θα γίνουν όταν έρθει η σωστή ώρα. 

Η Μελωδία της Ευτυχίας

Συντελεστές: 

Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Θέμιδα Μαρσέλλου 

Μουσική-Ενορχήστρωση: Γιάννης Αντωνόπουλος 

Χορογραφίες: Άννα Αθανασιάδη 

Σκηνικά: Μαίρη Τσαγκάρη 

Κοστούμια: Παναγιώτα Κοκκορού 

Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης 

Graphic & Visual Design: Grou3 

Ερμηνεύουν: Νάντια Κοντογεώργη, Άκης Σακελλαρίου, Ζέτα Δούκα, Αργύρης Αγγέλου, Μαρία Γράμψα, Ιάσονας Μανδηλάς, Άννα Φιλιππάκη 

Μέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 19.00, Σάββατο: 17.00 και 20.30, Κυριακή: 18.30 

Τιμές εισιτηρίων: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 11€ - 35€ ενήλικες / 9€ - 28 € παιδιά, Σάββατο, Κυριακή: 13 - 40€ ενήλικες / 10 - 32 € παιδιά 

Τηλέφωνο: 211 1000 365 

 Θέατρο Παλλάς, Βουκουρεστίου 5, Αθήνα