Πάμε Πλατεία (Μοναστηρακίου);

Ναι, εντάξει, είπαμε: είμαι παιδί των Βουπού. Αλλά οφείλω να παραδεχτώ το αυτονόητο: όσο ο καιρός "ανοίγει", το κέντρο της (όμορφης) πόλης μας γίνεται όλο και πιο γοητευτικό. Δεν ξέρω αν φταίνε οι ανθισμένες, μοσχοβολιστές νερατζιές που -παραδόξως- μπορείς να βρεις ακόμα και στο... καράκεντρο ή αν φταίει η χαρούμενη και -φαινομενικά τουλάχιστον- ξέγνοιαστη διάθεση του -όλο και αυξανόμενου- πλήθους που βολτάρει και αράζει στους δρόμους και τις πλατείες του. Όπως και να έχει, ακριβώς εκεί θα κατέβουμε σήμερα: στους πρόποδες της Ακρόπολης και πιο συγκεκριμένα στο Μοναστηράκι! 

Θα δώσουμε το ραντεβού μας στην κεντρική πλατεία του, ένα από τα πιο πολυσύχναστα και όμορφα σημεία του, που κατακλύζεται καθημερινά από εκατοντάδες (ως και χιλιάδες) ανθρώπων. Αν είσαι αρκετά τολμηρή (και λιγότερο... κοσμοφοβική από μένα), θα σου πρότεινα να ξεχυθείς στα παρακείμενα στενά της και να χαζέψεις τα εκατοντάδες μικρά μαγαζιά, στα οποία μπορείς να βρεις από είδη λαϊκής τέχνης, μέχρι στρατιωτικό... εξοπλισμό. Άλλωστε, η αγορά του Μοναστηρακίου θεωρείται μία από τις 10 top αγορές της Ευρώπης, σύμφωνα με την Telegraph! Θα με συγχωρέσεις που δεν θα ακολουθήσω σ' αυτό (η... κοσμοφοβία που λέγαμε παραπάνω), αλλά θα σε περιμένω από την άλλη πλευρά της πλατείας, εκεί που βρίσκονται όλα τα εστιατόρια και τα "παραδοσιακά" ταχυφαγία. ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι θα καθίσουμε στον "Θανάση" (Μητροπόλεως 69), το -κατ' εμέ- πιο κλασικό ψητοπωλείο που σερβίρει το ΚΑ-ΛΥ-ΤΕ-ΡΟ κεμπάπ της πόλης. Το μαγαζί λειτουργεί από το 1964 και προσφέρει λίγα και (πολύ) καλά: τηγανιτές πατάτες, χωριάτικη σαλάτα, ψητές πιπεριές, τζατζίκι και -φυσικά- κεμπάπ, σε όλες τις... παραλλαγές του. Από τυλιχτό σουβλάκι, μέχρι μερίδα. Αν δεν το έχεις δοκιμάσει μέχρι σήμερα, σου εγγυώμαι ότι μια (και μόνο) μπουκιά του θα σε πείσει.    

Αναρωτιέσαι τι έχει σειρά, μετά τα κεμπάπ (οκ, και την παγωμένη μπύρα); Μουσική και ποτό θα σου απαντήσω, σε ένα από τα πιο αγαπημένα μου μαγαζιά στην -ευρύτερη- περιοχή. Σε ένα μικρό στενάκι κάθετο στην Αθηνάς, στην οδό Πρωτογένους και τον αριθμό 10 βρίσκεται το "Τρανζίστορ". Πρόκειται για ένα cafe-Bistroteque, όπως αυτο-τιτλοφορείται, με τραπεζάκια και πάγκους έξω, αλλά και με έναν πολύ "ζεστό" χώρο μέσα. Η διακόσμηση του είναι κάτι ανάμεσα σε vintage σε συνδυασμό με βιομηχανικά στοιχεία (ακριβώς το στιλ που μου αρέσει, δηλαδή), ενώ έχει "διάσπαρτα" χειροποίητα αντικείμενα που κλέβουν τις εντυπώσεις (χάζεψε γύρω σου και θα καταλάβεις τι εννοώ). Όσο για τις μουσικές επιλογές; Όχι, στο Τρανζίστορ δεν παίζουν μόνο... τ' αμερικάνικα, αλλά σχεδόν όλα τα μουσικά είδη, ανάλογα με τον DJ της ημέρας. Εγώ θα απολαύσω το κλασικό ποτό μου (βλ. ρούμι), αλλά εσύ μπορείς να δοκιμάσεις ένα από τα δροσερά και πεντανόστιμα κοκτέιλ που έχει να σου προσφέρει η (μεγάλη) λίστα του μαγαζιού.

Και κάπως έτσι, θα σε αποχαιρετίσω και σήμερα και θα ανανεώσω το ραντεβού μας για την επόμενη Πέμπτη, σε μια από τις (όμορφες) γειτονιές της (όμορφης) πόλης μας. 

Φιλιά!