H VOGUE, η Πλατεία, ένας Γάμος, το IT, 6 άντρες κι... εγώ!

Tελευταία Τετάρτη του Δεκέμβρη και, άντε, ας προσπαθήσουμε να αισθανθούμε γιορτινά! Σε 23 μέρες έχουμε Χριστούγεννα και, δεν ξέρω για σένα, αλλά εγώ, θα βάλω τα δυνατά μου, θα κοτσάρω πλατύ χαμόγελο και θα βγω για προChristmas βόλτα και σεργιάνι και.... γενικώς!

Πάμε πλατεία; Κι όταν λέμε πλατεία, εννοούμε πλατεία Κολωνακίου. Εκεί που κάποιο παγκάκι, κάποιο (σπασμένο) πεζοδρόμιο, κάποιο τραπέζι στο Da Capo, ή στη Βιβλιοθήκη, η Μηλιώνη, το Brittish Council,  σίγουρα κάτι κάποιον σου θυμίζουν... Και σ' εμένα, το ίδιο.

Και επειδή σήμερα έχω πάρει απόφαση να ξεκινήσω βιβλιοψάξιμο τρελό, θα πάω "καρφί" στο Libro. Χρόνια εκεί ψαχουλεύω και ανακαλύπτω τους μικρούς μου θησαυρούς. Δυο βήματα από την πλατεία, στην Πατριάρχου Ιωακείμ, στο νούμερο 8, είναι το Libro. Στέκι αγαπημένο, φιλόξενο παλιό και... σοφό για κάποιες (και κάποιους) σαν κι εμένα που το βιβλίο είναι είδος πρώτης ανάγκης. Εκεί, σήμερα, θα ψάξω και για το" Paris Vogue". Ε, να κάνω και κάτι έξω απο τα συνηθισμένα. Να χαζέψω ως απόλυτη περιοδικοmaniacτη γιορτή των 90 χρόνων της μεγάλης "κυρίας"των περιοδικών. Μια έκδοση με εξώφυλλα της VOGUE απο το 1920 ως το 2009. Να την... καβατζώσω και να μου την κάνω δώρο για τα Χριστούγεννα.

Θα αγοράσω και το καινούργιο βιβλίο του αγαπημένου μου Γιάννη Ξανθούλη.

"Την Κυριακή έχουμε γάμο", από τις Εκδόσεις Διόπτρα. Κάθε φορά που ο Ξανθούλης βγάζει καινούργιο βιβλίο, έχω γιορτή! Ξέρω πως θα με κάνει να ξαναβρώ όλη εκείνη τη μυρωδιά, τη γλύκα, το λίγωμα που μόνο εκείνος μέσα από τη διήγηση του μπορεί να καταφέρει. Γιατί; Γιατί είμαι σίγουρη πως  το ίδιο νοιώθει κι αυτός όταν τα γράφει. Απ' το "Πεθαμένο λικέρ" του και το "Ταγκό των Χριστουγέννων" και την "Κωνσταντινούπολη" και το " Ροζ που δεν ξέχασα" ως του "Φιδιού το γάλα", και το "Θείο Τάκη" και το "Γιο του δάσκαλου" και τον "Τούρκο στον κήπο", ο Ξανθούλης που οι δυο καλύτεροι φίλοι του είναι (όπως δηλώνει) η φαντασία και η μοναξιά, ανακατεύει παρόν και μέλλον, έρωτα και πάθος, ζωή και θάνατο, χαμόγελο και δάκρυ με μια μαγική κουτάλα φαντασίας που φτιάχτηκε, λες, μονάχα για κείνον.

Το It, στη Σκουφά, στο νούμερο 29, είναι το ιδανικό μέρος για να... στρατοπεδεύσω, αμέσως μετά και  να απολαύσω ένα φρεσκοστυμμένο χυμό κι ένα υπέροχο χορταστικό σάντουιτς! Μου τα εγγυώνται όλα και οι άνθρωποι και η χαλαρή ατμόσφαιρα και το περιβάλλον και (κυρίως) τα πλατιά χαμόγελα όλων όσων θα...με φροντίσουν.

Το Chevalier εσύ το είδες; Μιλάω για την τελευταία πολυβραβευμένη ταινία της Αθηνάς Τσαγγάρη. Αυτή με τους έξι άντρες πρωταγωνιστές. Τον Πυρπασόπουλο, τον Κέντρο, τον Μουρίκη, τον Κορώνη, τον Παπαδημητρίου και τον Ρουβά. Έξι. Ο ένας πιο ενδιαφέρων απο τον άλλον. Σε μια σάτιρα για τους άντρες που αγαπάμε, γι αυτούς που θέλουν να μένουν για πάντα παιδιά, για 'κείνους που το παιχνίδι για το "ποιος είναι ο καλύτερος" γίνεται τραπέζι ανατομίας της ψυχής τους. Κι όλα αυτά μέσα σ' ενα σκάφος. Το παίζει το "Ελλη", στην Ακαδημίας. Δεν μπορώ να αντισταθώ σε κανέναν απο τους εξι πρωταγωνιστές. Ούτε στο ταλέντο της Τσαγγάρη. Και βέβαια ούτε και στην επιθυμία μου να συγκρίνω ανάμεσα σε πέντε ηθοποιούς + έναν, αυτόν που  τολμάει, ρισκάρει, παίζει και βγαίνει νικητής. Ε, ναι . Για τον Σάκη Ρουβά μιλάω. Α, και να σου πώ πως το chevalier είναι ένα δαχτυλίδι. ΟΚ, το ήξερες.

Ως την επόμενη Τετάρτη, να χαμογελάς.

Φιλιά