6 all time classic μαμαδίστικες ατάκες για τη διατροφή μας, καταρρίπτονται

Οι γονείς, οι πρώτοι άνθρωποι τους οποίους συναναστρέφεται ένα παιδί, αποτελούν για πολλά χρόνια τα πρότυπά του σε πληθώρα συμπεριφορών, ανάμεσα σε αυτές και οι διατροφικές συνήθειες. Επειδή όμως οι γονείς μας δεν είναι παντογνώστες, είναι αρκετοί οι διατροφικοί μύθοι που μας συνοδεύουν στην ενήλικη ζωή και βρίσκουν τις απαρχές τους στα λόγια των γονιών μας. Ας δούμε αναλυτικά μερικούς από αυτούς.

1. «Μην τρως πριν το φαγητό γιατί θα σου κοπεί η όρεξη»: Έρευνες έχουν δείξει ότι η κατανάλωση λίγων και μεγάλων γευμάτων ημερησίως τείνει να αυξάνει τον κίνδυνο ανάπτυξης παχυσαρκίας, καθώς η υπερβολική πείνα που ακολουθεί την πολύωρη ασιτία μπορεί να οδηγήσει σε υπερκατανάλωση κατά τη διάρκεια του γεύματος. Επίσης, έχει φανεί ότι τα άτομα που καταναλώνουν ένα ελαφρύ σνακ πριν το φαγητό μειώνουν το αίσθημα της πείνας και ελέγχουν καλύτερα την ποσότητα φαγητού που καταναλώνουν.

2. «Μην βάζεις ζάχαρη στο γάλα σου, παχαίνει, αν θες βάλε μέλι που κάνει καλό»: Έκπληξη αποτελεί για τους περισσότερους ότι τόσο η ζάχαρη, όσο και το μέλι έχουν παρόμοια θερμιδική αξία (~20 Kcal/ κ. γλυκού). Η λευκή ζάχαρη ωστόσο υστερεί σε σχέση με το μέλι σε θρεπτικά συστατικά, καθώς το μέλι περιέχει και ορισμένα ιχνοστοιχεία, όπως ασβέστιο και σίδηρο. Ωστόσο η μαύρη ζάχαρη περιέχει τα ίδια ιχνοστοιχεία με το μέλι - μερικά μάλιστα σε μεγαλύτερη αναλογία. Οπότε η ζυγαριά γέρνει σαφώς προς τη μαύρη ζάχαρη, η οποία ωστόσο πρέπει να χρησιμοποιείται με μέτρο, στο πλαίσιο ενός υγιεινού διαιτολογίου.

3. «Φάε σπανάκι για να κάνεις μπράτσα σαν του Ποπάι και φακές που είναι πλούσιες σε σίδηρο»: Η αυξημένη περιεκτικότητα σε σίδηρο αποτελεί την δικαιολογία των γονέων που πιέζουν τα παιδιά τους να φάνε σπανάκι και φακές. Πόσο πλούσια είναι όμως πραγματικά αυτά τα τρόφιμα σε σίδηρο; Ας ξεκινήσουμε με τις φακές: ενώ η περιεκτικότητα του οσπρίου αυτού σε σίδηρο είναι αρκετά υψηλή, η διαδικασία του μαγειρέματος και η μορφή του σιδήρου που περιέχει, δεν επιτρέπουν μεγάλο ποσοστό του περιεχομένου σιδήρου να απορροφηθεί από τον οργανισμό. Αντίστοιχα είναι τα δεδομένα και για το σπανάκι. Ένα φλιτζάνι μαγειρεμένο σπανάκι περιέχει πολύ λίγο σίδηρο και αυτό χαμηλής βιοδιαθεσιμότητας. Δεν πρόκειται λοιπόν για απόλυτο μύθο, αλλά για μισή αλήθεια. Για να βελτιώσετε την απορρόφηση του σιδήρου από τα φυτικά τρόφιμα, προσθέστε λεμόνι ή ξύδι στο πιάτο σας!

4. «Μόνο το πλήρες γάλα είναι υψηλό σε ασβέστιο»: Οι περισσότεροι γονείς, ενώ προτρέπουν τα παιδιά τους να πίνουν γάλα, θεωρούν τα ημίπαχα και τα άπαχα γαλακτοκομικά λιγότερο πλούσια σε ασβέστιο σε σχέση με τα πλήρη. Η μόνη διαφορά τους ωστόσο είναι η ποσότητα του περιεχόμενου λίπους κι αντίστοιχα των λιποδιαλυτών βιταμινών που περιέχει το γάλα (κυρίως της βιταμίνης Α). Όλα τα υπόλοιπα συστατικά του γάλακτος, συμπεριλαμβανομένου και του ασβεστίου, παραμένουν σταθερά ανεξαρτήτως της περιεκτικότητας σε λίπος.

5. «Πιες την πορτοκαλάδα σου για να πάρεις τις βιταμίνες σου»: Παρά την εμμονή αυτή των γονέων, πόσες βιταμίνες μας προσφέρει τελικά ο χυμός πορτοκάλι; Ας εξετάσουμε 3 βασικά συστατικά που βρίσκουμε σε αφθονία στο πορτοκάλι: τις φυτικές ίνες, την βιταμίνη C και το κάλιο. Σύμφωνα με τους πίνακες σύνθεσης τροφίμων του USDA ο χυμός από 1 πορτοκάλι περιέχει 0,2g φυτικών ινών, 172mg κάλιο και 43mg βιταμίνης C, η οποία καθώς είναι αρκετά ευαίσθητη στο φως και τη θερμότητα, καταστρέφεται αρκετά γρήγορα. Αντίθετα 1 ολόκληρο πορτοκάλι περιέχει 3,1g φυτικών ινών, 237mg κάλιο και 70mg βιταμίνης C. Κι αν πει κανείς ότι δεν χρειαζόμαστε μόνο 1 πορτοκάλι για 1 ποτήρι χυμό, φανταστείτε αθροιστικά πόσα λιγότερα θρεπτικά συστατικά παίρνουμε όταν «πίνουμε» αντί να τρώμε τα πορτοκάλια αυτά.

6. «Μην αφήνεις την τελευταία σου μπουκιά, είναι η δύναμή σου»: Η πιεστική στάση των γονιών να τελειώσει το παιδί το φαγητό του συγκαταλέγεται ανάμεσα στις αιτίες που έχουν οδηγήσει στην αύξηση του ποσοστού παχυσαρκίας παγκοσμίως. Έρευνες υποδεικνύουν ότι τα παιδιά αντιλαμβάνονται αρκετά καλά τα σήματα κορεσμού και πείνας. Η πίεση των γονέων να φάνε όλη την ποσότητα του φαγητού (ενδεδειγμένη ή μη) μπορεί να οδηγήσει στην απώλεια αυτής της ικανότητας. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες, μπορεί να οδηγήσει τελικά σε παχυσαρκία.

Πηγή: http://www.mednutrition.gr/