BLOGS
Bahama Mama: "Εσύ τι προτείνεις;" με ρώτησε
Τα παιδιά, μοναχοπαίδια και μη, θέλουν να σε έχουν όλη δική τους
Θέλουν την προσοχή σου εικοσιτέσσερεις ώρες το εικοσιτετράωρο. Σίγουρα ξέρουν ότι έχεις και εσύ ανάγκες, πράγματα που όχι μόνο πρέπει αλλά θέλεις να κάνεις και παρ’ όλ’ αυτά συνεχίζουν να σε διεκδικούν.
Ωραία, αυτά είναι τα παιδιά. Η σειρά σου τώρα. Εσύ τι κάνεις; Αντιδράς; Κι αν ναι, πως; Κάνεις αυτό που εσύ θέλεις και αδιαφορείς για το παιδί σου ή του κάνεις το χατίρι; Βάζεις τις φωνές για να γίνει το δικό σου ή διατηρείς την ψυχραιμία σου; Θα σου πω τι μου συνέβη την προηγούμενη εβδομάδα.
Προέκυψε ένα σοβαρό θέμα και ήθελα οπωσδήποτε να επισκεφθώ τα ξαδέλφια μου μια συγκεκριμένη ημέρα. Ενημέρωσα έγκαιρα και τον άντρα μου αλλά και τη μικρή μου κόρη ώστε μόλις ερχόταν εκείνος στο σπίτι να έφευγα εγώ. Εκείνη λοιπόν την ημέρα ό άντρας μου άργησε να επιστρέψει γιατί είχε μια δουλειά να κάνει που τη θυμήθηκε αργά το απόγευμα (αχ αυτός ο νόμος του Murphy!).
Δεν ήθελα να με πάρει το βράδυ και όσο περνούσε η ώρα τόσο πιο ανήσυχη γινόμουν. Η κόρη μου έβλεπε ότι νύχτωνε και πίστευε ότι δεν θα πήγαινα στα ξαδέλφια μου. Όταν ήρθε επιτέλους η ώρα να φύγω η κόρη μου έβαλε τα «μεγάλα μέσα», τα δυνατά κλάματα, ήθελε αγκαλιά και δεν με άφηνε. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην πήγαινα! Τι έκανα; Την πήρα μια μεγάλη, σφιχτή αγκαλιά και όταν ηρέμησε ζήτησα τη γνώμη της: « Εσύ θέλεις να μείνω εδώ. Εγώ όμως θέλω να πάω στα ξαδέλφια μου. Πως θα το κάνουμε ώστε να είμαστε και οι δύο χαρούμενες;».
«Εσύ τι προτείνεις;» με ρώτησε. Ανταλλάξαμε μερικές ιδέες και καταλήξαμε ότι μια μεγάλη αγκαλιά πριν φύγω και μια όταν επιστρέψω ήταν η καλύτερη λύση. «Μα είναι τόσο απλό;» θα με ρωτήσεις. Μπορεί όχι πάντα αλλά ναι! Τα παιδιά και καταλαβαίνουν και συνεργάζονται. Αρκεί να τους δώσουμε χώρο και χρόνο και βέβαια να βάλουμε και εμείς τις δικές μας ανάγκες στο τραπέζι.
Αν υπάρχει κάποιο θέμα που σ’ ενδιαφέρει και θα ήθελες να μάθεις περισσότερα επικοινώνησε μαζί μου στο
