Αγγελος Φραντζής: «Η ζωή και το έργο της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου με άγγιξαν»

«Η ζωή της Ευτυχίας ήταν γεμάτη από αντιφάσεις: τραγική, συγκινητική, αλλά και με αστείες στιγμές» υπογραμμίζει ο Αγγελος Φραντζής στο allyou.gr, ο οποίος ανέλαβε να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη τον βίο και την πολιτεία της στιχουργού Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, και μαζί να συνθέσει ένα μωσαϊκό που ξεκινά από την καταστροφή του μικρασιατικού Ελληνισμού, το 1922, για να διατρέξει πέντε δεκαετίες στην Ελλάδα και να καταλήξει στο 1972.

Η ταινία έχει ξεπεράσει τα 500.000 εισιτήρια από την πρεμιέρα της, στις 19 Δεκεμβρίου, μέχρι σήμερα και συνεχίζει ακάθεκτη την ξέφρενη πορεία της. Ο κόσμος συρρέει έξω από τις κινηματογραφικές αίθουσες για να παρακολουθήσει τον βίο μιας ενδιαφερουσας, ελκυστικής και εξαιρετικής προσωπικότητας. Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία του λαϊκού τραγουδιού και γενικότερα της Ελλάδας. Ηταν η πρώτη γυναίκα στιχουργός που μπήκε σε έναν χώρο καθαρά ανδροκρατούμενο. Ενα ελεύθερο και δημιουργικό πνεύμα, μια απίστευτη τεχνίτρια του στίχου, με βαθιά ανθρωπιά και ελληνικότητα. Τα τραγούδια της έχουν συνδεθεί με τις ζωές όλων μας και έχουν γίνει κλασικά. Δημιουργίες της όπως οι «Δύο πόρτες έχει η ζωή», «Ονειρο απατηλό», «Είμαι αετός χωρίς φτερά», αλλά και το «Περασμένες μου αγάπες», έμειναν στην Ιστορία και μιλάνε κατευθείαν στην ψυχή του Ελληνα.

«Δεν περιμέναμε η ταινία να είχε τόσο μεγάλη απήχηση. Είμαστε όλοι ενθουσιασμένοι με το αποτέλεσμα. Πιστεύω ότι η επιτυχία της οφείλεται αφενός στην ίδια την προσωπικότητα της Ευτυχίας - αρκετός κόσμος βρίσκει μια ελευθερία και έναν τρόπο ταύτισης με έναν χαρακτήρα που ξεπερνά τις μικρότητες της ζωής για να πάει παρακάτω με έναν τρόπο που είναι σαν να νικάει πάντα η ίδια η ζωή. Αφετέρου, είναι μια σοβαρή δουλειά, σε όλα τα επίπεδα. Δεν είναι κάτι πρόχειρο. Ταυτόχρονα, είναι και τα τραγούδια της ίδιας της Παπαγιαννοπούλου, με τα οποία έχουμε ταυτιστεί όλα αυτά τα χρόνια» επισημαίνει ο βραβευμένος σκηνοθέτης.

Η «Ευτυχία» με δυσκόλεψε να βρω τα πατήματά μου

Η «Ευτυχία» δεν είναι μια ταινία που υπήρξε ιδέα του Αγγελου Φραντζή, όπως έγινε με τα προηγούμενα έργα που έχει σκηνοθετήσει. «Μόλις διάβασα το σενάριο της Κατερίνας Μπέη, δέχτηκα αμέσως, διότι το βρήκα εξαιρετικό. Υπήρχε εκεί πολύ υλικό για να δημιουργήσει κανείς κάτι πραγματικά ενδιαφέρον. Αυτή η προσπάθεια δεν ήταν ούτε εύκολη, αλλά ούτε και δύσκολη. Η πρόταση για την ταινία μού έγινε τον Μάιο, και τον Δεκέμβριο κυκλοφόρησε στις ελληνικές αίθουσες. Είναι αρκετά σύντομος ο χρόνος για τη δημιουργία μιας ταινίας. Ευτυχώς, υπήρχε ένα πολύ καλό και παραγωγικό backup. Εγιναν όλα συντονισμένα και έτσι κατάφερε να μη χάσει σε ποιότητα το αποτέλεσμα. Σίγουρα, αυτή η ταχύτητα με έκανε να δυσκολευτώ να βρω τα πατήματά μου. Ωστόσο, αρκετά γρήγορα μπήκα σε μια διαδικασία και -σε συνεργασία πάντα με όλους τους υπόλοιπους συντελεστές- βρήκαμε πώς θα θέλαμε να αφηγηθούμε αυτή την ιστορία» τονίζει.

«Σε κάθε ταινία προσπαθώ να κάνω κάτι διαφορετικό, είτε πρόκειται για πιο πειραματικές φόρμες είτε για πιο προσβάσιμες και πιο ανοιχτές. Στόχος μου είναι να κάνω πράγματα διαφορετικά, που να πηγαίνουν εμένα μπροστά ως άνθρωπο. Από εκεί και πέρα, όλα τ’ άλλα περισσεύουν» συμπληρώνει.

Ο Αγγελος Φραντζής συναντά την ασυμβίβαστη «Ευτυχία» στα πρόσωπα της Καρυοφυλλιάς Καραμπέτη και της Κάτιας Γκουλιώνη, που υποδύονται τη στιχουργό σε δύο διαφορετικά ηλικιακά στάδια - μια απόφαση που είχε ρίσκα, αλλά και πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. «Με την Κάτια έχουμε δουλέψει αρκετές φορές μαζί κατά το παρελθόν. Είναι μια ηθοποιός που “βουτάει” στον ρόλο και σου ανοίγει νέα πεδία κατεύθυνσης που μπορεί να μην τα είχες σκεφτεί καν. Με την Καρυοφυλλιά συνεργαστήκαμε για πρώτη φορά. Ηταν μεγάλη τύχη να δουλέψω μαζί της επειδή είναι ένας άνθρωπος που, παρά τη μεγάλη πείρα της, είναι μια πραγματική μαθήτρια. Μπαίνει στη δουλειά χωρίς προαπαιτούμενα. Αφήνεται στη διαδικασία» αναφέρει.

«Κάναμε αρκετές πρόβες με τις δύο ηθοποιούς, προκειμένου να βρεθούν ο κοινός τόπος, η ουσία του χαρακτήρα, καθώς και το πώς φωτίζεται από τις διαφορετικές ηλικίες. Κάναμε πολλούς αυτοσχεδιασμούς, πολλά κομμάτια εκτός ταινίας, για να βρούμε πού βρίσκεται αυτός ο χαρακτήρας. Η μία ηθοποιός έπαιρνε τον ρόλο της άλλης ή έπαιρνε την ηλικία της άλλης, ούτως ώστε να βρούμε τα κοινά σημεία για να δημιουργήσουμε έναν ενιαίο ρόλο» εξηγεί ο σκηνοθέτης αναφορικά με τη διαδικασία που οι δύο ηθοποιοί βρήκαν την ισορροπία μεταξύ τους ώστε ενσαρκώσουν τους ρόλους τους με ένταση. Βέβαια, κατά τη διάρκεια των προβών βοήθησαν, σε μεγάλο βαθμό, ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης και ο Θάνος Τοκάκης, συμμετέχοντας στους αυτοσχεδιασμούς, γιατί έχουν κοινές σκηνές και με τις δύο στο έργο.

«Εχουμε ανάγκη από ελεύθερους και τολμηρούς ανθρώπους που μπορούν να μας εμπνέεουν»

Ο Θάνος Τοκάκης ενσαρκώνει τον Λουκά, έναν ανοιχτά γκέι χαρακτήρα, σε μια εποχή που η ομοφυλοφιλία ήταν ποινικά κολάσιμη. «Ηταν ένας χαρακτήρας που τον αγάπησα από την πρώτη στιγμή. Ο Λουκάς ήταν ο άνθρωπος της Ευτυχίας. Τον μαζεύει στο σπίτι, γίνονται φίλοι, γίνονται οικογένεια και μένει μαζί της μέχρι το τέλος της ζωής της. Για μένα, ήταν ένα μεγάλο στοίχημα να βρεθεί μια ισορροπία ώστε αυτός ο ρόλος να μην είναι μια καρικατούρα, όπως έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στον ελληνικό σινεμά ή στην τηλεόραση. Ταυτόχρονα, όμως, δεν θέλαμε να είμαστε politically correct σε σχέση με τη σημερινή ματιά ενός γκέι χαρακτήρα, η οποία είναι εντελώς διαφορετική σε σύγκριση με εκείνη την εποχή. Ο Θάνος Τοκάκης, ο οποίος είναι ένας εξαιρετικός ηθοποιός, έκανε αρκετή έρευνα για τον τρόπο που θα μπορούσε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο να προσεγγίσει τον συγκεκριμένο ρόλο. Κάναμε μαζί αρκετές πρόβες για να βρούμε τα όρια του χαρακτήρα, για να δούμε μέχρι πού θα τον δουλέψουμε και πού θα τον πάμε. Χαίρομαι που ο περισσότερος κόσμος αγκάλιασε τον συγκεκριμένο χαρακτήρα με έναν τρόπο ανοιχτόμυαλο. Βέβαια, υπήρξε και ένα κομμάτι της κοινότητας που κατηγόρησε την ταινία υποστηρίζοντας ότι ο ρόλος είναι καρικατούρα».

Με ευρεία πλειοψηφία αναμένεται να ψηφιστεί, εκτός απροόπτου, στις 22 Ιανουαρίου η πρώην πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, Αικατερίνη Σακελλαρόπουλου, νέα Πρόεδρος της Δημοκρατίας, καθώς τη σχετική πρόταση του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη στηρίζουν τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το Κίνημα Αλλαγής. Τον ρωτάω ποια είναι η άποψή του. «Σίγουρα είναι κάτι θετικό, αλλά αυτό, σε καμία περίπτωση, δεν λύνει τα προβλήματα της μη ισότητας των δύο φύλων στην ελληνική κοινωνία. Επίσης, δεν θα έπρεπε καν να μας απασχολεί αν είναι γυναίκα, αλλά αν είναι ένας ικανός και αξιόλογος άνθρωπος γι’ αυτή τη θέση».

«Ηθελα από μικρός να γίνω σκηνοθέτης»

Ο Αγγελος Φραντζής τελείωσε σκηνοθεσία κινηματογράφου στην INSAS στις Βρυξέλλες το 1993. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του ήταν η «Πολαρόιντ», σε ηλικία 28 ετών. Το φανταστικό τον έλκει και με κάποιον τρόπο τρυπώνει στις ταινίες του. «Ηθελα από μικρός να γίνω σκηνοθέτης. Ο κινηματογράφος είναι ένα παιχνίδι υπέροχο που σου επιτρέπει να δημιουργείς κόσμους από το πουθενά. Αυτό ήταν κάτι που ανέκαθεν με γοήτευε» λέει.

Οι ταινίες που δημιουργεί είναι πολύ διαφορετικές μεταξύ τους επειδή βαριέται εύκολα και του αρέσει να βουτάει σε διαφορετικό κάθε φορά σύμπαν. «Κανένα επάγγελμα δεν είναι εύκολο στην αρχή, και εγώ αντιμετώπισα δυσκολίες. Σε όλα τα επαγγέλματα χρειάζεται κόπος, αρκετή δουλειά. Αλλά, το ζήτημα είναι κατά πόσο μπορείς να εισπράττεις χαρά από τη δουλειά σου και να μην είναι μόνο κόπος» συμπληρώνει.

Τηλεόραση

Οι «Αγριες Μέλισσες» και το «Κόκκινο Ποτάμι» έχουν κερδίσει το τηλεοπτικό κοινό από το πρώτο επεισόδιο. Οι δύο σειρές εποχής έχουν αγαπηθεί, ενώ άπαντες τονίζουν την τεχνική αρτιότητά τους και την ποιότητα των ηθοποιών. Αναρωτιέμαι αν θα τον ενδιέφερε να σκηνοθετήσει μια τέτοιου είδους σειρά για την τηλεόραση. «Θα σκηνοθετούσα μια τηλεοπτική σειρά αν οι προοπτικές και οι δυνατότητες παραγωγής θα ήταν αυτές που θα ήθελα εγώ. Είναι δύσκολο να γίνει καλή τηλεόραση στο επίπεδο του εξωτερικού. Θα πρέπει να “ανοίξει” σε σχέση με το εξωτερικό. Αυτό είναι κάτι που δεν έχει γίνει. Υπάρχει αρκετός κόσμος που το προσπαθεί, αλλά δεν έχει γίνει ακόμη. Επίσης, θα με ενδιέφερε να ξεκινούσε κάτι καθαρά από εμένα και να έχω τον πλήρη έλεγχο».

Αυτή την περίοδο, ο δημιουργός γράφει το σέναριο της επόμενης ταινίας του, αλλά ακόμη βρίσκεται σε αρκετά πρώιμο στάδιο. «Μέσα στο 2019 κυκλοφόρησαν δύο ταινίες μου, το “Ακίνητο ποτάμι” και η “Ευτυχία”. Θα ήθελα να ηρεμήσω για λίγο, παρά να μπω σε κάτι καινούργιο σε τόσο σύντομο διάστημα».

Η Ευτυχία προβάλλεται σε διανομή της Tanweer.