Σοκολάτες και Πείνα

Και έρχονται και εκείνες οι μέρες που το μόνο που θέλεις είναι να γελάς. Με τους ανθρώπους που αγαπάς, με τα πράγματα που σου αρέσουν. Χωρίς να κοιτάς το ρολόι, χωρίς να ανησυχείς για τα ωράρια, χωρίς ενοχές αν αργήσεις να επιστρέψεις το βράδυ στο σπίτι, χωρίς έννοια για το πόσο θα πιεις ή θα φας. Είναι οι μέρες που ζεις για το σήμερα λες και δεν υπάρχει αύριο. 

Για μένα σήμερα είναι μια τέτοια μέρα. Και θα ξεκινήσει από τα βόρεια και συγκεκριμένα από το Μαρούσι. Εκεί όπου έχει στηθεί το εκπληκτικό, ευρωπαϊκών προδιαγραφών «Εργοστάσιο και Μουσείο Σοκολάτας» που δημιουργήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2014 στη Θεσσαλονίκη και το οποίο αποτέλεσε διεθνώς ένα από τα κορυφαία και πιο ελκυστικά θεματικά πάρκα στον κόσμο. 

Κατά τη διάρκεια της οκτάμηνης λειτουργίας του γνώρισε τεράστια επιτυχία, καταρρίπτοντας όλα τα ρεκόρ επισκεψιμότητας οποιασδήποτε άλλης αντίστοιχης προσπάθειας στην χώρα μας. Τώρα το διάσημο πάρκο επιστρέφει με μεγαλύτερη εμπειρία και ακόμη πιο πολλές ιδέες, στην Αθήνα, όπου από τις 7 Νοεμβρίου (και ως τα μέσα Φεβρουαρίου) έχει εγκατασταθεί στο εκθεσιακό κέντρο της Helexpo στο Μαρούσι. Εκεί θα ξεχυθείς μέσα σε ένα τεράστιο και πολύ ξεχωριστό θεματικό πάρκο 3.500τμ., αλλά και σε ένα μεγάλο διαδραστικό εργαστήρι που θα σε ταξιδέψει σε διαφορετικές χρονικές περιόδους της εξέλιξης αυτού του θαυμάσιου γλυκίσματος που ονομάζουμε σοκολάτα. 

Φυσικά, όλα αυτά είναι απόλυτα επηρεασμένα από το γνωστό και πολύ πετυχημένο μυθιστόρημα του Ρόαλντ Νταλ «Ο Τσάρλι και το Εργοστάσιο της Σοκολάτας» (ναι, ήταν βιβλίο πριν γυριστεί ταινία με τον Johnny Depp). Mία ιστορία για την απόλαυση που μπορεί να σου χαρίσει στη ζωή η γενναιοδωρία προς τους άλλους, αλλά κυρίως η αυτοσυγκράτηση του εαυτού σου απέναντι στην υπεροψία, την αλαζονεία και την απληστία, όταν τριγύρω σου όλα ρέουν...άφθονα. Ο μικρός και πολύ φτωχός Τσάρλι κερδίζει μαζί με άλλα 4 πάμπλουτα παιδιά ένα μαγικό, χρυσό εισιτήριο για το εργοστάσιο παρασκευής της αγαπημένης του σοκολάτας. Εκεί το κακάο τρέχει άφθονο, μπάρες σοκολάτες ξεπετάγονται από παντού και τα μπισκότα χορεύουν τανγκό με τα γλειφιτζούρια μπροστά στα μάτια σου. Εκεί μέσα, λοιπόν, μέσα στον δικό του επίγειο παράδεισο ο Τσάρλι θα ανακαλύψει πως αυτά που κουβαλάς μέσα σου είναι πολύ πιο χρήσιμα και πολύτιμα από τα πλούτη όλο του κόσμου.

Πίσω όμως στη δική μας πραγματικότητα. Είμαι σίγουρη ότι η εξωτερική όψη του δικού μας «Εργοστασίου Σοκολάτας» θα σε κερδίσει κι εσένα από την πρώτη στιγμή, όπως ακριβώς κι εμένα, αφού σε κάνει κυριολεκτικά να «λαχταράς» να μπεις στον κόσμο της. Λίγο μετά, στη ρεσεψιόν του πάρκου θα λάβεις ένα ξεχωριστό καλωσόρισμα με τον πιο γλυκό τρόπο: κουτιά με μπισκότα αλλά και μεγάλες σοκολάτες σε περιμένουν να τα δοκιμάσεις. Ας προσπαθήσω να μην το παρακάνω με το καλημέρα σας...

Από κει και πέρα, το περίφημο ταξίδι «ζωντανεύει» μπροστά στα μάτια μας, μέσα από μία διαδρομή ανάμεσα σε διάφορους πολιτισμούς με θρύλους και ιστορίες που θα εντυπωσιάσουν σίγουρα τα παιδιά, αλλά ίσως εντυπωσιάσουν ακόμη περισσότερο (και πιο αναπάντεχα) τους μεγάλους. Τα βασικά τμήματα του εργοστασίου είναι η Ζούγκλα και η Καλύβα του Αμαζονίου. Στο πρώτο θα βρεις ξαφνικά τον εαυτό σου μέσα σε ένα σκηνικό πραγματικής ζούγκλας και στα ερείπια ενός ναού Αζτέκων με ειδικές αναπαραστάσεις, οι οποίες περιγράφουν τα βασικά στάδια επεξεργασίας και παρασκευής της σοκολάτας. Στο δεύτερο θα γνωρίσεις τον παραδοσιακό τρόπο επεξεργασίας του αγαπημένου σε όλους μας κακάο. Bonus σε όλη αυτή την γλυκιά εξερεύνηση, η στάση στο Εργαστήριο Μπισκότων και στο Εργαστήριο Γαλακτοκομικών. 

Φεύγοντας από το Μαρούσι θα μπορούσα για ώρες να σκεφτώ πάνω στην παραπλάνηση της αφθονίας και στην χρησιμότητα της αυτοσυγκράτησης. Δεν θα το κάνω. Σήμερα θέλω απλώς να περάσω καλά. Χωρίς πολλές σκέψεις. Χωρίς προβληματισμούς. Γι' αυτό και το μυαλό μου θα τρέξει σε ένα και μόνο πράγμα: ολοκαίνουργιοι Αγώνες Πείνας και αγαπημένη Jennifer Lawrence στην μεγάλη οθόνη σας!

Βλέπω ταινίες με μανία από τότε που με θυμάμαι να επιλέγω πράγματα για τον εαυτό μου. Ποτέ μου δεν κατάλαβα πώς γίνεται να διαχωρίζει κάποιος το σινεμά σε σοβαρό και μη σοβαρό, σε ελαφρύ και βαρύ. Γιατί το σινεμά (όπως και όλες οι υπόλοιπες Τέχνες) είναι πάντοτε ένα, αν φτιάχνεται από μία αξιόλογη καλλιτεχνική αφετηρία κι αν έχει μια καλή ιστορία να σου πει. Τα τελευταία χρόνια, Οι Αγώνες Πείνας ήταν μία από αυτές τις περιπτώσεις που κλήθηκα να υπερασπιστώ στους γύρω μου το από πολλούς χαρακτηρισμένο «ελαφρύ» και εμπορικό σινεμά. Οπότε δεν θα γινόταν με τίποτα να χάσω το τελευταίο μέρος της πολύ διάσημης πλέον ιστορίας - βασισμένης στα βιβλία της Suzanne Collins - "Ηunger Games: Μοckingjay Part 2".

Η νεαρή Κάτνις, συνεχίζει να αποτελεί σύμβολο προπαγάνδας για τους αντάρτες της Περιοχής 13 και στο δεύτερο μέρος της «Επανάστασης». Πόσο μάλλον τώρα, που η Αντίσταση πραγματοποιεί την τελική της αντεπίθεση, βρισκόμενη μια ανάσα μακριά από την πρωτεύουσα της Πάνεμ, Κάπιτολ. Η Κάτνις, μαζί με τον Γκέιλ, τον Πίτα και τον Φίνικ, ενσωματώνονται στην «Ομάδα 451», που αποτελεί μια celebrity εφεδρεία για τις δυνάμεις της Περιοχής 13. Παρ’ όλ’ αυτά, η θαρραλέα τοξοβόλος βρίσκει τον τρόπο να βρεθεί στη ζώνη πυρός. Ατελείωτες μάχες, κοστούμια από άλλο σύμπαν, φουτουριστικά σκηνικά, εντυπωσιακά εφέ, σασπένς και ποπ κορν. 

Τα φώτα θα σβήσουν και ο ήχος από το dolby sorround σύστημα θα δυναμώσει. Βλέποντας την Jennifer Lawrence να πολεμάει γενναία με τη στολή και το τόξο της, για έναν καλύτερο φανταστικό κόσμο, θα σκεφτώ κάτι που πήρε το μάτι μου λίγο νωρίτερα στο πάρκο της Helexpo: «Σώστε τον πλανήτη Γη. Είναι ο μόνος που έχει...σοκολάτα».