Η ευτυχία βρίσκεται στα απλά πράγματα!

Πρωινό Παρασκευής. Έφθασε επιτέλους αυτή η μέρα. Επιτέλους. Το ξαναγράφω. Όχι, κατά λάθος. Είναι ωραία η Παρασκευή. Χαλαρωτική, ξεκούραστη, πολλά υποσχόμενη. Είναι ιδέα, όχι μία απλή ημέρα.

Η κούραση της εβδομάδας πολλή. Ο χρόνος για χαλάρωση ελάχιστος. Η διάθεση όχι και τόσο υψηλή. Ξέρεις, όμως, τι συνειδητοποίησα αυτή την εβδομάδα; Ότι ακόμα και το πιο απλό πράγμα μπορεί να σου αλλάξει τη διάθεση. Να σε κάνει χαρούμενο, ευδιάθετο. Και, ας είχες, πριν από πέντε λεπτά, τις μαύρες σου.

Ξεκινώ με τον ήλιο. Δεν μπορείς να φανταστείς ΠΟΣΟ μου αρέσει να τον κοιτάζω. Ίσως σου φανεί περίεργο, αλλόκοτο, αμήχανο, αλλά το να κοιτάω τον ήλιο με χαλαρώνει, με αναζωογονεί, μου αλλάζει τη ψυχολογία. Πίστεψε με, σε παρακαλώ. Ένα λεπτό είναι αρκετό, για να με κάνει καλύτερο άνθρωπο. Χθες, τον είδα να λάμπει πίσω από τη Βουλή των Ελλήνων. Μαγεία. Ο ήλιος.

Στα χέρια μου κρατώ ένα βιβλίο. Με το βιβλίο κάνουμε νοητά ταξίδια. Όλοι μας (θεωρώ). Μόνο για τον εαυτό μου μπορώ να μιλήσω με σιγουριά. Μη με μαλώσεις, αν διαφωνείς. Πρόσφατα, μου τράβηξε την προσοχή το νέο βιβλίο της Έλενας Ακρίτα. «Τα τάπερ της Αλίκης» λέγεται. Τρεις γενιές γυναικών ζουν, ονειρεύονται και διεκδικούν. Σε μία άλλη εποχή. Τέλη του 20^ου αιώνα. Στα τάπερ τους κρύβουν τα πάντα: ευτυχία, δυστυχία, πόνο και χαρά. Ήδη έφθασα στη σελίδα 102. Και έχει περάσει μόλις μισή ώρα. Ευχαριστώ, Εκδόσεις Διόπτρα για αυτό το ταξίδι.

Οι φίλοι, μου επιτέλους, ήρθαν! Βάζω το βιβλίο στο backpack μου και περπατάμε για λίγο. Χωρίς καν να το καταλάβω, φθάνουμε στο «Just Made 33 (Ευαγγελιστρίας 33)». Εκεί, ενώ λέμε τα νεόκια μας (τα νέα μας, σε απλά ελληνικά), παρατηρώ στον τοίχο αυτό το quote:

https://www.instagram.com/p/Bw3q3uopudg/

Για πολλούς, ο καφές συνεπάγεται την ευτυχία. Είναι η συντροφιά τους, σε μέρες μοναχικές, σε μέρες που «δυσκολεύεσαι» να κάνεις ακόμα και το πιο απλό πράγμα, να ζήσεις. Γελάμε, περνάμε καλά. Και ας μη λέμε ευχάριστα πράγματα. Ή καλύτερα: μόνο ευχάριστα πράγματα. Είναι μαγικό να έχεις ανθρώπους που σε καταλαβαίνουν χωρίς καν να μιλήσεις, με ένα βλέμμα, μία ματιά. Απίστευτο συναίσθημα. Αξιοζήλευτο. Οι ώρες περνούν γρήγορα, ζώντας το κάθε δευτερόλεπτο. Συντροφιά μας ο ήλιος και το βιβλίο στο τραπέζι.

Το τηλέφωνο δε χτύπησε σήμερα. Γαλήνη. Μόνο, το «Hold Up» της Beyoncé ακούστηκε. Από τη συναυλία της στο «Coachella». Το τραγουδήσαμε όλοι μαζί. Η νύχτα πέφτει στην Αθήνα και κανείς δε ξέρει πού θα μας «βγάλει» αυτή η Παρασκευή. FIN!