Είναι ο μήνας της καρδιάς μου, κι ας μοιάζει με παράξενο εισβολέα (ή μήπως γι αυτό;)...

…αλλά, μήπως ο μεγάλος σου εαυτός είναι ακόμα, σχεδόν, παιδί;

Όλα Χlarge! Βody and mind and... ξερό ψωμί.

Τις αλήθειες μας ολόκληρες τις λέμε τα βράδια. Το πρωί, λέμε μισές αλήθειες. Τις άλλες μισές τις ψάχνουμε. Στα βιβλία. Της κάθε καινούργιας μέρας.

...κι αν μου το πεις: "σκουπιδοκαλόκαιρο", ξέρεις τι θα σου πω; " προσεχώς, καλύτερα"!

Μετράμε, ζυγίζουμε, θυμόμαστε. Μαζί. Εσύ κι εγώ. Για σένα και για μένα. Για μας.

Vive la France! ή πώς μια (σημαντική) γυναίκα βρίσκεται πάντα πίσω από έναν σπουδαίο άντρα!

Τον έκλεψα τον τίτλο! Από τον Σωτήρη Δημητρίου και το τελευταίο βιβλίο του. Τόσο μου άρεσε!* 

Η αβέβαιη βεβαιότητα, το προσωπικό μελό και το… χάος!

"Η μνήμη όπου κι αν την αγγίξεις πονεί".

Μια μέρα γιορτή, μια ζωή γιορτή, μια ζωή κερδισμένη (στα σημεία). Μια ζωή γυναίκες.

...και να ξέρεις: oμόρφυνες τη ζωή μας, Δημήτρη Μυταρά.