ΜΗ ΧΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ
Το μάθημα ζωής
Η Λαζαρίδου Μαρλέν, Παιδαγωγός Προσχολικής Ηλικίας και Εθελόντρια Δότρια Μυελού των Οστών, γράφει για τα συναισθήματά που τη γεμίζουν ο εθελοντισμός και η προσφορά.
Το Allyou σε συνεργασία με τον Σύλλογο ΕΛΠΙΔΑ φιλοξενεί προσωπικές ιστορίες παιδιών, εφήβων αλλά και ειδικών, που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται με στόχο τη νίκη.
Όλα ξεκίνησαν πριν από δυόμιση χρόνια περίπου όταν ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος της ζωής μου που αγαπούσα και αγαπώ όσο ελάχιστους, νόσησε από λευχαιμία. Στην αρχή λες και ήταν ένα πρωταπριλιάτικο αστείο, όμως όχι, ήταν μια πραγματικότητα την οποία πρώτα αυτός και μετά όλοι όσοι βρισκόμασταν δίπλα του έπρεπε να αντιμετωπίσουμε. Από τη πρώτη στιγμή ήμουν τόσο σίγουρη γι' αυτόν πως θα τα καταφέρει, πως θα ήταν μια δοκιμασία για να αποδείξει σε όλους μας πόσο δυνατός είναι!! Έτσι έγινε, δεν με διέψευσε ούτε λεπτό, ήταν ένας πραγματικός ήρωας!
Μέσα από όλη αυτήν την ιστορία, λοιπόν, αυτό που μου άφησε ο συγκεκριμένος άνθρωπος εκτός από θαυμασμό και περηφάνια προς το πρόσωπο του ήταν και ένας νέος τρόπος σκέψης για τη ζωή, ένα δυνατό μάθημα. Έγινα αμέσως εθελόντρια δότρια μυελού των οστών παρακαλώντας από μέσα μου να είμαι συμβατή με έναν ασθενή που θα χρειαζόταν μόνο λίγα από τα δικά μου υγιή κύτταρα για να γίνει καλά, για να μπορέσει αυτός αλλά και οι δικοί του άνθρωποι να ξανά έχουν τη ζωή που είχαν!
Δεν σταμάτησα όμως εκεί, και αυτό γιατί ήθελα να ενημερωθούν σωστά όλοι οι συνάνθρωποι μου για το τι ΔΩΡΟ μπορούμε να προσφέρουμε στους ανθρώπους που το έχουν ανάγκη και κανείς να μη νιώσει την αγωνία και τον ‘πόνο’ που βίωσα εγώ. Προσωπικά νομίζω δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος από το να βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς να πονάνε, χίλιες φορές να είσαι εσύ στη θέση τους (και ναι το ευχήθηκα πολλές φορές από μέσα μου, ούτως ή άλλως αυτό θα πει πραγματική αγάπη στο δικό μου το μυαλό και τη καρδιά, μαζί σε όλα). Έτσι, λοιπόν, αποφάσισα να γίνω ενεργό μέλος πάνω στο κομμάτι του εθελοντισμού του συλλόγου «ΌΡΑΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ»
Επρόκειτο για μια από τις πιο ωραίες εμπειρίες που έχω προσφέρει στον εαυτό μου. Γνώρισα ανθρώπους από τον Σύλλογο που πραγματικά πλέον μπορώ να τους αποκαλώ φίλους μου και χαίρομαι τόσο πολύ γι αυτό. Μακάρι όλοι εμείς να είχαμε λίγο από τη «μαγική τους χρυσόσκονη» και το ζήλο τους για το έργο που επιτελούν. Δίπλα τους έμαθα πόσο σημαντικό είναι να βοηθάμε τον συνάνθρωπο μας, πόσο σημαντικό είναι να μπορούμε να σώσουμε έστω και έναν άνθρωπο, που για κάποιον αυτός ο άνθρωπος μπορεί να σημαίνει τόσα πολλά!
Αισθάνομαι, πια, ότι ανήκω στην οικογένεια του συλλόγου και ξέρω, πια, πως δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το να ΔΙΝΕΙΣ.
Λαζαρίδου Μαρλέν
Παιδαγωγός Προσχολικής Ηλικίας
Εθελόντρια Δότρια Μυελού των Οστών
SELECTIONS
- Πώς να διαλέξεις και να φροντίσεις το αθλητικό σου σουτιέν
- «Ως γυναίκα δεν έχω χώρα. Ως γυναίκα, η χώρα μου είναι όλος ο κόσμος» Virginia Woolf
- 4 κρέμες ματιών με βιταμίνη C για να πεις «αντίο» στους μαύρους κύκλους
- Γιατί το λευκό t-shirt είναι το απόλυτο wardrobe staple που πρέπει να αποκτήσεις - Πέντε επιλογές της fashion editor του AllYou