Το top 5 της εβδομάδας

* Τη Δευτέρα, η Αναστασία ένοιωσε... βασίλισσα! 

Εγώ σήμερα θα πάρω το ποδηλατάκι μου, καθώς η παρέα μου περιβάλλεται από πωρωμένους ποδηλάτες! Τόση ώρα σου γράφω για το κτήμα του Τατοΐου, εκεί όπου έχεις την ευκαιρία να δεις από κοντά μια αλλιώτικη, μια ζωογόνα πλευρά της πόλης μας, που, αλήθεια, πόσοι Αθηναίοι την γνωρίζουν και την επισκέπτονται; Ο χώρος, λόγω της πυκνής του βλάστησης, δεν προδίδει εύκολα τον αριθμό των επισκεπτών του. Έτσι, μπορείς να νιώσεις το περιβάλλον "δικό σου", να νιώσεις λίγο βασιλιάς ή βασίλισσα, ας πούμε! Άλογο μπορεί να μην... δύνασθε να καβαλήσεις, αν και το κτήμα το επισκέπτονται και μέλη των παρακείμενων ιππικών ομίλων. Οι ποδηλάτες, όμως, θα λατρέψουν το κτήμα αφού πραγματικά είναι ένας ιδανικός χώρος, με χαμηλής ή μέτριας δυσκολίας διαδρομές και υψομετρικές διαφορές. Μόνο το πήγαινε - έλα από την κάτω "μπάρα" μέχρι τα κεντρικά κτίρια είναι 4-5 χιλιόμετρα.

* Την Τρίτη, η Χρύσα έφαγε φρέσκο ψάρι... εκτός! 

Πού, πού; Στο Μαραμπού, στην παραλία Αγίου Νικολάου, στο Πόρτο Γερμενό! Μαγική θέα! Τρομερή εξυπηρέτηση και θεϊκά θαλασσινά, ειδικά η αθερίνα είναι καταπληκτική. Όταν θα πας εστίασε στο διαφοροποιημένο σαγανάκι γαρίδας κ στα φρυγανισμένα τηγανιτά καλαμάρια!

* Την Τετάρτη, η Λένα έδωσε ραντεβού με τους Nouvelle Vague!

Σκέφτομαι το ραντεβού στο Gazarte, απόψε στις 21.30 και γελάω ολόκληρη. Νοuvelle Vague είναι αυτοί, πώς να μην χαίρομαι. Τους περίμενα πώς και πώς. Τους αγάπησα από το πρώτο τους, κιόλας, άλμπουμ, το πρώτο δηλαδή που άκουσα εγώ, το"3"και μετά το "couleurs de Paris". Έτσι κι αλλιώς, ένα κόλλημα με το Νέο Κύμα το έχω, να το παραδεχτώ. Και μιλάω για το κινηματογραφικό, αυτό του Γκοντάρ, του Τρυφό, κλπ.. Άρα από το όνομα τους και μόνο, δεν γινόταν παρά να τους αγαπήσω. Η μουσική και τα τραγούδια τους μου φτιάχνουν τη διάθεση. Με κάνουν να ονειρεύομαι, να ξαναθυμάμαι πως είμαι ρομαντική, να χαλαρώνω. Λίγες ώρες με χωρίζουν από τη συναυλία τους στο Gazarte- Roof Stage (Βουτάδων 32-34 , Γκάζι) και με το μυαλό μου είμαι κιόλας εκεί.

* Την Πέμπτη η Μαρία πήγε (θερινό) σινεμά! 

Σε ένα από τα ΠΙΟ αγαπημένα μου θερινά σινεμά: Το Cine Φλοίσβος, που θα το βρεις προς το τέλος της μαρίνας. Πρόκειται για ένα πανέμορφο καταπράσινο σινεμά, λίγα μόλις μέτρα από τη θάλασσα, με μικρό εξωτερικό μπαρ (quick tip: εκτός από την παγωμένη μπύρα σου, δοκίμασε και τις φα-ντα-στι-κές κοτομπουκιές που σερβίρει) χαλίκια, τραπεζάκια και καρέκλες σκηνοθέτη, αλλά και κάποιες... ξαπλώστρες, που θα σε κάνουν να αισθανθείς σαν να είσαι σε διακοπές. Τι θα δούμε απόψε; Την ταινία "Θα σε περιμένω, πάντα" (La corrispondenza), του Giuseppe Tornatore με τον (λατρεμένο) Jeremy Irons και τους Olga Kurylenko, Simon Johns, James Warren, Shauna Macdonald, Oscar Sanders και Paolo Calabresi. Όσο για την υπόθεσή της; Η Amy (Olga Kurylenko), μια φοιτήτρια διδακτορικού, ρισκάρει επανειλημμένως τη ζωή της καθώς εργάζεται ως κασκαντέρ. Επηρεασμένη από συντριπτικές ενοχές για ένα τραγικό περιστατικό του παρελθόντος και χωρίς πραγματική επιθυμία για τον ίδιο τον κίνδυνο, αρχίζει να συμφιλιώνεται με το παρελθόν, το παρόν και τις αντιξοότητες της ζωής, μέσα από τη σχέση της με τον Ed (Jeremy Irons), έναν μεγαλύτερο σε ηλικία καθηγητή αστροφυσικής. Η σχέση αυτή θα παραμείνει, παράδοξα αλλά και ρομαντικά, αναλλοίωτη και μετά τον αιφνίδιο θάνατο του Ed. Ενδιαφέρον δεν ακούγεται;

* Την Παρασκευή, η Κέλλυ το έριξε στις... βουτιές! 

Σήμερα, θα καλομάθω τον εαυτό μου και παρόλο το περιορισμένο μου budget (είπαμε, σε λίγο καιρό φεύγω για διακοπές!) θα κάνω μια ουσιαστική σπατάλη που θα μου προσφέρει ψυχική και σωματική ηρεμία. Ανάμεσα σε όλη η φασαρία του Μοναστηρακίου, από τα μπαχαροπωλεία της γειτονιάς, τα αυτοκίνητα, τα μηχανάκια και τον συνωστισμό των ανθρώπων που κυκλοφορεί στους δρόμους του, μπορεί κανείς να ανακαλύψει σχεδόν τον εαυτό του, σε ένα από τα πιο όμορφα σημεία της πόλης. Η ταράτσα του Fresh Hotel (Σοφοκλέους 26) είναι από μόνη της μια όαση στο κέντρο της πόλης, αλλά όταν μπορείς να συνδυάσεις και ένα δροσιστικό μπάνιο, κάνοντας βουτιές στην πισίνα του με θέα την Ακρόπολη, τότε το μέρος αυτό είναι με σιγουριά μπορεί να χαρακτηριστείς κάτι περισσότερο από μια απλή όαση. Ευτυχώς η τιμή της εισόδου είναι τόσο... υποφερτή, όσο και η διαδρομή που θα κάνω από την Ρόμβης μέχρι τη Σοφοκλέους.