Ούζο και συγκίνηση

Αν -τόσο καιρό- (παρ)ακουλουθείς τις βόλτες μου, σίγουρα θα έχεις -ήδη- καταλάβει τρία βασικά πράγματα για μένα: α) είμαι "παιδί" των Βορείων Προαστίων (και για να μην παρεξηγηθώ, εννοώ ως προς την περιοχή που ζω και συχνάζω και όχι ως προς τη γενικότερη νοοτροπία),β) λατρεύω τις συχνές ουζοκατανύξεις (και τις πάσης φύσεως αλκοολοκατανύξεις, εδώ που τα λέμε) και γ) είμαι ορκισμένος μπαμπάκιας (παρότι ο μπαμπάς μου δεν είναι εν ζωή, τα τελευταία 2,5 χρόνια.Οι μεγάλες αγάπες δεν πεθαίνουν ποτέ, έτσι δεν λένε;).

Αν αναρωτιέσαι πού κολλάνε όλα αυτά, θα σου απαντήσω ευθύς αμέσως: σήμερα θα σε βολτάρω σε μια από τις πιο αγαπημένες μου περιοχές των Βούπου, θα σε κεράσω ουζάκι και θα μοιραστώ μαζί σου τη συγκίνηση που πάντα μού προκαλεί αυτή η μοναδική σχέση πατέρα-κόρης. Πώς θα γίνουν όλα αυτά; Ακολούθησέ με και θα δεις! 

Ο σημερινός μας προορισμός είναι το Ψυχικό. Το Νέο Ψυχικό για την ακρίβεια. Ένα από τα πιο όμορφα προάστια της (όμορφης) πόλης μας. Κι αν φοβάσαι ότι η περιοχή είναι πολύ... ψωνίστικη ή ακριβή για τα γούστα και το πορτοφόλι σου αντίστοιχα, σου έχω καλά νέα: Υπάρχουν και εδώ πράγματα να δεις και να κάνεις που -πίστεψέ με- δεν έχουν ίχνος ποζεριάς και δεν θα σου κοστίσουν... ο κούκος αηδόνι.

Πού θα σου δώσω, λοιπόν, ραντεβού; Σ' ένα από τα πιο αγαπημένα μου μαγαζιά για μεζέδες και ουζάκι. Φυσικά αναφέρομαι στο "Χοχλιδάκι" (Αδριανείου 31), ένα από τα πιο καλόγουστα, "χαλαρά" και προσιτά ουζερί της περιοχής. Αν ο καιρός μάς το επιτρέψει, θα καθίσουμε αναπαυτικά σε ένα από τα τραπεζάκια στην πανέμορφη αυλή του και θα πάρουμε στα χέρια μας τον (πλούσιο) κατάλογό του. Μιας και αυτό είναι ένα από τα μαγαζιά που... τιμώ πολύ συχνά, έχω δοκιμάσει σχεδόν όλα τα πιάτα και -σου εγγυώμαι ότι- κανένα δεν με έχει απογοητεύσει. Παρόλα αυτά, θα σταθώ στα αγαπημένα μου: κοψιδάκια χοιρινά, κεφτεδάκια με άφθονο δυόσμο, τραγανά ψιλοκομμένα κολοκυθάκια και υπέροχες σπιτικές πατάτες τηγανιτές. Το Χοχλιδάκι είναι φημισμένο για την πλούσια λίστα με διάφορες ετικέτες ούζου, αλλά προσωπικά σου προτείνω το Ματαρέλι ("κόλλημα" από τα Κουφονήσια). Δοκίμασέ το και θα με θυμηθείς. Α, και κάτι τελευταίο: στο τέλος του γεύματος, το μαγαζί κερνάει το κα-λύ-τε-ρο γλυκό του κουταλιού που έχω δοκιμάσει. Και, πίστεψέ με, έχω δοκιμάσει πολλά. 

Κι αφού φάμε και την τελευταία μπουκιά του γλυκού (κυριολεκτικά), λέω να ανηφορίσουμε λίγο πιο ψηλά, στην οδό Λουκούργου, στον αριθμό 3. Τι βρίσκεται εκεί; Η Αβάνα, μία από τις πιο παλιές και αγαπημένες μου κινηματογραφικές αίθουσες. Απόψε, κάνει πρεμιέρα η ταινία "Πατέρας και κόρη", οπότε καταλαβαίνεις από τον τίτλο και μόνο τα χαρτομάντιλα είναι απαραίτητα. Πρόκειται για μια ταινία του Brad Desch, σε σκηνοθεσία Gabriele Muccino, με πρωταγωνιστές τους Russell Crowe, Amanda Seyfried και Aaron Paul. Όσο για την υπόθεσή του; Ένας συγγραφέας προσπαθεί να μεγαλώσει μόνος την κόρη του μέχρι τη στιγμή που θα καταρρεύσει ψυχολογικά και η κηδεμονία της θα περάσει σε συγγενείς. Σχεδόν 27 χρόνια μετά, ενώ η κόρη προσπαθεί να φτιάξει τη ζωή της, οι δυο τους θα ξαναβρεθούν. Δεν θα σου πω περισσότερα. Θα σε αφήσω να πάρεις μια ιδέα για το τι θα δούμε από το τρέιλερ. Μην ξεχάσεις τα χαρτομάντιλα, ε; 

Τα λέμε Ψυχικό!  

{videobox}DtJHVfH1k7A{/videobox}