Το top 5 της εβδομάδας

* Τη Δευτέρα, η Αναστασία φόρεσε... Σκούφους! 

Σήμερα, Δευτέρα παίρνω την απόφαση να με κακομάθω και εξετάζω τις επιλογές μου. Αν θέλει και εσύ να δοκιμάσεις μερικά από τα top εστιατόρια, δεν έχεις παρά να ρίξεις μια ματιά στο προσωπικό μου Τop 5 και να επιλέξεις αυτό που προτιμάς, μαζί μου. Στο Νο1, βρίσκουμε το Τudorhall (Κέντρο, Βασ. Γεωργίου 3 - Σύνταγμα, Ξενοδ. «King George»). Ή όπως λέμε... ουρανός! Είναι εδώ και χρόνια ένα από τα πιο hot spots στην γαστρονομική Αθήνα. Όχι όμως μόνο για τις μοναδικές γεύσεις που προσφέρει στον ουρανίσκο του πιστού του κοινού, αλλά και για την μοναδική του θέα -όλο το κέντρο της Αθήνας πιάτο και η Ακρόπολη σε απόσταση αναπνοής. Στην κορυφή του «King George», λοιπόν, o executive chef του ξενοδοχείου, Σωτήρης Ευαγγέλου, και ο head chef, Αλέξανδρος Κοσκινάς, εκτοξεύουν με τα γαστρονομικά τους τερτίπια την ελληνική κουζίνα σε άλλα ύψη αρμονίας και φινέτσας. Δημιουργικά, εκφραστικά, με άρτια τεχνική, τα πιάτα τους, κρατώντας τη συναισθηματική φόρτιση του παραδοσιακού, ζωγραφίζουν με ελληνικά χρώματα καινούργια γευστικά τοπία προς εξερεύνηση.

* Την Τρίτη, η Γεωργία έκανε ένα εξωτικό ταξίδι στο... Μεταξουργείο!

Αν έπρεπε να επιλέξω ένα στέκι στο κέντρο της Αθήνας, αυτό θα ήταν χωρίς δεύτερη σκέψη ο Μπλε Παπαγάλος (Λεωνίδου 31 & Γιατράκου). Βρίσκεται πάνω στην πλατεία Αυδή, μια πράσινη όαση στην καρδιά της υποβαθμισμένης περιοχής του Μεταξουργείου, και είναι πραγματική απόλαυση να κάθεσαι σε ένα από τα τραπεζάκια του έξω και να απολαμβάνεις τον καφέ σου στη λιακάδα, ενώ χαζεύεις τις φυλλωσιές των δέντρων και τα γοητευτικά, παρά την εγκατάλειψή τους, κτίρια της γειτονιάς. Αλλά ακόμη και όταν ο καιρός δεν επιτρέπει το έξω, εξίσου γοητευτική είναι και η εσωτερική διακόσμηση, ρετρό με εξωτικές πινελιές, στο πνεύμα του ονόματος του μαγαζιού, που εμπνεύστηκε η Νατάσσα Μποφίλιου (μια από τους ιδιοκτήτες του) από το ομώνυμο μπαρ της ταινίας «Καζαμπλάνκα». 

* Την Τετάρτη, η Λένα κατέβηκε Κεραμεικό! 

Λίγο πιο κάτω από τον Elvis είναι ο Σαμπίρ (Πλαταιών 18). Όταν πήγα για πρώτη φορά και κάθισα στο στρογγυλό μεταλλικό τραπεζάκι παλιού καφενείου, στην αυλή που έμοιαζε να φωνάζει "πίσω ολοταχώς", χαλάρωσα, μ' έπιασα να χαμογελάω και να νιώθω πως ανήκω, ή πως θέλω να ανήκω, σε μια τέτοια παλιά αξία! Πατροπαράδοτη. Με κοιτάζεις με έκπληξη. Έλα μαζί μας απόψε και θα δεις πως έτσι θα αισθανθείς κι εσύ. Και θα δοκιμάσεις και

* Την Πέμπτη, η Μαρία έκανε μια βόλτα γεμάτη Ελπίδα!  

Η σημερινή βόλτα μου, λοιπόν, θα είναι στο νοσοκομείο της ΕΛΠΙΔΑΣ. Όχι, δεν θα ξεναγηθώ πάλι στους πολύχρωμους χώρους του, δεν θα χαμογελάσω -μόνο- με τα χαρούμενα πρόσωπα των παιδιών που νοσηλεύονται εκεί, ούτε θα συνομιλήσω με τους ανθρώπους που από ασθενείς μετατράπηκαν σε υγιείς εργαζόμενους και συνοδοιπόρους του Ιδρύματος. Θα κάνω κάτι πιο ουσιαστικό. Θα γίνω κι εγώ ενεργό μέλος της προσπάθειας που ξεκίνησε μερικά χρόνια πριν, με μοναδικό στόχο να σώσει ζωές. Παιδικές ζωές. Σήμερα, θα γίνω εθελόντρια δότρια μυελού των οστών. Την διαδικασία μού την έχει εξηγήσει πολλές φορές η συνεργάτιδα μας, κυρία Κάτια Χατζηπέτρου, γραμματέας στην Τράπεζα Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών του Συλλόγου "ΟΡΑΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ". Το ραντεβού μου είναι προγραμματισμένο για τις 11 το πρωί, στον χώρο της "Τράπεζας", που στεγάζεται εντός του νοσοκομείου. Δεν θα διαρκέσει πάνω από 10 λεπτά. Θα συμπληρώσω την αίτηση εγγραφής μου (δίνοντας κάποια στοιχεία από το ιατρικό ιστορικό μου) και έπειτα θα πάρουν δείγμα από το σάλιο μου. Αυτό είναι όλο. Χωρίς πόνο. Μόνο με απέραντη χαρά. Και ακόμα μεγαλύτερη ελπίδα να αποδειχτώ συμβατή δότρια με ένα από τα χιλιάδες παιδιά που νοσούν. Και πού η ζωή τους είναι κυριολεκτικά (και) στα χέρια μου. Τα χέρια όλων μας. 

* Την Παρασκευή, η Κέλλυ μάς δίνει μία... τελευταία προειδοποίηση! 

Σίγουρα, με όλα όσα έχουν συμβεί στην ζωή μου τελευταία, συνέχεια αναζητάω το πραγματικό νόημα της ζωής. Όχι με τον βαθυστόχαστο τρόπο που μπορεί να ακούγεται ή να νομίζεις, αλλά με τον πιο απλό, τον πιο καθημερινό. Αυτές τις μικρές αλλά σημαντικές απολαύσεις της ζωής, οι οποίες ίσως τελικά να είναι αυτές που συνθέτουν την προσωπική μας ευτυχία. Δεν ξέρω γιατί σου τα λέω όλα αυτά. Ή, μάλλον, ξέρω. Ο λόγος είναι το νέο βιβλίο του Παναγιώτη Κεχαγιά. Αυτού του νέου Έλληνα συγγραφέα του οποίου το πρώτο βιβλίο «έπεσε» πρόσφατα στα χέρια μου. Εντάξει, δεν… έπεσε τυχαία, αλλά πήγα στοχευμένα χθες στο βιβλιοπωλείο Πολιτεία (Ασκληπιού 1, Αθήνα) και το αγόρασα, εφόσον ήξερα ότι η κυκλοφορία του ξεκίνησε την 1η Απριλίου. Ο Παναγιώτης Κεχαγιάς, λοιπόν, στο βιβλίο «Τελευταία Προειδοποίηση» (εκδόσεις Αντίποδες), ευφυέστατα διαπραγματεύεται πέντε διαφορετικές και τρομερά μυστηριακές ιστορίες, οι οποίες συνθέτουν δεξιοτεχνικούς αφηγηματικούς λαβυρίνθους, οδηγώντας τον αναγνώστη σε ένα παράδοξο αλλά οικείο σύμπαν. Να, σαν την «Έλευση της Ευτυχίας», όπου η ευτυχία του ήρωα εξαρτάται από ένα μόνο και τηλεφώνημα.