ΜΗ ΧΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ
"Θέλω να γίνω η ελπίδα ζωής για έναν συνάνθρωπό μου"
Η Αναστασία Κοκόνα, έγινε δότρια μυελού των οστών και γράφει για αυτή της την απόφαση.
Πόσο σημαντικό είναι να είμαι εθελοντής δότης; Σε κλίμακα από 1 έως 10 θα πω 11! Ίσως είμαι εγώ η τελευταία ευκαιρία κάποιου συνανθρώπου μου να ζήσει. Όταν συμπλήρωσα το ερωτηματολόγιο των 5΄ και έδωσα σάλιο σε μια μπατονέτα για λίγα δευτερόλεπτα και έκλεισε ο φάκελος, ήταν μια συγκλονιστική στιγμή. Ευχήθηκα να πιάσει τόπο, να γίνω η ελπίδα ζωής για έναν ασθενή και η αιτία για να ζήσει αυτός-ή και η οικογένεια του-της και να αποκτήσουν μια φυσιολογική ζωή.
Είμαι εκπαιδευτικός και εργάζομαι σε παιδιατρική κλινική. Έχω δει δάκρυα ανακούφισης και χαράς όταν βρίσκεται μόσχευμα από την παγκόσμια τράπεζα, στην περίπτωση που δεν υπήρχε συμβατός δότης στην οικογένεια... Οι γονείς με λαχτάρα μας ανακοινώνουν το νέο, με κεράσματα, με αισιοδοξία. Έχουν σε κάτι να ακουμπήσουν και να πάρουν δύναμη.
Είμαστε άνθρωποι και το κυριότερο συνάνθρωποι. Δεν φτάνει μόνο να μπορούμε να βοηθήσουμε, πρέπει και να θέλουμε. Αν λοιπόν κάποιος θέλει και μπορεί να γίνει εθελοντής δότης μυελού οστών, ας το κάνει σήμερα. Δεν θέλει κόπο, δεν θέλει χρόνο. Θέλει αγάπη!!!
Κοκονά Αναστασία,
Νηπιαγωγός Ειδικής Αγωγής, M.ed.
