Ένας μήνας εθελοντισμόυ στο Όραμα Ελπίδας

Το Allyou σε συνεργασία με τον Σύλλογο ΕΛΠΙΔΑ φιλοξενεί προσωπικές ιστορίες παιδιών, εφήβων αλλά και ειδικών, που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται με στόχο τη νίκη.

Ούσα εδώ και ένα μήνα εθελόντρια στο Όραμα Ελπίδας, μόνο συναισθήματα χαράς και αγαλλίασης ξεχειλίζουν από την ψυχή μου. Στα είκοσι δύο μου χρόνια, συνειδητοποιημένη για την ενδόμυχη ανάγκη προσφοράς για τα αγγελούδια που ταλανίζονται και επιζητούν καθημερινά τη δική μας Ελπίδα, υπέβαλλα την αίτηση Εθελοντή Δράσης. Ειλικρινά εξομολογούμενη, δεν δύναμαι να συνειδητοποιήσω την ζωτικότητα του έργου που επιτελείται. Η εμπειρία μου, όμως, μέσα σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα θα έλεγα πως με έχει στιγματίσει καθοριστικά σα προσωπικότητα, σα μονάδα ανθρώπου που αγαπά και προσφέρει στο συνάνθρωπο.

Το έργο τους είναι εξαιρετικά σημαίνον και δύσκολα μπορεί να προβληθεί ενδελεχώς από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Η αλήθεια βρίσκεται εντός του Ογκολογικού Νοσοκομείου Παίδων Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη και στα γραφεία του Οράματος που καθημερινά δίνονται μάχες για την σωτηρία παιδιών. Ο αγώνας ξεκινά από τα απλά, δηλαδή τη προσπάθεια απόκτησης όσο περισσότερων δύνανται Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών μέσα από εκδηλώσεις, δράσεις, μαραθωνίους μέχρι την τυποποίηση των δειγμάτων, την εύρεση συμβατών δοτών και τέλος την ενημέρωση και επικοινωνία με όλους τους πολίτες που επιθυμούν να βάλουν ένα λιθαράκι στην Ελπίδα αυτών των παιδιών.

Κάπου εδώ ερχόμαστε στο πρακτικό κομμάτι, το Όραμα Ελπίδας χρειάζεται τη συμβολή εθελοντών για να υλοποιήσει και να γιγαντώσει το έργο του. Βιώνοντας σχεδόν καθημερινά τις εργασίες που επιτελούνται στα γραφεία του Συλλόγου, υπάρχει χώρος για όσους διαθέτουν έστω και μία ώρα ελεύθερο χρόνο. Οι δράσεις, τα περίπτερα, οι ενημερώσεις χρειάζονται εθελοντική υποστήριξη, με σκοπό η προσέλκυση και η λήψη δειγμάτων με τα γνωστά swabs να διπλασιαστεί και τριπλασιαστεί ώστε κανένα παιδί να μην χάνεται, να βρίσκονται συμβατοί δότες. Οφείλουμε να θυμόμαστε ότι όσο περισσότεροι Εθελοντές Δότες Μυελού των Οστών τόσες περισσότερες και οι ελπίδες των παιδιών να θεραπευτούν, να νικήσουν στη ζωή και να προχωρήσουν υγιή. Συγχρόνως, η προσφορά εντός γραφείων είναι αναγκαία τόσο για την επικοινωνία με τους δότες όσο και για την οργάνωση των ενημερωτικών εκδηλώσεων, την αποστολή υλικού και πολλών άλλων ενεργειών.

Η συμβολή μου σε αυτό τον αγώνα που η Ελπίδα πρέπει να βγει νικήτρια δεν με έχει κάνει απλά καλύτερο άνθρωπο, έχει αλλάξει την οπτική μου για τη ζωή. Αισθάνομαι ιδιαίτερη τιμή και ευχαρίστηση δουλεύοντας εθελοντικά γι' αυτό το σκοπό και γνωρίζοντας καθημερινά ανθρώπους που έχουν νικήσει την ασθένεια και χαμογελούν μέσα από τα μάτια της πολύπαθης ψυχής τους. Η ενεργή συμμετοχή μου και δράση κοντά στους εργαζόμενους του Οράματος που είναι ακούραστοι συνοδοιπόροι των παιδιών και των οικογενειών τους, θεωρώ ότι αποτελεί το καλύτερο μάθημα ζωής και εσωτερικής πλήρωσης. Όταν αναλογίζεσαι ότι ένα παιδί, πάνω στα δωμάτια του νοσοκομείου δίνει τη δική του μάχη να κρατηθεί στη ζωή, να απολαύσει όλα αυτά που έπονται, να ζήσει και να ευχαριστηθεί στιγμές και οικογένεια, όπως επίσης παρακολουθώντας τους γονείς του να αγωνιούν για το αγγελούδι τους, με αυτές τις σκέψεις κινητοποιείσαι να βοηθήσεις ψηχή τε και σώματι να βρεθεί η Ελπίδα του, ο συμβατός δότης.

Όλοι μας μπορούμε να μετατραπούμε σε μία Ελπίδα, σε ένα Εθελοντή Δράσης ή Εθελοντή Δότη και είναι χρέος μας να το πράξουμε. Γι΄αυτό το χρέος έχει μιλήσει σοφά ο Ν. Καζαντζάκης στην Ασκητική του: "Χρέος σου, σε πάσα στιγμή, μέρα και νύχτα, σε χαρά και σε θλίψη, μέσα από την καθημερινή ανάγκη, να ξεχωρίσεις την Κραυγή τούτη, να την ξεχωρίσεις ορμητικά ή συγκρατημένα, όπως βολεί στη φύση σου, γελώντας ή κλαίγοντας, ενεργώντας ή στοχαζόμενος, και να μάχεσαι να νιώσεις ποιος είναι αυτός που κινδυνεύει και φωνάζει· και πως μπορούμε εμείς να στρατευτούμε, όλοι μαζί, και να τόνε λευτερώσουμε".

Ας προσφέρουμε όλοι δυναμικά αυτή την Ελπίδα, ας βοηθήσουμε να πάρει σάρκα και οστά, να μετουσιωθεί σε απτή πραγματικότητα για όλα τα παιδιά που παλεύουν να βγουν νικητές από αυτή τη δοκιμασία. 

Μια εθελόντρια του Συλλόγου