ΠΡΩΤΗ ΥΛΗ
Και αν εξαφανίζονταν ξαφνικά όλες οι μαμάδες του κόσμου;
Σε ένα τέτοιο δυστοπικό σενάριο παραπέμπουν οι σουρεαλιστικές φωτογραφίες της εικαστικού Julie Blackmon, όπου η σπουδαιότητα της μητέρας τονίζεται μέσα από την απουσία της.
Μια στερεοτυπική εικόνα, που μας έρχεται συχνά στο μυαλό στο άκουσμα της Γιορτής της Μητέρας, η οποία φέτος πέφτει την Κυριακή 13/5, παρουσιάζει μια νέα μαμά να αγκαλιάζει το μωρό της, εκφράζοντας τρυφερότητα, αφοσίωση, αγάπη. Ωστόσο οι φωτογραφίες της Αμερικανίδας εικαστικού Julie Blackmon αναδεικνύουν το σπουδαίο ρόλο της μητέρας με έναν πρωτότυπο και σοκαριστικό τρόπο: βγάζοντάς την από το πλάνο.
Φαντάσου λοιπόν έναν κόσμο όπου τα νήπια διασχίζουν το δρόμο χωρίς τους γονείς τους, παρέα μόνο με τα λίγο μεγαλύτερα αδερφάκια τους, παραταγμένα στη σειρά αλά Beatles, όπου τα παιδιά παίζουν ολομόναχα έξω (όπως κάναμε εμείς στα 80s αλλά δεν κάνουν τα δικά μας παιδιά σήμερα γιατί τρέμουμε για το τι μπορεί να τους συμβεί), όπου οι μπαμπάδες παίζουν με το μωρό τους εκτοξεύοντάς το στη στρατόσφαιρα, απαλλαγμένοι από τα επιφωνήματα τρόμου της μαμάς.
Ένα τέτοιο σενάριο παρουσιάζουν οι εικόνες της Julie Blackmon, ο σουρεαλισμός και η χρωματική ένταση των οποίων θυμίζουν λίγο Wes Anderson, αλλά χωρίς τη χαρακτηριστική, καθησυχαστική κατά κάποιον τρόπο συμμετρία του σκηνοθέτη.
Σε άλλες φωτογραφίες της η μαμά είναι παρούσα και απούσα μαζί: εμφανίζεται να ξεκουράζεται, ή να καταπιάνεται με κάτι άλλο πέρα από τα παιδιά της, εκθέτοντάς τα σε κινδύνους. Όπως στη φωτογραφία με την πισίνα, όπου ενώ η μαμά κάνει ηλιοθεραπεία, το μωρό βρίσκεται ξαπλωμένο σε απόσταση αναπνοής από την πισίνα.
Έτσι, οι μαμάδες της Blackmon αναδεικνύονται σε πρωταγωνίστριες χωρίς καν να ανεβαίνουν καν στη σκηνή. Όλοι όμως ξέρουμε ότι αν εμφανίζονταν ξαφνικά, σαν από μηχανής θεοί, θα έσωζαν τα παιδιά τους από κάθε απειλή. Γιατί πες το φύση, πες το κοινωνικά στερεότυπα, αυτές είναι οι νούμερο ένα προστάτιδές τους και σχεδόν σούπερ ηρωίδες καθώς, σαν τη μαμά που κάνει ηλιοθεραπεία στην πισίνα, καλούνται να είναι σε επιφυλακή 24 ώρες το 24ωρο.
Δες παρακάτω δείγμα της δουλειάς της Blackmon: