Κοινός παρονομαστής: Τέσσερις άντρες μιλουν για τη γυναίκα της ζωής τους

Είναι το κορίτσι, η γυναίκα του σήμερα.. Αυτή που καλείται να ανταποκριθεί σε πολλούς και διαφορετικούς ρόλους. Είναι η μάνα, η κόρη, η φίλη, η σύζυγος, η ερωμένη. Η εικόνα της έχει αλλάξει ουσιαστικά. Και καταλυτικά. Με αποτέλεσμα oι σύζυγοι , oι σύντροφοι, οι φίλοι, οι άντρες γενικώς, να βρίσκονται συχνά σε στάση... μάχης απέναντι σ’ αυτό που η αγαπημένη μας Σιμόν ντε Μποβουάρ αποκάλεσε «δεύτερο φύλο».

Οι διαφορές μεταξύ αντρών και γυναικών είναι πολλές και παλιές! Στο θέμα «σχέση» η διαφορετικότητα αλλά και η διαφορά αρχίζει να φαίνεται από το πρώτο (πρώτο) στάδιο γνωριμίας για να κορυφωθεί αμέσως μετά και να απογειωθεί στην εξέλιξη της σχέσης. 

Οι άντρες προσεγγίζουν τη γυναίκα με βάση ένα συγκεκριμένο σενάριο. Ένα σενάριο σε τέσσερις παραλλαγές. Aς του δώσουμε τίτλο και υπότιτλο: το ερωτικό σενάριο, το σεξουαλικό σενάριο, το συντροφικό σενάριο, το οικογενειακό σενάριο. 

Σύμφωνα με δικές τους μαρτυρίες, και πάντα με τα δικά τους μέτρα και σταθμά κρίνουν τα... αλλότρια. Τι σημαίνει αυτό; Ότι το αντίθετο φύλο δίνει στη γυναίκα ιδιότητες, που εκείνη ή δεν έχει, ή που και να τις έχει δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο βαθμό που οι άντρες φαντάζονται πως μπορεί, ή και να έχει πολύ διαφορετικά ...συστατικά, καλά ή και υπέροχα που ο ένας άντρας δεν θέλει ή δεν μπορεί να αντιληφθεί.

 Γι αυτό και πολλές φορές, θα δεις ανθρώπους γύρω σου απογοητευμένους, μοναχικούς, που φωνάζουν πως δεν αγαπήθηκαν ποτέ. Υπερβολή και λάθος! Αυτό που φταίει είναι η προσπάθεια να πλάσουμε έναν άλλο χαρακτήρα στον θηλυκό μας σύντροφο, να τον κάνουμε δηλαδή ένα πιστό αντίγραφο του ίδιου μας του εαυτού. 

Στην αιώνια εκρηκτική σχέση μεταξύ αντρών και γυναικών, ο γυναικείος ρόλος είναι πολυδιάστατος. Αντίθετες, όμως, απόψεις αντρών και για τις γυναίκες και για το ρόλο τους, καταλήγουν, σχεδόν πάντα, σε έναν «κοινό παρονομαστή». 

Η γυναίκα της ζωής του, η κόρη του.

Ο πατέρας, είναι το πρώτο αρσενικό με το οποίο μια γυναίκα συνάπτει σχέση από τη γέννηση της και μετά. Ο μπαμπάς είναι αυτός που θα καθορίσει τη σχέση της με το άλλο φύλο στη ζωή. Είναι το πρώτο ανδρικό πρότυπο, η δύναμη, η επαφή με τον έξω κόσμο, η πηγή σεβασμού, η αντανάκλαση της σεξουαλικής και συναισθηματικής ποιότητας και το κριτήριο επιλογής ερωτικού συντρόφου αργότερα. 

Ένας άντρας μιλάει για τη γυναίκα της ζωής του, την κόρη του, με τα πιο στοργικά λόγια εφ’ όρου ζωής. Εκείνη αποτελεί το επίγειο αγγελούδι του, το μικρό του πλάσμα που τα χρόνια περνούν απαρατήρητα από πάνω του και για το οποίο οφείλει και θέλει να γίνει ασπίδα προστασίας. Για πάντα.

Η γυναίκα της ζωής του, η σύντροφος του.

Αν βρίσκαμε τα βασικότερα χαρακτηριστικά αυτού του τύπου γυναίκας, θα τα συγκεντρώναμε σε μια λέξη: ιδανική. Για τον άντρα που βρίσκει το στήριγμα του στο είδωλο της συντρόφου του, αυτή η γυναίκα, είναι έξυπνη, δυναμική, αξιολάτρευτη και άνετη. Συγκεντρώνει τις ιδιαιτερότητες όλων των γυναικών μαζί και την ερωτεύεται κάθε μέρα όλο και πιο πολύ. Η σχέση τους στηρίζεται στην έννοια του «Ένα», δηλαδή στον αμοιβαίο σεβασμό, την κατανόηση και την αγάπη. Χάρη στην προσωπικότητα της είναι πιθανό να δεχτεί ακόμα και μικρά παραπτώματα ή ελαττώματα της , αρκεί να μείνει στο πλευρό του. 

Η γυναίκα της ζωής του, ο απόλυτος έρωτας.

Ένα άγνωστο πρόσωπο, μια οπτασία που έχει ερωτευτεί παράφορα και δεν μπορεί να αγγίξει μέχρι τη στιγμή της γνωριμίας τους. Με άλλα λόγια πρόκειται ίσως για τον ανεκπλήρωτο πόθο του, που είναι ικανός να τον οδηγήσει στην απελπισία ή και στα άκρα του εαυτού του. Ο αυθεντικός έρωτας είναι το ύψιστο συναίσθημα, για το οποίο δεν διστάζει να γίνει θυσία. 

Η γυναίκα της ζωής του, η δόλια.

Η αυτοτιμωρία θα ήταν ίσως ο πιο κατάλληλος χαρακτηρισμός των επιλογών αυτού του άντρα, που θεωρεί τη γυναίκα πονηρή και ανέντιμη, απόγονο της Εύας. Η φιγούρα της καβάτζας, ενός θηλυκού που αναζητά μόνο την περιστασιακή επαφή και δεν τη νοιάζει να γίνει ερωμένη ενός άντρα μόνο γιατί κάτι θέλει απ’ αυτόν. Αυτή η γυναίκα θα κάνει τα πάντα για να μη μείνει παραπονεμένος ο εραστής της, κάποια στιγμή, όμως, όπως και εκείνος πολύ καλά γνωρίζει, θα τον εγκαταλείψει και αυτός, θα νοιώσει μόνος, εξαπατημένος. Γι αυτό και το μότο που θα τον ακολουθεί στη ζωή του θα είναι ένα και μοναδικό: μοναξιά.  

"Κοινός παρονομαστής": Η ταυτότητα της ταινίας 

Σενάριο - Σκηνοθεσία: Σωτήρης Τσαφούλιας

Πρωταγωνιστούν: Αντώνης Αντωνίου, Βλαδίμηρος Κυριακίδης, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Ρένος Χαραλαμπίδης, Μαρκέλλα Γιαννάτου

Παίζουν: Θανάσης Παπαδόπουλος, Θάνος Νάκος, Ηρακλής Παλάτσιος, Λίνα Γεωργουλάκου, Πέτρος Γιασεμής, Κατερίνα Βεργέτη, Μιχαλέλα Νέτη και οι μικρές Μαρκέλλα & Δέσποινα

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Άρης Σταύρου

Μοντάζ: Γιώργος Γεωργόπουλος

Μουσική: Αντώνης Μιτζέλος

Ηχοληψία: Άρης Αθανασόπουλος 

Μίξη Ήχου: Κώστας Βαρυμποπιώτης

Εκτέλεση Παραγωγής: Δημήτρης Μπιρμπίλης

VFX: Αντώνης Κοτζιάς

Τραγούδι τίτλων: Μελίνα Ασλανίδου

Η ταινία έχει βραβευτεί με τα: Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη - 9ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Κύπρου, Βραβείο Καλύτερης Ταινίας, Σεναρίου, Α’ Ανδρικού για τον Αντώνη Αντωνίου, Μουσικής για τον Αντώνη Μιτζέλο και Κοινού – 5ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Γέφυρες, Βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού για τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη και Καλύτερης Μουσικής για τον Αντώνη Μιτζέλο – 7ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Λονδίνου.