ΣΧΕΣΕΙΣ
«Αγάπη μου, δεν είναι αυτό που φαντάζεσαι»... Ή μήπως είναι;
Όταν το σύμπαν συνωμοτεί εναντίον ΤΟΥ!
Πάντοτε έλεγα ότι αυτό δεν πρόκειται να το ζήσω. Είχα εμπιστοσύνη στον άνθρωπο που διάλεξα για σύντροφό μου. Και του το έλεγα, το τόνιζα κάθε μέρα, κάθε πρωί, κάθε νύχτα με μια γλυκιά αγκαλιά κι ένα χάδι. Και ήμουν τόσο αφελής και αγαθή, που το πίστευα.
Κάτι μέσα μου όμως, ένα ένστικτο, μια ανησυχία, με «έτρωγε» που και που και περνούσα συχνά αυτήν την ψυχρολουσία. Βέβαια, έφταιγε κι αυτός. Μου έδινε αφορμές. Πραγματικές, όχι σενάρια της φαντασίας μου. Μια τα τηλεφωνήματα που έπρεπε να απαντηθούν κεκλεισμένων των θυρών του δωματίου, μια οι υπερωρίες με τους φίλους σε στέκια απαγορευμένα για το άλλο του μισό (εμένα) και λίγο η ξαφνική αγάπη για τα social media και λίγο από εδώ και λίγο από εκεί.
Συνειδητοποιώντας, λοιπόν, ότι, τελικά, πολλά ήταν εκείνα που με ενοχλούσαν, με αναστάτωναν, αποφάσισα να αναθεωρήσω. Άρχισα να αμφιβάλλω. Και ξέρεις που σε οδηγεί η αμφιβολία, σωστά; Για να μην αυτο- κακοχαρακτηριστώ, θα σου το πω απλά: έγινα ένας μυστικός πράκτορας. Δεν έφτασα ποτέ στο σημείο να τον ακολουθήσω, αντιθέτως περιορίστηκα σε ευκαιρίες που μου έδινε ο ίδιος με την απουσία του, για να ψάξω.
Είχα όμως τακτική. Δεν ήμουν απόλυτη ούτε βιαστική. Μας έδινα χρόνο και θυμάμαι, ότι αυτή η ιστορία ξεκίνησε χειμώνα και τελείωσε καλοκαίρι. Οριστικά. Γιατί εκείνο το καλοκαίρι θα μου μείνει αξέχαστο. Ο Θεός βλέπεις αγαπάει τον κλέφτη, αγαπάει και το νοικοκύρη. Έτσι λένε... Και ξέρεις πόσο δίκιο έχουν;
Ο χρόνος μας κυλούσε ξέγνοιαστα σε εκείνο το νησί. Διακοπές, η καλύτερή μου. Θάλασσα, ήλιος, βουτιές, παραδοσιακά ταβερνάκια, βόλτες στα σοκάκια, cocktails και φωτογραφίες, ένα από τα αγαπημένα μου «σπορ», να απαθανατίζω τις στιγμές γύρω μου. Γιατί έτσι, μπορώ να κρατάω για πάντα ζωντανό το συναίσθημα που νιώθω τη δεδομένη στιγμή, να το κοιτώ και να το θυμάμαι.
Πού να φανταστώ όμως, ότι αυτές οι φωτογραφίες θα μου ράγιζαν την καρδιά; Βασικά, αυτές αποτέλεσαν αφορμή, για να βρεθεί το κινητό του στα χέρια μου, όση ώρα εκείνος απολάμβανε το κρασί του στη βεράντα του δωματίου. Ναι, το παραδέχομαι, ήμουν κι εγώ περίεργη. Με είχε πιάσει εκείνο το ένστικτο, θυμάσαι; Και σαν μικρό και περίεργο παιδί, έκανα το scroll down στο άλμπουμ των φωτογραφιών κι έπειτα, βρέθηκα στο φάκελο με τα εισερχόμενα.
«Πώς πέρασες με τις φίλες σου;», διάβασα.. « Θα γυρίσεις μόνη στο σπίτι;», διάβασα παρακάτω. «Μην ανησυχείς, θα σου κάνω παρέα, θα παίζουμε γλυκέ μου», του είπε αυτή σε ένα άλλο σημείο της παράστασης. Της δικής του παράστασης, γιατί καταλαβαίνεις, ότι πρωταγωνιστούσε σε ένα έργο. Δράμα; Κωμωδία; Θρίλερ; Να σου πω την αλήθεια, μου προκαλούσε ανάμεικτα συναισθήματα. Ένα ήταν βέβαιο πάντως: Στην υποκριτική του βάζω άριστα!
SELECTIONS
- 6 ολοκαίνουριες skincare, makeup και αρωματικές αφίξεις για να κάνεις δώρο στον εαυτό σου
- 5 quick fix λύσεις για να μειώσεις το πρήξιμο κάτω από τα μάτια
- Ο οίκος Missoni επιστρέφει στις ρίζες του και παρουσιάζει τη συλλογή Kaleidoscopica
- Πώς να διαλέξεις και να φροντίσεις το αθλητικό σου σουτιέν