Ένας καφές, ένας δίσκος κι ένα τραγούδι

Μπορεί να έχει πάρει την θέση της Παρασκευής στην καρδιά μου τελικά.

Η Πέμπτη είναι η νέα Παρασκευή. Αυτή η αδημονία...Η ανησυχία, η όμορφη αγωνία.. να τελειώσει η μέρα όμορφα για να έρθει η επόμενη που είναι όμορφη από μόνη της ούτως ή άλλως και να πάμε ηρωικά στο Σαββατοκύριακο...

Μαγική ανησυχία που κάπως πρέπει να την εκμεταλλευτώ δημιουργικά

Στην Ομήρου στη Νέα Σμύρνη θα πάρω τον πρώτο μου ηλιόλουστο καφέ.

Στο νέο καφέ με το όνομα Cultivos

Άνοιξε πριν λίγο μόλις καιρό και έχει καφέ taf που πολύ αγαπώ.  

Με τον αχνιστό μου cappuccino στο χέρι θα διαβώ την Ομήρου και θα πάω μόλις μερικά νούμερα παρακάτω στο πολύ αγαπημένο μου Record House  

Περισσότερα χρόνια κι από μένα την ίδια εκεί, το Record House, είναι για μένα όλα τα βινύλια της καρδιάς μου και η Ελένη μαζί. Η Ελένη είναι η φίλη της καρδιάς μου. Το κατάλληλο άτομο να πιω το καφέ μου, να πω δυο κουβέντες με σημασία και να χαιδέψουμε μαζί τις γάτες της περιοχής αλλά και την γάτα έμβλημα, την Μουστάρδα

Έτσι. Έτσι ακριβώς. Με μια γάτα αγκαλιά, με ένα γουργούρισμα και την γλώσσα περίπου έξω θα κάτσω λίγο κάτω από τον ήλιο στην άκρη του δρόμου. Στο μυαλό  μου θα παίζει μια μουσική που θα έρχεται από κάπου πολύ μακριά. Από τα σύννεφα που ίπτανται χαμηλά πάνω από την Φλωρεντία; Από μια ξαφνική βροχή στο Σίδνεϊ; Από τα μούρα στις στέπες της Σουηδίας; Από μια μαύρη τρύπα βαθιά μέσα στην ψυχή μου;

I don't believe in angels but when I see you..