Ω, ένδοξα Πετράλωνα, δείξτε μου τον… δρόμο για μια τέλεια βόλτα!

Να σου πω κάτι; Λατρεύω τα Άνω Πετράλωνα και μόλις συνειδητοποίησα ότι έχω να τα επισκεφθώ πάρα πολύ καιρό. Γι΄αυτό, λοιπόν, σήμερα θα την... βγάλω εκεί. Έτσι, για να ξαναθυμηθώ γιατί λατρεύω τόσο πολύ αυτή την περιοχή. Παίρνω το τρένο, λοιπόν, από Καλλιθέα και φύγαμε!

Κατεβαίνοντας από το τρένο –ευτυχώς δεν χρειάστηκε να υποστώ το μέσο αυτό για πολλές στάσεις, και αφού ο δρόμος μου με βγάζει προς τα εκεί, λέω να κάνω μια μικρή βόλτα στην Τριών Ιεραρχών. Ο λόγος αρχικά είναι γιατί χρειάζεται να σηκώσω χρήματα, αλλά κυρίως γιατί θέλω να χαζέψω τα μαγαζάκια που κάθε τόσο «ξεπετάγονται» ανάμεσα από τα αμέτρητα ATM τραπεζών. Όπως το παντοπωλείο το «Μαύρο Πιπέρι» (Τριών Ιεραρχών 135), το οποίο είναι μια νέα σχετικά... προσθήκη στην περιοχή. Η βιτρίνα του μου τράβηξε αρχικά την περιέργεια, με τις ξύλινες παλέτες και τα παλιά καφάσια του που αποδίδουν μια ρουστίκ αισθητική, αλλά ήταν τελικά τα «ψαγμένα» ελληνικά, τοπικά προϊόντα από οικοτεχνίες και βιοτεχνικές μονάδες που με κέρδισαν. Χαίρομαι να βλέπω νέους επιχειρηματίες να ενισχύουν ελληνικές επιχειρήσεις που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τις μεγάλες, ξενόφερτες πολυεθνικές.

Μιας και λέμε για ξενόφερτα προϊόντα, έχοντας τιμήσει τα ελληνικά τοπικά ήδη, λέω να στραφώ προς Ταϊλάνδη μεριά, με σκοπό να εξερευνήσω μια διαφορετική κουλτούρα. Έφυγα, λοιπόν, για το Blue Bamboo (Κυδαντιδών 24) ένα από τα πιο ιδιαίτερα Ταϊλανδέζικα εστιατόρια της Αθήνας. Για ποιο πιάτο να σου πρωτομιλήσω δεν ξέρω και εγώ. Γι΄αυτό και θα αναφερθώ στα αγαπημένα μου: όπως το πράσινο κάρυ (πρόσεχε, καίει!), το καταπληκτικό ρύζι ανανά (ναι, το σερβίρουν μέσα σε ανανά) αλλά και το καταπληκτικό Phad Thai νουντλς ρυζιού με γαρίδες, tamarino τσίλι και μαύρη ζάχαρη, λάιμ και κοκοφοίνικα, το οποίο θα κάνει ακόμα και τον πιο... δύσπιστο, να γλύφει μέχρι και το πιάτο του. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα φάω περισσότερο και απ’ όσο πρέπει αλλά και απ’ όσο αντέχω, αλλά τα καλά νέα είναι ότι δεν θα πληρώσω περισσότερα απ’ όσα αντέχει το πορτοφόλι μου, καθώς οι τιμές του μαγαζιού είναι -αυτό που λέμε- νορμάλ.

Για να χωνέψω, θα χρειαστώ σίγουρα ένα… απεριτίφ και για καλή μου τύχη –και ένας λόγος που λατρεύω και τα Πετράλωνα, καθώς όλα είναι δίπλα!- μπορώ να πεταχτώ μέχρι την παρακάτω γωνία για να το απολαύσω. Η αυλή του Κύριου Χου (Δημοφώντος και Υπερίωνος 1) είναι ένα από τα ειδυλλιακότερα μέρη της Αθήνας, για αυτή την περίοδο. Αλλά είναι γενικά τα vibes αυτού του μαγαζιού κι αυτός ο έμφυτος «κουλ» χαρακτήρας που εκμπέμπει, που με κάνει να επιστρέφω σε αυτό το μαγαζί. Άσε που το άκρως μυρωδάτο, φρέσκο και δροσερό Icy κοκτέιλ με κάρδαμο, βασιλικό, αγγούρι, lime και βότκα, θα με βοηθήσει να χωνέψω!

Αχ, τι καλά θα ήταν όλα τα παλιά νεοκλασικά σπίτια της Αθήνας να μετατρέπονταν σε μοντέρνα και χιπ μαγαζιά σαν αυτό, για να μπορεί να τα απολαμβάνει ο κόσμος, αντί να τα… κράζει κάθε φορά που περνάει από μπροστά τους με τον φόβο ότι όλο και κάποιο κομμάτι τους θα πέσει επάνω του… Άντε επειδή, συγχύστηκα πάλι με την χώρα μας, θα κάνω έναν περίπατο από την Δημοφόντως μέχρι το Γκάζι για να θυμηθώ και πάλι μέσα από αυτή την όμορφη βόλτα, γιατί κατά βάθος την αγαπώ τόσο πολύ!

Στην κεντρική φωτογραφία, η αυλή του Κύριου Χου.