ΠΑΙΔΙ
Μαθητικοί διαγωνισμοί: Αξίζει όλο αυτό το άγχος;
Τι έχει να κερδίσει το παιδί και τι όχι
Πριν μια βδομάδα στο σχολείο της κόρης μου, όπως και σε πολλά άλλα σχολεία ανά την επικράτεια, οι μαθητές πήραν μέρος σε έναν μαθηματικό διαγωνισμό.
Η μικρή σκίζει στα Μαθηματικά. Και εκείνο το πρωί πήγαμε στο σχολείο χωρίς άγχος, μέσα στην καλή χαρά -οκ, αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι αν και Σάββατο πάλι πουρνό πουρνό ξυπνήσαμε.
Στον διαγωνισμό τα πήγε χάλια. Και έκλαιγε. Γιατί πίστευε στον εαυτό της, είχε την αυτοπεποίθηση και όλο το οικοδόμημα, το οποίο έχτιζα και εγώ λιθαράκι-λιθαράκι, γκρεμίστηκε μέσα σε 1,5 ώρα.
Τα παίρνω πολύ άσχημα όταν το παιδί μου κλαίει με μια τέτοια αφορμή. Θυμάμαι όμως πόσο πολύ με βάραινε και εμένα ακόμα και η παραμικρή αποτυχία της μαθητικής μου ηλικίας.
Πώς αντίδρασα, λοιπόν;
- Της εξήγησα ότι πολλές φορές στη ζωή μας τυχαίνει να αποτυγχάνουμε. Και αυτό μπορεί να πονάει εκείνη τη στιγμή, αλλά αυτό είναι που τελικά μας πεισμώνει να γινόμαστε καλύτεροι. Οπότε, ναι, στεναχωρήσου, κλάψε όσο θέλεις.
- Μια αποτυχία δεν αλλάζει την εικόνα μας- ούτε αυτή που έχουν οι δάσκαλοί μας, πόσω μάλλον οι γονείς μας ή εμείς οι ίδιοι.
- Μην αποθαρρύνεσαι να δοκιμάζεις, να παίρνεις μέρος σε καινούρια πράγματα, να τεστάρεις τον εαυτό σου. Μπορεί να τα πας τέλεια, μπορεί και όχι. Θα το έχεις όμως ζήσει.
Και αυτό αξίζει τον κόπο. Όχι όμως και το άγχος.
