ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ
Η Αλεξάνδρα πάει θάλασσα για ψάρι
Χωρίς κρασί, με το αγόρι της.
Έκανες το πρώτο σου μπάνιο; Ούτε κι εγώ. Πήγες την πρώτη σου καλοκαιρινή εκδρομή; (σ.σ. καλοκαιρινή εκδρομή= σορτς, σανδάλια, μαγιό, πετσέτα, παρέα). Χμμ, παρομοίως.
Νιώθεις αυτή την ακατανίκητη επιθυμία να ξεφύγεις; (κενό, κουνάμε όλοι κεφάλια συγκαταβατικά). Και δεν έχει μπει καν ο Ιούνιος. Δύσκολα τα πράγματα.
Ουφ, είναι και αυτές οι απεργίες στα λεωφορεία, χαμός θα γίνει πάλι στους δρόμους. Δεν θέλω να το ζήσω.
Αυτή την Τρίτη θα κλείσω τα αυτιά στις σειρήνες (διπλής ανάγνωσης το σειρήνες).
Το μεσημεράκι αργά θα πάρω τον άντρα μου αγκαζέ (από το εξαναγκαζέ) και δύο κρύα καφεδάκια, θα μπούμε στο αμάξι και θα φτάσουμε μέχρι την Παλαιά Φώκαια.
Στις περιοχές όπου πέρασε τα παιδικά και πρώτα εφηβικά του καλοκαίρια.
--Έχεις προσέξει ότι όταν κάνουμε παιδί, αρχίζουμε να ανακαλούμε στιγμές από την τρυφερή μας ηλικία, που μέχρι εκείνη τη στιγμή σαν θαμμένες να τις είχαμε κάτω από τόνους βρεγμένης άμμου; Περίεργο--
Θα μου πει για το Λαγονήσι, για το εξοχικό των οικογενειακών τους φίλων, για τις παρέες, τα κορίτσια, τις παραλίες, τα ξενύχτια...
Και έτσι, με απολαυστικές ρουφηξιές καφέ, με ακόμα πιο απολαυστικές ρουφηξιές θάλασσας και το ζεστό αεράκι να μπαίνει βίαια από το μισοκατεβασμένο παράθυρο και να μου ανακατεύει τα μαλλιά, θα φτάσουμε στο λιμανάκι της Παλαιάς Φώκαιας.
Και θα νομίζουμε ότι έχουμε μόλις κατέβει από το πλοίο, εκδρομείς αυθόρμητοι, χωρίς μπαγκάζια, δίχως πλάνα.
Θα καθίσουμε στο αγαπημένο μας Λιμάνι, σε τραπεζάκι όσο το δυνατόν πιο κοντά στη θάλασσα, να βλέπουμε και να νιώθουμε το θεραπευτικό της μπλε.
Θα έρθει η Κατερίνα, η νεαρή κόρη του ιδιοκτήτη (ή αν θες, η εγγονή του πρώτου ιδιοκτήτη), μια γλύκα, να μας υποδεχτεί. Και θα αφήσουμε το μενού στην άκρη, θα ανάψω τσιγάρο, θα μιλήσουμε λίγο για τη ζωή μας, για την ανάγκη μας για διακοπές, αλλά και για θέματα διατροφικά- το σπουδάζει το αντικείμενο και ξέρει.
Και όταν εκείνη φύγει, θα ακολουθήσει ο διάλογος:
-Τι θα φάμε;
-Δεν ξέρω. Βαριέμαι να διαβάσω τον κατάλογο. Εσύ τι θες;
-Βαριέμαι κι εγώ.
Ραστώνη. Αυτό είναι. Το πετύχαμε.
Αφού είναι εδώ ο Γιάννης που θα επιλέξει για μας το καλύτερο φρέσκο ψάρι. Θα με φωνάξει να το δω, φαγκρί, ε;, θα το ζυγίσει και θα επιστρέψω ήσυχη στο τραπέζι μου.
-Δυο κρύες μπύρες, παρακαλώ!
Αυτή η παραγγελία πάντα σηματοδοτεί την έναρξη του καλοκαιριού.
Που δεν έχει μπει, το ξέρω, μην μου το λες, άλλο πώς νιώθω.
Θα έρθει η σαλάτα με τα χορταράκια τα βρασμένα, τα κολοκυθάκια, το μπρόκολο, τα παντζάρια που τα κοκκινίζουν όλα δίπλα τους, καμία ντροπή όμως. Όλα από το περιβόλι της οικογένειας.
Ψωμάκι με γεύση. Μπυρίτσα κρύα. Σαλάτα απλή, τίμια και πεντανόστιμη. Και θάλασσα. Και το αγόρι μου. Τι άλλο θέλω;
Το αγόρι θα ζητήσει και ψητό χταπόδι. Πόσο καλά τον ξέρω, πες μου.
Και σε λίγο θα καταφτάσει και το ψαράκι μας, φιλεταρισμένο, σκέτο όνειρο, και θα το λούσουμε με το λαδολέμονο.
Πόσο καιρό έχουμε να φάμε τόσο ωραίο ψάρι; Από πέρσι το καλοκαίρι; Γιατί δεν προσέχουμε περισσότερο τον εαυτό μας;
Το ταβερνάκι είναι ξεγνοιασιά. Αν ξέρεις και τους ανθρώπους του και σε περιποιούνται, νιώθεις ασφάλεια. Δεν ανησυχείς για τίποτα. Εσύ απλά αφήνεσαι. Εκείνοι δεν επαναπαύονται ποτέ. Έχουν την έννοια σου.
Στο τέλος θα μας έρθει και το γλυκό. Όχι τίποτα, για να αλλάξει η γεύση, όπως έλεγε και ο μπαμπάς μιας φίλης μου. Ραβανί με παγωτό βανίλια.
Θα κάνουμε μια βόλτα στο λιμάνι, ακριβώς από κάτω από την ταβέρνα. Θα δώσουμε τη θέση μας σε ένα άλλο ζευγάρι, σε μια άλλη οικογένεια. Και για ακόμα μία φορά, θα κοιταχτούμε και θα πούμε:
-Αλήθεια, βγαίνει ο κόσμος τις καθημερινές!
Και όταν ο ήλιος θα δύει, θα αγχωθούμε πάλι.
Να μπούμε στο αυτοκίνητο, να επιστρέψουμε, να ολοκληρώσουμε τις δουλειές που αφήσαμε πίσω μας...
Να επιστρέψουμε στην ενήλικη ζωή μας.
Να πάρουμε μαζί μας όμως και τα καλοκαίρια τα παιδικά. Θα μας κρατήσουν χορτασμένους μέχρι την επόμενη, μακρινή βόλτα με το αμάξι.
Το Λιμάνι: 52ο χλμ. Λεωφ. Αθηνών – Σουνίου, Παλαιά Φώκαια, Αττικής, τηλ. 22910 41052, www.psarotaverna.com,
