Η γενιά του 30 και μακαρονάδα στη θάλασσα

Η σημερινή μου βόλτα είναι εμπνευσμένη και αφιερωμένη στη Λογοτεχνία. Σε εκείνη την σπουδαία ελληνική λογοτεχνία που ξεπετάχτηκε λίγο πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο και για την σημαντική γενιά συγγραφέων της δεκαετίας του 30, τον Κοσμά Πολίτη, τον Άγγελο Τερζέκη, τον Μ. Καραγάτση και τον -προσωπικά αγαπημένο μου- Γιώργο Θεοτοκά. Μέσα από τις σελίδες αυτών των μεγάλων αστικών μυθιστορημάτων, μέσα από τις σελίδες του Γιούγκερμαν, του Δέκα, της Αργώς, της Εroica, του Λεωνή ανακαλύπτουμε μία άλλη Αθήνα. Την Αθήνα των μεγάλων Ελλήνων ηθογράφων - ή χρονογράφων αν προτιμάς - των ανθρώπων που μας μίλησαν με σπουδαίο τρόπο για την δική τους εποχή. Που θέλω να καταλήξω; Στην δίνη αυτού του ζεστού και μπερδεμένου καλοκαιριού, όπου αντί για κορώνες και συμπεράσματα που είναι περισσότερο αυθαίρετα και λιγότερο ουσιαστικά, ο καθένας μας θα έπρεπε ενδεχομένως να ψάξει για τα πως και τα γιατί πίσω από την ιστορία αυτής της χώρας. Γι' αυτό κι εγώ σήμερα θα αποδράσω σε ένα κομμάτι από την ιστορία μας, σε έναν νοερό ταξίδι στην Αθήνα μιας άλλης εποχής.

Η αρχή θα γίνει νωρίς το απόγευμα από το παλιό καφενείο του Εθνικού Κήπου, ένα από τα ομορφότερα, κρυφά και δροσερά μέρη αυτής της μεγάλης πόλης. Αν δεν ξέρεις που ακριβώς βρίσκεται μην ανησυχείς. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να μπεις στον κήπο είτε από την κεντρική είσοδο του Ζαππείου είτε από την πλαϊνή είσοδο επί της Λεωφόρου Αμαλίας, σχεδόν δίπλα στις προτομές του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευριπίδη, και από κει να αναζητήσεις τις ταμπέλες. Κι αν χαθείς λίγο δεν πειράζει. Ο κήπος αξίζει μία μικρή περιπλάνηση. Όταν τελικά φτάσεις, τα πράσινα καρεκλάκια κάτω από την σκιά θα σε αποζημιώσουν. 

Λίγο πιο κάτω από το καφενείο υπάρχει ένας από τους πρώτους θερινούς κινηματογράφους της Αθήνας, μέσα στον χώρο της Αίγλης που αποτέλεσε για πολλά χρόνια σημείο συνάντησης της πνευματικής κοινωνίας της πρωτεύουσας και πηγή έμπνευσης για αρκετά από τα μεγάλα μυθιστορήματα που λέγαμε παραπάνω. Εκεί σήμερα θα δούμε μια καινούργια ταινία βασισμένη στον ήρωα της βρετανικής λογοτεχνίας. Η νέα ιστορία του Σέρλοκ Χολμς είναι αρκετά διαφορετική απ' όσα έχουμε συνηθίσει μέχρι σήμερα, γιατί μας παρουσιάζει τον διάσημο ντεντέκτιβ ως έναν απλά πολύ ευφυή άνθρωπο κι όχι σαν εκείνο τον εγκόσμιο υπερήρωα που ζούσε βουτηγμένος στις καταχρήσεις και είχε «μαγικές» ικανότητας. Η ιστορία του Κυρίου Χόλμς είναι η εξής: Στη βρετανική επαρχία του 1947, ο 93χρονος Σέρλοκ Χολμς αρχίζει να έχει έντονα σημάδια απώλειας μνήμης. Ενώ πιάνει φιλία με έναν ανήλικο θαυμαστή του, γιο της οικονόμου του, προσπαθεί ταυτόχρονα να θυμηθεί και να διαλευκάνει μια άλυτη για 30 χρόνια υπόθεση.

Οι παλιοί Αθηναίοι τα καλοκαιρινά βράδια -όταν η ζέστη ήταν ανυπόφορη- επέλεγαν να μην μείνουν στο κέντρο αλλά να πάνε μία βόλτα μέχρι τη θάλασσα. Γι' αυτό κι εμείς θα κλείσουμε το βράδυ μας κάπως έτσι, με μία κάθοδο στο Φάληρο για να επισκεφθούμε ένα καινούργιο αλλά πολυσυζητημένο εστιατόριο. Και το όνομα αυτού... Ακάκιος (Αγ. Τριάδος 1 Παλαιό Φάληρο). Όπως πολύ σωστά έχεις καταλάβει ήδη το όνομα παραπέμπει στην πασίγνωστη καμπάνια της Misko που άφησε εποχή στη διαφημιστική ιστορία της Ελλάδας. Ο σύγχρονος λοιπόν «Ακάκιος» εστιάζει στα ελληνικά ζυμαρικά (μακαρόνια με κιμά ή με ροζμπίφ, πεκορινάδα με πεκορίνο Αμφιλοχίας, σκιουφιχτά με στακοβούτυρο και ξινομυζήθρα κ.α.), θα βρεις όμως και πίτσες με ελληνικά υλικά, όπως με παστουρμά και κασέρι Μυτιλήνης, χωριάτικη, με φέτα, ντομάτα, πιπεριά και ελαιόλαδο, ακόμη και πίτσα «γιαουρτλού» με σουτζούκι και κασέρι. Το τελευταίo έχει τη βάση του, μια που το εστιατόριο έστησε η ομάδα του «Κυρ-Αρίστου», που ως κεμπαμπτζίδικο μια αγάπη στα ανατολίτικα την έχει. Οι δε σερβιτόροι είναι ντυμένοι μοναχοί. 

Αν αποφασίσεις να με ακολουθήσεις στη βόλτα μου, σου προτείνω χωρίς δεύτερη σκέψη να πάρεις μαζί σου την Αργώ του Γιώργου Θεοτοκά. Αφήνοντας τον εαυτό σου να βυθιστεί στις σελίδες του, θα κατανοήσεις πολλά τόσο για την πολιτική ιστορία αυτού του τόπου όσο και για την ίδια σου την ζωή. 

Στη φωτό, το παλιό καφενείο του Εθνικού Κήπου