Όταν η φωτογράφος Katherine Cambareri σκότωσε κάθε επιχείρημα περί “προκλητικότητας”

«Σαν φωτογράφος συνειδητοποίησα πως είχα την δυνατότητα να δώσω ερεθίσματα στους ανθρώπους προκειμένου να συζητήσουν για θέματα που τους κάνουν να νοιώθουν αμήχανα, απλά και μόνο μέσω των εικόνων μου. Για το συγκεκριμένο πρότζεκτ αποφάσισα να συνδυάσω την φωτογραφία και το ενδιαφέρον μου για την δημόσια υγεία. Σαν νέα γυναίκα που ζούσε στην πανεπιστημιούπολη, έχω ακούσει για σεξουαλικές επιθέσεις πολλές φορές στο πανεπιστήμιο, στην τηλεόραση, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης».

Πριν δύο χρόνια περίπου, η  Katherine Cambareri, για χάρη της διατριβής της στο Arcadia University δημιούργησε ένα φωτογραφικό πρότζεκτ ρίχνοντας τους προβολείς σε ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο θέμα, αυτό του βιασμού. 

Το “Well, what were you wearing?” είναι σα να ξορκίζει όλες εκείνες τις γνωστές χιλιοειπωμένες ατάκες στις οποίες κλήθηκαν να απαντήσουν (παρολίγον) θύματα αλλά και όσες δε πρόλαβαν... Εκείνες τις ερωτήσεις που για μία στιγμή στρέφουν το δάχτυλο προς τον αποδέκτη της επίθεσης βάζοντας τον στο εδώλιο των κατηγοριών για τις οποίες θα έπρεπε να απολογείται ο πραγματικός ένοχος...

Κατηγορίες περί ενδυμασίας, στάσης ζωής και σεξουαλικών επιλογών  που ακόμη και σήμερα θεωρούνται μη αποδεκτές και στο συγκεκριμένο θέμα ερμηνεύονται ως  ''Πήγαινε γυρεύοντας''.  Αυτή, ακριβώς την ιδεολογία γύρω από το βιασμό  προσπάθησε να συντρίψει η Camberi.

«Και για να το ορίσω: Σεξουαλική κακοποίηση είναι η οποιαδήποτε τύπου καταναγκαστική σεξουαλική επαφή και συμπεριφορά η οποία γίνεται χωρίς τη συγκατάθεση και των δύο ανθρώπων. Το βασικό ερώτημα σε όλες αυτές τις περιπτώσεις έχει να κάνει με τα ρούχα που φορούσαν τα θύματα. Αυτό εμένα με ενοχλεί πραγματικά επειδή η σεξουαλική επίθεση έχει να κάνει με τον έλεγχο και τη δύναμη, όχι με τα ρούχα ενός ανθρώπου. Παρ’ όλα αυτά, τα θύματα συχνά κατηγορούνται για τις επιθέσεις επειδή κάποιοι έχουν την εσφαλμένη αντίληψη ότι “προκάλεσαν” τους θύτες καθώς φορούσαν προκλητικά ρούχα. Έτσι, αποφάσισα να φωτογραφίσω τα ρούχα που φορούσαν τα θύματα κατά την διάρκεια της επίθεσης για να αποδείξω πως δεν υπάρχει κανένα είδος ντυσίματος που προκάλεσε τον δράστη. Δεν έχει να κάνει με το μέγεθος. Δεν έχει να κάνει με τον τύπο σώματος. Μόνο στις ΗΠΑ, ένας άνθρωπος κακοποιείται σεξουαλικά κάθε 107 δευτερόλεπτα. Ο βιασμός, η σεξουαλική επίθεση, δεν συμβαίνουν λόγω των ρούχων, συμβαίνουν λόγω του ανθρώπου που αποφάσισε να επιτεθεί σε έναν συνάνθρωπο του». 

Σε μία δήθεν εξελιγμένη και απελευθερωμένη -από παλιούς δαίμονες- κοινωνία  όταν ένα περιστατικό εκσπερμάτισης  θεωρείται χιουμοριστικό (και από γυναίκες μάλιστα), όταν συντηρητικές απόψεις επιβιώνουν μέχρι σήμερα δημιουργώντας το αίσθημα της ντροπής και της ενοχής πολλές φορές για τα γυναικεία χαρακτηριστικά  και κυρίως όταν μέσα με τρομερή επιβολή πάνω στον κόσμο εξαργυρώνουν την επιτυχία τους σε αριθμούς  τροφοδοτώντας τον σεξισμό, η κοινωνία δεν θα καταφέρει να κόψει τα κλωνάρια που τη δένουν με τη κουλτούρα του βιασμού.

Δυστυχώς, σε μια εποχή που η γυναικεία αυτονομία (σε κάθε της έκφανση) θεωρείται τυπικά κατοχυρωμένη ενώ τα περιστατικά μαρτυρούν το ακριβώς αντίθετο εκθέσεις όπως το  “Well, what were you wearing?” θα βρίσκουν πολλά εναύσματα για να δημιουργούνται...

Photo credits: Katherine Cambareri