Ο Πάτερσον, ο Alexander McQueen και εγώ

Είμαι της άποψης ότι η ποίηση είναι μια πολύ προσωπική υπόθεση για κάθε άνθρωπο. Ένα ποίημα μπορεί να σημαίνει κάτι τελείως διαφορετικό για τον καθένα μας. Να προκαλέσει ίσως ένα ξεχωριστό συναίσθημα για έναν άνθρωπο ξεχωριστά. Σήμερα, λοιπόν, θα περάσω κάπως έτσι την ημέρα μου –ή την νύχτα που καλύτερα, ερμηνεύοντας το τι είναι η ποίηση για εμένα, με τον δικό μου τρόπο. Δεν πιστεύω ότι η ποίηση έχει μια μορφή, λοιπόν, αλλά κανείς μπορεί να την βρει και να την εκφράσει μέσα από και άλλες οδούς, και άλλες μορφές τέχνης.

Παράδειγμα πρώτο: Η νέα ταινία του Jim Jarmusch, Paterson. Ένας «απλός» άνθρωπος σαν τον Πάτερσον, περνάει τις ημέρες του οδηγώντας ένα λεωφορείο σε μια πόλη λίγο πιο έξω από την Νέα Υόρκη. Η καθημερινή του ρουτίνα σπάνια αλλάζει, με τις ημέρες του να περνάνε ήσυχα και… απλά. Τίποτα όμως δεν είναι «απλό» για τον Πάτερσον, όταν στον ελεύθερό του χρόνο, γράφει ποιήματα. Αυτές είναι και οι πιο συναρπαστικές στιγμές του Πάτερσον. Η (απ’ότι περιμένω ότι θα είναι) καταπληκτική ταινία του ταλαντούχου σκηνοθέτη (η οποία θα παίζεται για λίγες ακόμη ημέρες στους κινηματογράφους) είναι ένα… ποίημα επί της μεγάλης οθόνης. Αυτή την αίσθηση τουλάχιστον έχω ήδη λάβει από το τρέιλερ της, αλλά και τις κριτικές που έχω διαβάσει ως τώρα. Είμαι λοιπόν, ενθουσιασμένη να δω πώς ένας άνθρωπος σαν τον Jarmusch με την πάντα μινιμαλιστική αισθητική του, έχει αντιμετωπίσει και έχει εκφράσει την δική του ματιά, απέναντι στην ποίηση.

Παράδειγμα δεύτερο: Όπως σου είπα, η ποίηση για τον κάθε άνθρωπο μπορεί να εκφραστεί διαφορετικά και πέρα από μερικές λέξεις και γραμμές. Για εμένα, η μόδα πάντα μου προκαλούσε και προκαλεί σε πολλές περιπτώσεις, παρόμοια συναισθήματα όπως η τέχνη αυτή του λόγου και θεωρώ ότι στην ιστορία της μόδας υπάρχουν μερικοί σχεδιαστές που την έχουν με τον δικό τους τρόπο «εξυμνήσει», μέσα από τις συλλογές και τα ρούχα τους. Ένας από αυτούς τους σχεδιαστές ήταν σίγουρα ο Alexander McQueen. Ο Άγγλος σχεδιαστής και καλλιτέχνης, ένας από τους πιο ριζοσπαστικούς, πρωτοπόρους και πρωτοποριακούς ανθρώπους της γενιάς μας (που δυστυχώς αυτοκτόνησε το 2010), δεν δίστασε ποτέ μέσα από τα fashion shows του να αποδώσει ένα εντυπωσιακό πάντα οπτικό θέαμα που σίγουρα δεν μπορούν να συγκριθούν με την κλασική έννοια και μορφή της ποίησης, αλλά μπορούν να θεωρηθούν άξιοι αντιπρόσωποι της. Το βιβλίο του Andrew Bolton, Savage Beauty (The Metropolitan Museum of Art) αναφέρεται στην πλέον φημισμένη έκθεση προς τιμήν του σχεδιαστή στο μουσείο MET της Νέας Υόρκης, αλλά και στην γενικότερη δουλειά του McQueen, την ιδιαίτερη προσωπικότητά του, τον τρόπο με τον οποίο χειριζόταν την σεξουαλικότητά του και φυσικά την ίδια την μόδα που πάντα αντιμετώπιζε ως πραγματικός καλλιτέχνης. Το έργο του McQueen αλλά και τα λόγια του Bolton μέσα από αυτό το βιβλίο θα μπορούσαν να αποτελέσουν έμπνευση μέχρι για νέους ποιητές και συγγραφείς.

Δεν είναι, λοιπόν μαγευτικό, πώς ο καθένας μας μπορεί να ορίσει διαφορετικά την ποίηση αυτή; Για κάποιον, μπορεί να είναι αποκλειστικά μέσα από ένα ποίημα του θρυλικού Γιώργου Σεφέρη ή του Κωνσταντίνου Καβάφη. Αλλά πόσο θαυμάσιο είναι όταν υπάρχουν άνθρωποι που την αντιμετωπίζουν διαφορετικά και προσφέρουν μια εκ νέου νέα ματιά σε αυτήν;