Άννα Βίσση: «Ο έρωτας είναι το μόνο πράγμα για το οποίο αξίζει να υποφέρει κανείς»

Την φαντάζεσαι αποστασιοποιημένη και ψυχρή, αλλά μόλις τη δεις νιώθεις τόσο άνετα μαζί της, σαν να την γνωρίζεις από καιρό. Ξέρει πώς να σου χαμογελάσει. Ξέρει πώς να σε κάνει να αισθανθείς «φιλαράκι» της. Το ίδιο, ακριβώς, κάνει και με τα τραγούδια της. Γι' αυτό δεν μπορούμε παρά να τη λατρεύουμε.

Η  λαμπερή Άννα, φέτος, επιστρέφει στη σκηνή με τη νέα ροκ όπερα του Νίκου Καρβέλα «Οι Καμπάνες του Edelweiss». Η ιστορία του έργου μυστηριώδης και σκοτεινή και – όπως λέει η ίδια – «ακραία και αδυσώπητη». 

Λίγο πριν μεταμορφωθεί στην πληγωμένη βασανισμένη ηρωίδα αυτής της μοναδικής καινούργιας παράστασης, η Άννα Βίσση μιλάει αποκλειστικά στο allyou.gr όχι μόνο για το νέο ρόλο που της έχει κλέψει την καρδιά, αλλά και για τη σχέση της με το Νίκο Καρβέλα, για την ανάγκη της να είναι φίλη με τον εγγονό της και για το μόνο πράγμα για το οποίο αξίζει να πονέσεις σε αυτή τη ζωή. Τον έρωτα...

Πού συναντιέται ο ρόλος που υποδύεστε στις Καμπάνες του Edelweiss με τις δύο όπερες που έχετε παίξει στο παρελθόν, τη Μάλα και τους Δαίμονες;

H Άννα – έτσι είναι το όνομα της ηρωίδας – είναι μια γυναίκα που έχει ζήσει άγριες καταστάσεις. Έχει ζήσει μια ζωή σκληρή, βίαιη, πέρα απ' οτιδήποτε μπορεί να συλλάβει κάποιος σε μία συνηθισμένη καθημερινότητα. Είναι ένα πλάσμα πληγωμένο, βασανισμένο, εξουθενωμένο ψυχικά, που στην ουσία δεν έχει προλάβει να ζήσει τίποτα. Τίποτα που να την ολοκληρώνει, τίποτα που να την έχει κάνει ευτυχισμένη. Οι Καμπάνες του Edelweiss είναι μια ιστορία ακραία, για μια πραγματικότητα αδυσώπητη και ανελέητη, που αφήνει την πρωταγωνίστρια γεμάτη τραύματα βαθιά, τα οποία δεν ξεπερνιούνται. Και η Μάλα, με παρόμοιο τρόπο, είναι μια γυναίκα ταλαιπωρημένη και βασανισμένη. Μία γυναίκα που τα πράγματα στη ζωή της ήρθαν πολύ δύσκολα 

Toν εαυτό σας τον βλέπετε μέσα στην Άννα της συγκεκριμένης ιστορίας;

Είναι σίγουρα μια γυναίκα που έχω αγαπήσει πολύ. Που την έχω καταλάβει και την έχω πονέσει. Που την έχω νιώσει στο πετσί μου. Ίσως να την βρίσκω μέσα μου στο σημείο που την βλέπω να παλεύει για την ολοκλήρωση και την ευτυχία. Η Άννα κάποια στιγμή νιώθει ότι φτάνει την ευτυχία, ότι πάει να γίνει ευτυχισμένη.  Κι όμως πάλι μένει μετέωρη. Αυτή η ευτυχία δεν ολοκληρώνεται ποτέ. Μένει μισή και ανεκπλήρωτη.

Μιλάτε για απωθημένα...

Άσε τα απωθημένα. Τα απωθημένα είναι κάτι μικρό και ασήμαντο. Και ποιος δεν έχει απωθημένα; Όλοι έχουμε και δεν θα πάθεις και τίποτα αν χρειαστεί να ζήσεις με αυτά. Στην περίπτωση της Άννας, μιλάμε για τραύματα βαθιά που δεν ξεπερνιούνται, για πληγές που τις σέρνεις πίσω σου μια ολόκληρη ζωή. Απωθημένο της είναι και η ευτυχία. Που όμως δεν την βρίσκει πουθενά. 

Για την Άννα Βίσση τι σημαίνει ευτυχία;

Νομίζω πως ευτυχία είναι απλά να ξέρεις ποιος είσαι. Δεν είναι ούτε οι μεγάλες αξιώσεις, ούτε τα υλικά πράγματα, ούτε οι καριέρες, τίποτα από αυτά. Την ευτυχία την βρίσκεις μέσα σου όταν συμφιλιωθείς με αυτό που είσαι. Όταν τα έχεις καλά με τη συνείδηση σου και με τον εαυτό σου.

Eίπατε προηγουμένως ότι Οι Καμπάνες του Εdelweiss είναι μια ιστορία για ακραίες καταστάσεις. Εσείς αγγίζετε εύκολα τα άκρα;

Να σου πω την αλήθεια τα άκρα δεν μου πολυαρέσουν και προτιμώ να τα αποφεύγω, όσο γίνεται. Γενικά, δεν μου αρέσουν οι καταστάσεις που έχουν μέσα υπερβολή, είτε αυτό σημαίνει υπερβολικό θυμό, είτε υπερβολικό εγωισμό, είτε υπερβολικά νεύρα. Δεν μου αρέσει να βγαίνω εκτός εαυτού, θέλω να στέκομαι εκεί που η κατάσταση βρίσκεται ακόμη υπό έλεγχο. Ούτε να τσακώνομαι μου αρέσει, δεν τα πάω καλά με τις φωνές και τους καυγάδες και τις συγκρούσεις. Προτιμώ να λύνω τις διαφορές μου διαφορετικά. Να βρίσκω άλλους, πιο ήπιους τρόπους για να συνεννοηθώ. Εκτός κι αν πρόκειται για τον έρωτα. Όταν είμαι ερωτευμένη δεν καταλαβαίνω τίποτα. Τότε και θα φωνάξω και θα πέσω στα πατώματα και θα φτάσω στα άκρα. Αλλά τότε, μάλιστα. Λες χαλάλι, ρε παιδί μου. 

Έχετε δηλώσει άλλωστε ότι αν ήσασταν ένα μόνο τραγούδι σας αυτό θα ήταν το Δεν Θέλω Να Ξέρεις...

Kαλά, εννοείται... Παιδί μου, εγώ είμαι drama queen. Μου αρέσει το δράμα, μου αρέσει ο πόνος στον έρωτα. Μου αρέσει να υποφέρω. Μαζοχιστικό θα μου πεις, αλλά ο έρωτας είναι το μόνο πράγμα στη ζωή για το οποίο αξίζει να υποφέρεις.

Ποια είναι η εικόνα που έχετε για τη ελληνική μουσική βιομηχανία σήμερα;

Πρώτα απ' όλα νομίζω ότι είναι λάθος να γενικεύουμε. Το να πω τώρα τι μου αρέσει και τι δεν μου αρέσει το βρίσκω λάθος γιατί δεν θέλω  να κρίνω κανέναν. Τους θεωρώ γελοίους όσους κάθονται και κρίνουν. Πρέπει να σεβόμαστε τους ανθρώπους που έχουν κουραστεί για να φτιάξουν κάτι, όπως φυσικά και εκείνους που έχουν βρει τον τρόπο να κρατήσουν στον χρόνο. Σίγουρα υπάρχουν πράγματα ωραία και πράγματα που δεν αξίζουν και, όπως είναι φυσικό, είμαστε μουσικά επηρεασμένοι από αυτά που έρχονται από το εξωτερικό. Μοιραία μιμούμαστε τον ξένο ήχο. Μου αρέσει όμως το φρέσκο και το καινούργιο απ' όπου κι αν προέρχεται. Δεν με χαλάει η μίμηση. 

Άννα Βίσση + Νίκος Καρβέλας = καρμική σχέση ζωής. Πού συγκλίνουν και πού διαφέρουν όμως τελικά αυτοί οι δύο άνθρωποι;

Με το Νίκο είναι σαν να έχουμε γεννηθεί μαζί σαν μουσικοί σύντροφοι. Έτσι θα φύγουμε και μαζί. Πολύ απλά είμαστε ένα πράγμα. 

Στη συνέντευξη τύπου της παράστασης είδαμε όλους τους συντελεστές εκτός από τον ίδιο το Νίκο Καρβέλα. Γιατί αυτό;

Ο Νίκος έχει πει και στο παρελθόν ότι προτιμάει να μιλάει μέσα από τη δουλειά του. Γενικά, με αυτά τα πράγματα δεν τα πήγαινε ποτέ καλά, δεν του άρεσαν. Κι έτσι από νωρίς είχε ξεκαθαρίσει ότι θέλει να απέχει. Νομίζω ότι είναι σωστό και τίμιο να μην το κάνει με το ζόρι, από τη στιγμή που μέσα σε αυτό αισθάνεται ότι δεν θα είναι αληθινός. Και ο Νίκος θέλει πάνω απ' όλα να είναι αληθινός. 

Πώς συνδυάζεται η εικόνα της λαμπερής σταρ με το νέο ρόλο σας στη ζωή, το ρόλο της γιαγιάς;

Καταρχάς, ευχαριστώ πολύ για το λαμπερή (γέλια). Μα γιατί φαίνεται σε όλους τόσο περίεργο το ότι είμαι γιαγιά; Όλα μέσα στη ζωή είναι. Και τι να κάνεις; Δεν μπορείς να παγώσεις τον χρόνο που περνάει. Νομίζω, μάλιστα, ότι από τότε που ήρθε ο εγγονός μου στη ζωή μου ήρθε μαζί του και μια ισορροπία. Σαν να συμφιλιώθηκα κι εγώ η ίδια με τον καιρό που κυλάει. Εντάξει, την κλασική εικόνα της γιαγιάς με τα γκρίζα μαλλιά και το σάλι στους ώμους, που κάθεται δίπλα στο τζάκι, μάλλον δεν θα την πετύχω ποτέ. Μπορώ, όμως, να είμαι μια διαφορετικού τύπου γιαγιά. Όπως, άλλωστε, ήμουν πάντα και με την κόρη μου. Ήμασταν φιλαράκια, τα λέγαμε, κάναμε βόλτες, περνούσαμε ωραία. Της μιλούσα στη γλώσσα που καταλάβαινε και της άρεσε αυτό. Αυτό σκοπεύω να κάνω και με τον εγγονό μου. Θέλω να είμαι η φίλη του και να του μιλάω σε μια γλώσσα που θα την καταλαβαίνει.

Kαι ποια γλώσσα είναι αυτή;

Η γλώσσα ενός ανθρώπου νέου που ζει την ζωή του σήμερα, με ένταση και όρεξη. Δεν θέλω να του μιλάω από απόσταση με συμβουλευτική ή επικριτική διάθεση. Ονειρεύομαι ότι θα είμαι δίπλα του και ότι θα συνεννοούμαστε. Ότι θα επικοινωνούμε πραγματικά. Το ξέρω από τώρα βέβαια ότι δεν θα με παίρνει μαζί του όταν θα βγαίνει, αλλά δεν πειράζει, τι να κάνουμε; (γέλια)

H ταυτότητα της παράστασης

Οι Καμπάνες του Edelweiss

Μουσική – Λιμπρέτο: Νίκος Καρβέλας

Σκηνοθεσία: Γιάννης Κακλέας

Με την Άννα Βίσση

Ενορχηστρώσεις, Μουσική Διεύθυνση: Αλέξιος Πρίφτης

Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης

Κοστούμια: Ντένη Βαχλιώτη

Σχεδιασμός Φωτισμών: Χρήστος Τζιόγκας

ΣχεδιασμόςΉχου/Ηχολήπτης: Άρης Κουντούρης

Μουσική Διδασκαλία: Λία Βίσση

Επεξεργασία Εικόνας: Μάνος Χασάπης

Προγραμματισμός Φωτισμών: Μενέλαος Ορφανός

Επιμέλεια Κίνησης: Ιβαν Σβιτάϊλο, Edgen Lame

Βοηθός Σκηνοθέτη: Νουρμάλα Ήστυ

Βοηθός Σκηνογράφου: Ελίνα Δράκου

Βοηθοί Ενδυματολόγου: Χριστίνα Τσουτσουλίγα, Γεωργία Μπούρδα

Πρωταγωνιστούν:

Άννα Βίσση, Γιάννης Σιαμσιάρης, Θανάσης Αλευράς, Αιμιλιανός Σταματάκης και η Τάνια Τρύπη.

Συμπρωταγωνιστούν οι: Nικόλαος Καραγκιαούρης, Ελένη Αλεξανδρή, Ιβάν Σβιτάιλο, Αρης Πλασκασοβίτης, Νικόλας Ραπτάκης.

Μαζί τους οι (με αλφαβητική σειρά): Χριστίνα Αναγνωστοπούλου, Αντώνης Βλάχος, Δήμητρα Βλάχου, Γιώργος Γαζής, Σταυριάνα Γαρνάβου, Λούης Γεωργίου, Μαρία Θεοδώρου, Έλενα Κέκκου, Edgen Lame, Ευγενία Λιάκου, Αθηνά Μαντζώρου, Απόστολος Μπούρας, Carlos Eleuterio Perez, Μάριος Πετκίδης, Γιώργος Πουλιάσης.

Info:

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:

Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή & Σάββατο στις 20.00΄ Κυριακή στις 19.00΄

Τιμές εισιτηρίων:

Διακ. ζώνη: 45 €, Α: 40 €, Β: 35 €, Γ: 30 €, Δ: 25 €, Ε: 20 €, ΣΤ: 15 €

κάθε Πέμπτη γενική είσοδος 20 €, (διατηρείται και η τιμή των 15 €)

Φοιτητικό & Ανέργων 15 ευρώ, (από την Β ζώνη και κάτω)

ΑμεΑ 30% έκπτωση έως δωρεάν (με σειρά προτεραιότητας),

20% έκπτωση για όλες τις ζώνες σε ομαδικά (άνω των 30 ατόμων),

20% έκπτωση για συνεργαζόμενους οργανισμούς, 

Private suites (με wc) Πλατεία & Α θεωρείο: 45€/άτομο

ΠΡΟΣΦΟΡΑ: suite 4 ατόμων/3+1 δώρο, 6 ατόμων/4+2 δώρο, 8 ατόμων/5+3 δώρο & 

Α θεωρείο sofa Δ ζώνη: 25€/άτομο (sofa 3 ατόμων/2+1 δώρο)

Α θεωρείο sofa Ε ζώνη: 20€/άτομο (sofa 3 ατόμων/2+1 δώρο)

Προπώληση εισιτηρίων:

στα ταμεία του θεάτρου Πάνθεον, Πειραιώς 166,

τηλ. 210.3471111 καθημερινά από 9πμ-11μ.μ, 

στο www.pantheontheater.gr, 

στα βιβλιοπωλεία Παπασωτηρίου και σε καταστήματα της Vodafone.