Το Allyou στηρίζει τον Σύλλογο ΕΛΠΙΔΑ

Το Allyou σε συνεργασία με τον Σύλλογο ΕΛΠΙΔΑ φιλοξενεί προσωπικές ιστορίες παιδιών, εφήβων αλλά και ειδικών, που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται με στόχο τη νίκη.

Η άνοιξη, η ανάσταση, το χαμογελαστό βλεφάρισμα ενός μικρού παιδιού στον κόσμο: η ελπίδα! 

Πόση δύναμη μπορεί να κρύβουν μια σταγόνα νερού που για να μπορέσει να μεγαλώσει όλους τους προηγούμενους μήνες ντύθηκε χιονονιφάδα και ένα μικρό σποράκι που γλίστρησε από το φιλί κάποιου πουλιού και βρήκε καταφύγιο στο χώμα; Κι όμως το σποράκι αυτό άρχισε να βλαστίζει, η μικρή χιονονιφάδα πέταξε από πάνω της τον κρυστάλλινο μανδύα και μαζί τώρα μπολιάζουν την φύση με άνοιξη.  

Πόση δύναμη άραγε έχουν οι μικροί μας ασθενείς και οι γονείς τους ώστε να υποδέχονται την ανατροπή, την αρρώστια, τον πόνο, τον φόβο, την αγωνία για το αν θα υπάρξει αύριο, και όλα αυτά να τα κάνουν δύναμη και ελπίδα; Και τι παράδειγμα πρέπει να παίρνουμε από αυτές τις καταστάσεις όλοι εμείς και να τις  κάνουμε μοντέλο ζωής!  

Γιατί τις περισσότερες φορές αναλογιζόμαστε την καρτερικότητα, την ανθρώπινη δύναμη, την λύτρωση από ότι μας πονά και μας ταλανίζει, ημέρες σαν αυτές που πλησιάζει η Ανάσταση.                                                                                                                                           

Άλλοι, με μηχανισμό άμυνας την πίστη μας, δοξολογούμε μόνον τον Χριστό που θέλησε να μας εξιλεώσει φορώντας τις αμαρτίες μας ως ένα ακάνθινο στεφάνι, Αυτόν που του επιτρέψαμε να σταυρωθεί για εμάς και Αυτόν που αναστήθηκε για  να μας δείξει ότι η δύναμη της αγάπης, της πίστης και της θέλησης σημαίνει πάντα ζωή.  

Και άλλοι που από συνήθεια και όχι από συνείδηση, «επαναπαυόμαστε» στο ότι κάποιος άλλος πάντα θα βρεθεί να σταυρωθεί και με την ευκαιρία αυτή θα σηκώσει και τις δικές μας «αμαρτίες», την δική μας αδιαφορία για τον συνάνθρωπο, την φιλαυτία μας, τον εγωκεντρισμό και την τελμάτωσή μας. 

Αυτή όμως την «εβδομάδα των παθών» καθώς και την ελπίδα για ανάσταση την βιώνουν όλες τις ημέρες του χρόνου ασθενείς που διαγνώστηκαν με απειλητικό για την ζωή τους νόσημα όπως η λευχαιμία, που παρ’ όλες τις θεραπείες δεν μπορούν να γιατρευτούν διαφορετικά  και ελπίζουν σε έναν συμβατό δότη για να τους δοθεί η ευκαιρία να περάσουν από την σταύρωση  στην ανάσταση.    

Περιμένουν την δική τους αναγέννηση από την «τόσο μεγάλη προσφορά» λίγων αιμοποιητικών κυττάρων από κάποιον συμβατό δότη.   

Αν άραγε τις χιονονιφάδες του φόβου μας τις ζεσταίναμε και τις κάναμε πηγή ζωής, αν τα σποράκια αγάπης που αναμφισβήτητα έχει ο καθένας μέσα του τα αφήναμε να βλαστήσουν, δεν θα γινόμασταν η άνοιξη για κάθε μικρό ασθενή; Πόσο πιο γιορτινή θα γινόταν η ανάσταση αν φροντίζαμε να είναι κάθε μέρα του χρόνου;  

Ας αναλογιστούμε λοιπόν πόσο η δύναμή μας και η προσφορά μας στον συνάνθρωπο δίνει σε εμάς ουσιαστικό λόγο ύπαρξης και δικαιώνει και την θυσία του θεανθρώπου!  

Καλή Ανάσταση!