Skip to main content

ΠΡΩΤΗ ΥΛΗ

«Υποθέτω ότι έχω μια πολύ ανεπτυγμένη ικανότητα στην αυταπάτη, οπότε δεν είχα πρόβλημα να πιστεύω ότι είμαι κάποιος άλλος!» Ντάνιελ Ντέι Λούις

Στα 67 του, αν κι έχει αποσυρθεί από την υποκριτική, οι ερμηνείες που μας έχει χαρίσει θα μείνουν αξέχαστες



Από Τελευταίος των Μοϊκανών, παλεύοντας με Το αριστερό του πόδι, μέχρι την Αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι, και τις Συμμορίες της Νέας Υόρκης ή Τα χρόνια της αθωότητας, ως Μποξέρ ή ως Πρόεδρος Λίνκολν ή ως παθιασμένος σχεδιαστής στην Αόρατη κλωστή, αποκλείεται να μην έχεις προσέξει την αρρενωπή γοητεία, το εξαιρετικό του ταλέντο και την ιρλανδέζικη προφορά του.

O Σερ Ντάνιελ Μάικλ Μπλέηκ Ντέι Λούις (Sir Daniel Michael Blake Day-Lewis) γεννήθηκε στις 29 Απριλίου 1957 και είναι πολυβραβευμένος Βρετανός ηθοποιός με διπλή υπηκοότητα (βρετανική και ιρλανδική). Μετά τις σπουδές του στη θεατρική σχολή Bristol Old Vic, ο Ντέι Λιούις έπαιξε σε πολλά θεατρικά έργα και ταινίες, κερδίζοντας τρία Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου, τέσσερα Βραβεία BAFTA, και δύο Χρυσές Σφαίρες. Είναι γνωστός ως ένας από τους πιο επιλεκτικούς ηθοποιούς της κινηματογραφικής βιομηχανίας, καθώς έχει πρωταγωνιστήσει μόνο σε τέσσερις ταινίες την τελευταία δεκαετία. Θεωρείται ένας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς όλων των εποχών.

Ο Ντεί Λιούις γεννήθηκε στο Λονδίνο, γιος της ηθοποιού Τζιλ Μπάλκον και της Αγγλο-Ιρλανδής Σέσιλ Ντέι Λιούις. Δυο χρόνια μετά τη γέννησή του, η οικογένεια του μετακόμισε στο Κρουμς Χιλ, όπου ο Ντάνιελ μεγάλωσε μαζί με τη μεγαλύτερη αδελφή του, Ταμασίν Ντέι Λιούις. Ο πατέρας του μετά από προβλήματα υγείας, πέθανε όταν εκείνος ήταν 15 ετών.

Μετά την αποφοίτησή του το 1975, έπρεπε να επιλέξει επαγγελματική κατεύθυνση. Αν και είχε διακριθεί στο "Εθνικό Θέατρο Νέων" (National Youth Theatre), αποφάσισε να γίνει μαραγκός, επιχειρώντας να γραφτεί σε μια σχολή. Ωστόσο, λόγω έλλειψης εμπειρίας, δεν έγινε δεκτός. Τότε έκανε αίτηση και έγινε δεκτός στη θεατρική σχολή "Bristol Old Vic", όπου φοίτησε για τρία χρόνια, και στη συνέχεια έπαιξε στην ίδια σχολή.

Έντεκα χρόνια μετά το κινηματογραφικό του ντεμπούτο, συνέχισε την καριέρα του με έναν μικρό ρόλο στην ταινία "Γκάντι" (Gandhi, 1982). Το 1984, είχε έναν δεύτερο ρόλο στην ταινία "Η ανταρσία του Μπάουντι" (The Bounty, 1984), μετά την οποία μπήκε στον θεατρικό θίασο Royal Shakespeare Company, όπου έπαιξε τον Ρωμαίο από το Ρωμαίος και Ιουλιέτα.

Το 1985 στην ταινία "Ωραίο μου πλυντήριο" (My Beautiful Laundrette, 1985) του Στίβεν Φρίαρς. Κέρδισε την προσοχή του κοινού όταν η ταινία κυκλοφόρησε ταυτόχρονα με το "Δωμάτιο με Θέα" (Room with a View, 1986), καθώς έπαιζε δυο εντελώς διαφορετικούς χαρακτήρες.

Το 1987, ανέλαβε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία του Φίλιπ Κάουφμαν "Η αβάσταχτη ελαφρότητα του Είναι" (The Unbearable Lightness of Being 1988) (βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Μίλαν Κούντερα), με συμπρωταγωνίστριες τη Λένα Ολίν και τη Ζυλιέτ Μπινός. Στη διάρκεια των γυρισμάτων που κράτησαν οκτώ μήνες έμαθε τσέχικα και αρνήθηκε για πρώτη φορά να αποδυθεί το ρόλο του στα διαλείμματα των γυρισμάτων.

Εφάρμοσε πλήρως την προσωπική του μέθοδο υποκριτικής το 1989 στην ταινία του Τζιμ Σέρινταν "Το αριστερό μου πόδι" (My Left Foot) που κέρδισε πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων και το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου.

Επέστρεψε στη σκηνή για να συνεργαστεί με τον Ρίτσαρντ Έιρ, παίζοντας τον Άμλετ στο Royal National Theatre του Λονδίνου, αλλά κατέρρευσε στη μέση μιας σκηνής όπου το φάντασμα του πατέρα του Άμλετ πρωτοεμφανίζεται στο γιο του.  Άρχισε να κλαίει ανεξέλεγκτα και αρνήθηκε να επιστρέψει στη σκηνή, οπότε ο αντικαταστάτης του αναγκάστηκε να ολοκληρώσει το έργο. Διαδόθηκε η φήμη ότι ο Ντέι Λιούις είχε δει το φάντασμα του πατέρα του, αν και επίσημα το περιστατικό αποδόθηκε σε υπερκόπωση. Σε βρετανική τηλεοπτική εκπομπή στο ITV ο ίδιος επιβεβαίωσε τη φήμη. Δεν εμφανίστηκε ξανά στη σκηνή έκτοτε.

Το 1992, τρία χρόνια μετά το Όσκαρ, πρωταγωνίστησε στην ταινία "Ο τελευταίος των Μοϊκανών" (The Last of the Mohicans). Συνεργάστηκε και πάλι με τον Τζιμ Σέρινταν στην ταινία "Εις το Όνομα του Πατρός" (In the Name of the Father. 1993). Έχασε πολλά κιλά για το ρόλο, διατήρησε τη Βορειοϊρλανδική του προφορά σε όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων, και πέρασε μεγάλα χρονικά διαστήματα σε ένα κελί. Επίσης επέβαλε στο προσωπικό της ταινίας να του πετάει κρύο νερό και να τον βρίζει.

https://www.instagram.com/p/CFP-T_7Idv8/

Το 1996, πρωταγωνίστησε δίπλα Γουϊνόνα Ράιντερ στην ταινία "Οι μάγισσες του Σάλεμ" (The Crucible) βασισμένη ομώνυμο στο θεατρικό έργο Άρθουρ Μίλλερ. Ακολούθησε η ταινία του Τζιμ Σέρινταν και πάλι, "Ο μποξέρ" (The Boxer, 1997), μετά την οποία ο Ντέι Λιούις ημι-αποσύρθηκε από την υποκριτική και επέστρεψε στην παλιά του αγάπη, την ξυλουργική. Μετακόμισε στη Φλωρεντία, στην Ιταλία, όπου γοητεύτηκε από την τέχνη των τσαγκάρηδων.

Πέντε χρόνια μετά την τελευταία του ταινία, επέστρεψε με τις "Συμμορίες της Νέας Υόρκης" (Gangs of New York, 2002), μια ταινία του Μάρτιν Σκορτσέζε (με τον οποίο είχε συνεργαστεί και στην ταινία "Τα χρόνια της αθωότητας" (The Age of Innocence, 1993)). Μετά τις "Συμμορίες της Νέας Υόρκης", η σύζυγός του, σκηνοθέτιδα Ρεμπέκα Μίλλερ (κόρη του θεατρικού συγγραφέα Άρθουρ Μίλλερ), του έδωσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία "Μπαλάντα για δύο: Τζακ και Ρόουζ" (The Ballad of Jack and Rose, 2005).

Το 2007, εμφανίστηκε στην ταινία του Πολ Τόμας Άντερσον "Θα χυθεί αίμα" (There Will Be Blood). Κέρδισε το βραβείο BAFTA, Χρυσή Σφαίρα και Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου (2008) για το ρόλο του στην ταινία.

Το 2012, ο ηθοποιός υποδύθηκε τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Αβραάμ Λίνκολν, στην ταινία "Λίνκολν" (Lincoln) του Στίβεν Σπίλμπεργκ, όπου εμφανίστηκε στο πλευρό του Τόμι Λι Τζόουνς και της Σάλι Φιλντ σε μια ερμηνεία που του χάρισε για άλλη μια φορά την εύνοια των κριτικών καθώς και το τρίτο του Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου, Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας σε Δράμα, Βραβείο BAFTA και Βραβείο SAG. Με την τρίτη του νίκη στα Όσκαρ έγινε ο μοναδικός άνδρας ηθοποιός με τρία Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου.

Ο Ντέι Λιούις σπάνια μιλάει δημόσια για την προσωπική του ζωή. Είχε μια σχέση με τη Γαλλίδα ηθοποιό Ιζαμπέλ Ατζανί. Η σχέση κράτησε έξι χρόνια και τελικά διαλύθηκε. Στις 9 Απριλίου 1995 γεννήθηκε o Gabriel-Kane Day-Lewis στη Νέα Υόρκη, λίγους μήνες μετά το τέλος της σχέσης των δυο ηθοποιών.

Το 1996, ενώ δούλευε στην κινηματογραφική διασκευή του έργου The Crucible, επισκέφθηκε το σπίτι του θεατρικού συγγραφέα Άρθουρ Μίλλερ όπου γνώρισε την κόρη του, Ρεμπέκα Μίλλερ. Το ζευγάρι έχει δυο γιους, τον Ronan Cal Day-Lewis (γεν14 Ιουνίου, 1998) και τον Cashel Blake Day-Lewis (γεν. το Μάιο του 2002) και ζουν στα σπίτια τους στις ΗΠΑ και την Ιρλανδία.

Σήμερα τιμώντας τα γενέθλιά του θυμόμαστε μερικές από τις χαρακτηριστικές του φράσεις:

«Σε κάποιο σημείο της ζωής σας, αν είστε τυχεροί, μπορείτε να σχεδιάσετε τον τρόπο με τον οποίο εξελίσσονται τα πράγματα».

 

«Υποθέτω ότι έχω μια πολύ ανεπτυγμένη ικανότητα στην αυταπάτη, οπότε δεν είχα πρόβλημα να πιστεύω ότι είμαι κάποιος άλλος!»

 

«Σε όλους τους τομείς της δημιουργικότητας βλέπετε το αποτέλεσμα της εργασίας που έχει γίνει συνήθεια. Όπου η δημιουργική ώθηση έχει γίνει αδύνατη ή έχει εξαντληθεί εντελώς, αλλά επειδή είναι το έργο μας και η ζωή μας συνεχίζουμε να το κάνουμε».

«Ίσως είμαι ιδιαίτερα σοβαρός, γιατί δεν γνωρίζω τον πιθανό παραλογισμό του τι κάνω».

 

«Πάντα με ενθουσίαζε κάτι από αυτές τις ζωές που δεν είχα βιώσει ποτέ».

 

«Υποθέτω ότι είναι μια πολύ ανεπτυγμένη μορφή άρνησης, αλλά κάποιο μέρος μου αρνείται εντελώς ότι είμαι ερμηνευτής».

 

«Έχω μια παράξενη σχέση με τον χρόνο. Δεν καταλαβαίνω ότι περνάει».

«Είναι μια πηγή μεγάλης λύπης για μένα που ο πατέρας μου πέθανε χωρίς να προλάβει να με δει να έχω κάνει κάτι αξιόλογο. Έπρεπε συνεχώς να δίνει δικαιολογίες για μένα».

 

«Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να βρεθείτε σε μια κατάσταση, ένα πολύ απαιτητικό έργο και να γνωρίζετε ότι δεν είστε αληθινός σύμμαχος του ατόμου που είναι υπεύθυνος για όλα αυτά».

 

«Όσο μπορώ να θυμηθώ, αυτό που μου έδωσε μια αίσθηση θαύματος και ανανέωσης ... ήταν πάντα το έργο άλλων ηθοποιών».

 

«Η περιέργειά μου με διατηρεί ενεργό για την περίοδο της προετοιμασίας ενός έργου».

https://www.instagram.com/p/CFj3-6cI3xb/

«Το να είσαι στο επίκεντρο μιας ταινίας είναι ένα βάρος που το αναλαμβάνει κανείς με αθωότητα την πρώτη φορά. Στη συνέχεια, το βιώνει με τρόμο».

 

«Υπάρχουν πάντα πρακτικές αποφάσεις που πρέπει να λαμβάνονται για κάθε χαρακτήρα που παίζετε».

 

«Πάντα ένιωθα πολύ έντονα τη δύναμη της κλίσης μου».

 

«Δεν ξέρω τι εντύπωση μπορεί να έχεις για τον τρόπο που ζω. Ζω σε ένα ήσυχο μέρος. Δεν ζω ως ερημίτης, αν και άλλοι θα το προτιμούσαν αν το έκανα».

Διαβάστε επίσης

ΠΡΩΤΗ ΥΛΗ

«Ως γυναίκα δεν έχω χώρα. Ως γυναίκα, η χώρα μου είναι όλος ο κόσμος» Virginia Woolf

Η εμβληματική συγγραφέας Virginia Woolf αποφάσισε να φύγει από τη ζωή στις 28 Μαρτίου 1941, αφήνοντας πίσω της ένα μεγαλειώδες έργο

ΠΡΩΤΗ ΥΛΗ

Jon Fosse «Ο πόλεμος και η τέχνη είναι αντίθετα. Η τέχνη είναι ειρήνη».

Ο Νορβηγός νομπελίστας συγγραφέας, Jon Fosse, μας συγκινεί με το μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2024

ΠΡΩΤΗ ΥΛΗ

«Γράφω για το σεξ, όχι για την αγάπη. Τι ξέρω για την αγάπη;» Sarah Jessica Parker

Η Sarah Jessica Parker γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου 1965 και συνεχίζει να ενσαρκώνει τη φαντασίωση ζωής πολλών γυναικών

Προτεινόμενα

ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ

Ζώδια Παρασκευής 29 Μαρτίου

Μην αποφύγετε να βρείτε τη λύση σε κάτι που σας βασανίζει, όσο και αν φοβάστε μήπως πληγωθείτε

BLOGS

Η Beyoncé αποκαλύπτει την tracklist του νέου της δίσκου, Cowboy Carter

Ο οποίος θα περιλαμβάνει μεταξύ άλλων ένα cover του “Jolene” της Dolly Parton, αλλά και συμμετοχή του θρύλου της country, Willie Nelson

VIRAL

Το teaser trailer της νέας ταινίας του Γιώργου Λάνθιμου Kinds Of Kindness είναι εδώ

Στο Ιστορίες Καλοσύνης πρωταγωνιστεί η άρτι βραβευθείσα με Όσκαρ Emma Stone, ενώ το σενάριο της ταινίας συνυπογράφει το δίδυμο Γιώργος Λάνθιμος-Ευθύμης Φιλίππου.