ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ
Μου' χες μάθει μια φορά πώς να φτιάχνω τα καράβια
Σε ευχαριστώ...
''Μου' χες μάθει μια φορά πώς να φτιάχνω τα καράβια, να γεμίζω με φωνές τα λιμάνια μου τα άδεια...'' λέει και ένα τραγούδι.
Αύγουστος. Συναισθηματικός και χάρτινος.
Εύχομαι να είσαι κάπου όμορφα και να γεμίζει η ψυχή σου, ζώντας το καλοκαίρι σου στα άκρα.
Η σημερινή βόλτα μου στην πόλη, δεν είναι σε πόλη. Ευτυχώς δηλαδή, γιατί δεν είμαι από αυτές που της αρέσει η Αθήνα το καλοκαίρι.
Βρισκόμαστε στο λιμάνι, σε ποιό ακριβώς δεν έχει σημασία. Χαρτί και μολύβι.
Ψαράδες να γυρνούν από το σύντομο ταξίδι τους και παιδικά γέλια στα αυτιά μου. Και τελικά τι είναι το καλοκαίρι; Αυτή η αίσθηση τα κάνει όλα... αυτή η θάλασσα και αυτά τα χάρτινα καράβια. Tα καράβια αυτά να τα αγαπάς, είναι αυτά που σε βοηθούν να ταξιδεύεις, να πηγαίνεις και να επιπλέεις. Να μην βουλιάζεις... να ευχαριστείς αυτόν που σου έμαθε να τα φτιάχνεις, ακόμη και αν είναι ο εαυτός σου.
Χάρτινα γιατί σύντομα θα φύγουν, αλλά θα υπάρχουν ακόμη στην μνήμη σου.
Είναι η εκδήλωση του χωριού σήμερα. Παραδοσιακοί χοροί και ήχοι. Και πολλές πολλές αναμνήσεις.
Εξέδρα, πλαστικές καρέκλες και κουκλοθέατρο.
Το βιολί, η λύρα, το νταούλι. Και αυτός ο ικαριώτικος, το πεντοζάλι, ο πυρρίχιος... όταν τους νιώσεις, όλο σου το σώμα ανατριχιάζει. Ταξιδεύεις χρόνια πριν και μέσα σε λίγα λεπτά μαθαίνεις για ολόκληρους πολιτισμούς και παραδόσεις. Από πολεμικούς χορούς όπως ο πυρρίχιος, μέχρι κυκλαδίτικους ήχους... όμορφο πράγμα η παράδοση, συναίσθημα μοναδικό και αληθινό.
Βγαίνει ο Καραγκιόζης. Καιρό είχα να γελάσω έτσι με ''βλακείες''.
Και τι είναι άλλωστε το καλοκαίρι; Χάρτινα καράβια, βόλτες με φίλες, αλμύρα, οικογένεια και έρωτα.
Αν δεν έχει κάτι από αυτά, κάνε κάτι να το αλλάξεις. Προσπάθησε να γεμίσεις αναμνήσεις, από τις πιο μικρές όμορφες στιγμές. Αυτές τις ανεκτίμητες, τις απλές.
Σε λίγο θα γυρίσουμε στην πόλη. Και θα ψάχνουμε και πάλι μαζί όμορφα μέρη και μαγαζιά να γεμίσουμε το κενό μας. Αν δεν στο γεμίζουν ήδη άνθρωποι.
