Πώς να νιώσω καλά με τον εαυτό μου

Όλοι κυνηγάνε την ευτυχία και θέλουν να είναι ευτυχισμένοι, αλλά λίγοι τελικά την αναζητούν εκεί που πραγματικά βρίσκεται. Είναι πολύ εύκολο να συγχέεις την ευχαρίστηση με την ευτυχία. Και, αναμφίβολα, το να βιώνεις μια κατάσταση ευημερίας, ή ευτυχίας, είναι ευχάριστο.

Ίσως η βασική διάκριση είναι ότι οι απολαύσεις είναι στιγμιαίες και προσωρινές, όπως το να απολαμβάνεις μια απολαυστικά γλυκιά φράουλα, να συγκινείσαι από μια όμορφη μελωδία, να χαζεύσεις ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα, να ηλεκτρίζεσαι από μια παθιασμένη σεξουαλική επαφή ή να βυθίζεσαι σε μια αναζωογονητική δροσερή θάλασσα σε μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα.

Σε αντίθεση με την ευχαρίστηση, ωστόσο, η ευτυχία μπορεί να είναι σχετικά αδιαπέραστη από τα συνεχώς μεταβαλλόμενα ενδεχόμενα της ζωής. Δεν είναι μια παροδική κατάσταση αίσθησης, μπορεί να είναι μακράς διαρκείας. Έχει πολύ λιγότερο να κάνει με ευνοϊκές εξωτερικές συνθήκες παρά με το πώς βλέπεις τον κόσμο και —το πιο σημαντικό— πώς βλέπεις τον εαυτό σου σε αυτόν. Τελικά, η αυτοεκτίμησή σου καθορίζει το πόσο ευτυχισμένη θα είσαι με τη ζωή γενικά.

Αυτό στο οποίο θα επικεντρωθεί αυτή η ανάρτηση –και αυτό που η έρευνα δείχνει όλο και περισσότερο– είναι ότι η ευτυχία είναι κάτι που μπορεί να επιτευχθεί για οποιονδήποτε - αλλά μόνο εάν μπορέσει να αναπτύξει τη νοοτροπία που είναι εγγενής στον ίδιον. Ωστόσο, από τη στιγμή που, μέσω της επιμελούς, συνεχούς πρακτικής, μπορέσεις να «κατακτήσεις» αυτήν την ιδανική κατάσταση, μπορείς να την διατηρήσεις ανεξάρτητα από τις ατελείωτες διακυμάνσεις της ζωής.

Τα συστατικά της ευτυχίας στα οποία μπορείς να εστιάσεις

Στα μέρη 1 και 2 αυτής της μελέτης, θεωρούν τον τομέα της οικονομικής ασφάλειας ως προϋπόθεση για την ευτυχία, σημειώνοντας ότι οι ακαδημαϊκές μελέτες συνήθως συμφωνούν ότι αυτή η ασφάλεια είναι κρίσιμη μόνο εάν οδηγεί σε συναισθηματική ασφάλεια – κάτι που συχνά δεν συμβαίνει .

Αυτό που ακολουθεί θα επικεντρωθεί σε διάφορες πτυχές της ευτυχίας, οι οποίες σχετίζονται όχι μόνο με τη συναισθηματική ασφάλεια, αλλά και (έστω και έμμεσα) με αυτό που είναι απολύτως βασικό: την άνευ όρων αποδοχή του εαυτού. Και αυτό που μοιράζονται όλοι είναι να σου ζητούν να μιλάς στον εαυτό σου θετικά ή αισιόδοξα—για να πεις στον εαυτό σου ότι δεν υπάρχει τίποτα από το οποίο δεν μπορείς να ανακάμψεις και ότι, για να είσαι ευτυχισμένος, πρέπει να πιστεύεις στον εαυτό σου και στην ικανότητά σου να αναπτύσσεις συνεχώς τις δεξιότητες και τις σχέσεις που συμβάλλουν στη σταθερή ικανοποίηση.

Ορίστε λοιπόν τι πρέπει να συνειδητοποιήσεις περισσότερο, εάν θέλεις να μεγιστοποιήσεις τις πιθανότητές σου να επιτύχεις διαρκή ευημερία:

Η διαπροσωπική ασφάλεια βρίσκεται στην κορυφή αυτής της λίστας επειδή τα κοινωνικά απομονωμένα άτομα είναι επιρρεπή στο άγχος και την κατάθλιψη, το ακριβώς αντίθετο της ευημερίας. Το να αισθάνεσαι ασφαλής και συνδεδεμένη με τους άλλους –μέσω της κατανόησης, της ενσυναίσθησης και της υποστήριξής τους– παρέχει μια ισχυρή βάση για να νιώθεις «σαν στο σπίτι σας» στον κόσμο.

Τέτοιες συμπεριφορές είναι ιδιαίτερα θετικές όταν μπορείς να είσαι ανοιχτή και ευχάριστη στο να λες τη γνώμη σου—επιτρέποντάς σου έτσι, χωρίς λογοκρισία, να αποκαλύπτεις άνετα τον γνήσιο, αυθεντικό εαυτό σου.

Και θα μπορούσε να προστεθεί ότι εκείνοι που είναι αφοσιωμένοι στην επίτευξη οικονομικής ασφάλειας τείνουν να είναι ανυπόμονοι ή να παραμελούν τις σχέσεις τους, οι οποίες κατά συνέπεια υποφέρουν και συνήθως τους αφήνουν απογοητευμένους και ανεκπλήρωτους.

Η ανθεκτικότητα αναφέρεται συχνά ως καθοριστικός παράγοντας για τη διατήρηση της ευτυχίας, αν και όλοι υποβάλλονται σε κακουχίες και απώλειες που πρέπει να θρηνήσουμε, είναι σημαντικό να αναπηδήσουμε και να συνεχίσουμε να αντιμετωπίζουμε τις επιθυμίες και τις ανάγκες που, προσωπικά, σχετίζονται περισσότερο με το πηγάδι της ύπαρξής μας.

Η ευγνωμοσύνη παίζει σημαντικό ρόλο στη θετική σκέψη. Παρά τις όποιες υποχρεώσεις, τις ευθύνες και τα βάρη που μπορεί να χρειαστεί να σηκώσουμε, μπορούμε να θεωρούμε τον εαυτό μας ευλογημένο που λάβαμε το δώρο της ζωής – και επομένως την ελευθερία να το αξιοποιήσουμε στο έπακρο.

Μπορεί να βρισκόμαστε σε μειονεκτική θέση με όλους τους τρόπους, αλλά αν μπορούμε απλώς να αποδεχθούμε τα εμπόδια της ζωής μας, μπορούμε να επικεντρωθούμε στο να κάνουμε αυτό που μας βοηθά να συνειδητοποιήσουμε τον εαυτό μας και να ικανοποιηθούμε με ό,τι έχει να μας προσφέρει η ζωή.

Το να κρατάς ένα καθημερινό ημερολόγιο ευγνωμοσύνης και να απαριθμείς όλα όσα μπορείς να σκεφτείς για να είσαι ευγνώμον, είναι μια ισχυρή μέθοδος διατήρησης αυτής της στάσης εκτίμησης. Σε αντίθεση με το να παίρνεις ως δεδομένα όλα όσα δεν χρειάζεται να ανησυχείς, αυτή η πρακτική θα σε κάνει να αναγνωρίζεις περισσότερο αυτά τα θετικά. Και αυτό θα σε βοηθήσει να αναπτύξεις μια «συνήθεια» ευγνωμοσύνης που σχετίζεται στενά με την ευτυχία.

Η συγχώρεση αντιπροσωπεύει μια στάση ζωής που διευκολύνει την απελευθέρωση της μνησικακίας, του θυμού και της δυσπιστίας. Ως άμυνα, μπορεί να κρατάς αυτά τα συναισθήματα για να αισθάνεσαι αυτοδικαίως θύμα ή ηθικά ανώτερη από εκείνους που σε έχουν πληγώσει. Και, παρόλο που η δυσαρέσκειά σου μπορεί κάλλιστα να είναι δικαιολογημένη, παρ’ όλα αυτά παρεμβαίνει στη διαρκή αποδοχή της πραγματικότητας που ευνοεί την ευημερία.

Μια θετική συνομιλία με τον εαυτό σου μπορεί να σε βοηθήσει να πιστέψεις ότι ο καθένας κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί, δεδομένων των ιδιαιτεροτήτων της βιολογίας και της βιογραφίας του και των προστατευτικών μηχανισμών που σχετίζονται με την επιβίωση που αναπόφευκτα προκύπτουν από αυτά. Πολλές ερευνητικές μελέτες υποδεικνύουν ότι κάτι τέτοιο μειώνει την αποσταθεροποιητική ή καταστροφική αντιδραστικότητα, ενώ αυξάνει επίσης τα συναισθήματα ελπίδας, αγάπης και συναισθηματικής ασφάλειας.

Η συμπόνια είναι η ποιότητα που το κάνει δυνατό το να συγχωρείς τους άλλους – και τον εαυτό σου. Θεωρείται όλο και περισσότερο ως το πιο απαραίτητο για να θεραπεύσεις πληγωμένες σχέσεις, καθώς και τις δικές σου ψυχικές πληγές που δεν επουλώθηκαν ποτέ.

Επιπλέον, η συμπόνια (σε αντίθεση με την ενσυναίσθηση) σημαίνει ότι θα καταβάλεις κάποια προσπάθεια για να συμπεριφέρεσαι αλτρουιστικά προς τους άλλους. Και αυτό είναι ανεξάρτητα από το αν είναι προσωπικός φίλος ή άτομα που δεν γνωρίζεις αλλά χρειάζονται βοήθεια – και είσαι σε θέση να τους βοηθήσεις.

Μελέτες έχουν δείξει ότι η ανιδιοτελής προσφορά στους άλλους προάγει την ικανοποίηση και την ευημερία κάποιου από τη ζωή.

Η ενσυνειδητότητα αφορά τη ζωή στο παρόν, η κατάθλιψη σχετίζεται με τις αμφιβολίες για το παρελθόν και το άγχος με την ανησυχία για το μέλλον. Αν το κάνεις σωστά, επικεντρώνοντας την προσοχή σου στην εμπειρία σου από στιγμή σε στιγμή, μπορείς να παρατηρήσεις και να αναγνωρίσεις τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου χωρίς να τα αξιολογήσεις ή να τα υποτιμήσεις.

Επιπλέον, η συνειδητή εμπλοκή σε αυτή τη διαδικασία ευθυγραμμίζεται με τη μακροπρόθεσμη θετικότητα της ευτυχίας.

Η αυτοφροντίδα περιλαμβάνει έναν υγιεινό, αυτοπειθαρχημένο τρόπο ζωής – που περιλαμβάνει την καθιέρωση μιας θρεπτικής, καλά ισορροπημένης διατροφής. Συμμετέχοντας σε ένα κατάλληλο πρόγραμμα άσκησης και επιδιώκοντας να μειώσεις την ένταση ή τη σύγκρουση, ας πούμε, με βαθιές αναπνοές, διαλογισμό, χρόνο στη φύση ή βρίσκοντας ευκαιρίες για να χαμογελάσεις και να γελάσεις με φίλους και οικογένεια (και ίσως και με αγνώστους).

Η περιπέτεια συνεπάγεται μια θαρραλέα νοοτροπία στην οποία δεν φοβάσαι να δοκιμάσεις νέα πράγματα, παρόλο που επί του παρόντος μπορεί να βρίσκονται έξω από τη ζώνη άνεσής σου. Η ευτυχία αφορά τη ζωτικότητα και την ανανέωση, όχι τη στασιμότητα ή την επανάληψη που συνήθως συνδέεται με την πλήξη και την ανία.

Ίσως αυτός είναι ο λόγος που τόσοι πολλοί άνθρωποι αγαπούν τα ταξίδια. Αλλά μπορείς επίσης να ταξιδέψεις εσωτερικά, επαναφορτίζοντας και ανανεώνοντας το μυαλό σου εκθέτοντας τον εαυτό σου τακτικά σε νέες γνώσεις, έννοιες και ιδέες.

Το κυριότερο είναι να συνεχίσεις να διευρύνεις τους ορίζοντές σου, ώστε να αισθάνεσαι πάντα ανανεωμένη - αντί (απλώς να είσαι ασφαλής) να επαναλαμβάνεις άσκοπα αυτό που έχεις ήδη βιώσει. Εξάλλου, δεν μπορείς να δημιουργήσεις μια συναρπαστική ζωή εάν είσαι επιφυλακτική να επιχειρήσεις οτιδήποτε με το οποίο δεν είσαι ήδη εξοικειωμένη.

Το νόημα και ο σκοπός έχουν τονιστεί τακτικά από πολλούς ειδικούς που έχουν συλλογιστεί και μελετήσει το ακανθώδες θέμα της ευτυχίας. Το να ζεις σύμφωνα με τις αξίες και τα ιδανικά σου, που μπορεί να εξελιχθούν και να διευρυνθούν με την πάροδο του χρόνου, είναι αυτό που κάνει τη ζωή κάποιου να είναι σημαντική. Αντίθετα, μια ζωή χωρίς στόχους μπορεί να είναι ασήμαντη, κουραστική και αδρανής.

Πολλά στοιχεία που συνδέονταν παραπάνω με την ευημερία υποδηλώνουν αυξημένη αίσθηση σκοπού. Επομένως, είναι σωστό να τελειώσουμε αυτήν την άθροιση τονίζοντας ότι τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο θεμελιώδες για να ζεις ευτυχισμένος από το να ζεις μια ζωή με σκοπό. Και μια τέτοια «επιδίωξη σκοπού» είναι σε εξέλιξη: δεν έχει τελικό σημείο.

Άλλωστε είναι ειπωμένο με πολλούς τρόπους το ότι η ευτυχία βρίσκεται στο ταξίδι και όχι στον προορισμό. Επιπλέον, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε (όπως και άλλοι) ότι η επιδίωξη ματαιόδοξων, εγωιστικών σκοπών δεν οδηγεί σε ευτυχία. Θα πρόσθετα λοιπόν ότι είναι στρατηγικό και, πράγματι, ευγενές να συνεισφέρουμε όχι μόνο στην ευημερία των άλλων, αλλά και στην ευημερία της κοινωνίας, του πολιτισμού και του πλανήτη – που υπαρξιακά είναι το σπίτι μας.

Έτσι, επιτέλους, ανεβαίνουμε στο πνευματικό επίπεδο της ευτυχίας. Και παρόλο που οι ορισμοί του τι είναι πνευματικό ποικίλλουν πολύ, είναι πάντα κάτι πέρα ​​από αυτό που είναι προσωπικά ευχάριστο.

Ως άνθρωποι, ουσιαστικά συνδεδεμένοι με όλους τους άλλους ανθρώπους, αυτό που θα λειτουργήσει καλύτερα για εμάς πρέπει να είναι αυτό που, αμέσως ή τελικά, λειτουργεί για όλους μας.