Ακόμη μια ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα

"Θα ουρλιάξω αν ξαναδώ τις παλιές μου συμμαθήτριες να ποστάρουν στο Facebook συνταγές για κέικ ή φωτογραφίες με τα παιδιά τους στο πάρκο". Αναφωνεί η Λόρα στο Ντάνι μέσα στο όμορφο διαμέρισμά της στο Λονδίνο, μιλώντας για τον φασισμό ευτυχίας των μέσων κοινωνικής δικτίωσης, στο τέλος μίας βραδιάς της Πρωτοχρονιάς με πολύ αλκόολ και... ματαίωση.

Η Λόρα και ο Ντάνι που σερφάρουν στη δεκαετία 35-45, δεν σου είναι άγνωστοι. Μπορεί να είναι φίλη σου ή κολλητός σου, η αδερφή σου ή κάποια κοπέλα στη δουλειά.

Σε αυτή την παράσταση όμως δεν θα κρυφτούν μέσα από τα φίλτρα της επίπλαστης ευτυχίας των social media αλλά θα ανοίξουν τα χαρτιά τους, γιατί αυτό που αναζητούν είναι ο filter σύνδεση έρωτας στη αυγή του 2019.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που δεν πρέπει να χάσεις το επόμενο, τελευταίο, Σαββατοκύριακο τη δεύτερη ευκαιρία να δεις το έργο Beggining στο Θέατρο 104, εδικά εάν ανήκεις στη Γενιά Υ. Στη γενιά των ανθρώπων που μορφώθηκε περισσότερο από κάθε άλλη μεταπολεμική γενιά, χαρακτηρίστηκε ως "παιδιά της ευμάρειας", μεγάλωσε με όλα τα αγαθά και σήμερα απλά μετρά τα κομμάτια της ενώ ταυτόχρονα κρατά στα χέρια της το ψαλίδι για να κόψει στο νήμα σε μία κούρσα νέων ηθικών αξιών.

Η "χαμένη γενιά", η γενιά των ανθρώπων που γνώρισαν ως παιδιά ρομαντισμό της αναλογικής εποχής και καλοδέχτηκαν την ψηφιακή, η γενιά των ανθρώπων που έμαθαν να προσαρμόζονται εύκολα και μάλλον οι τελευταίοι των τελευταίων που θέλουν να ερωτευτούν με ρομαντισμό, να αγγίξουν τον άλλον και να πετάξουν τις μάσκες τους. 'Ισως να ανήκεις και εσύ σε αυτούς, ίσως και όχι . Σε οποιαδήποτε όμως περίπτωση η παράσταση αυτή είναι μία αποκάλυψη και μια κάθαρση για όσα σκέφτονται οι γυναίκες και δεν γράφουν στα social και για όσα φοβούνται οι άντρες και δεν τα μοιράζονται με τα φιλαράκια τους.

Μέσα στο μοντέρνο διαμέρισμα της η Λώρα (Θάλεια Ματίκα) και ο Ντάνυ (Γιάννης Δρακόπουλος). Η πρώτη κάνει κίνηση να πλησιάσει τον δεύτερο ερωτικά σε ένα υπέροχα σύγχρονο παιχνίδι αντιστροφής των παραδοσιακών ρόλων στο οποίο όμως κανείς δεν βγαίνει νικητής ή χαμένος. Τι ανακούφιση! Και οι δύο κουβαλούν τις ιστορίες τους και οι δύο φοβούνται για διαφορετικούς λόγους. Η Θάλεια Ματίκα ενσαρκώνει με ρεαλισμό την γοητευτική 38άρα της διπλανής που θέλει -επιτέλους- να πάρει αυτό που επιθυμεί από τη ζωή και θέλει μόνο την ουσία. Ο Γιάννης Δρακόπουλος γίνεται ένας πρόθυμος δέκτης αυτής της νέας μορφής θηλυκότητας που δεν τον προσβάλει, αντίθετα γνωρίζει ότι περιέχει αλήθεια, απλά χρειάζεται χρόνο να προσαρμοστεί. Η σκηνοθεσία του Τάσου Ιορδανίδη έχει τον ρυθμό που χρειάζεται, τα ξεσπάσματα που χρειάζεται ώστε να μην πάρεις στιγμή τα μάτια σου από αυτή τη σύγχρονη δραμεντί δωματίου, ένα είδος δύσκολο αφού οι εναλλαγές δεν είναι άνθρωποι και σκηνικά αλλά μόνο συναισθήματα.

Το έργο "Beggining" (Ξεκίνημα) γράφτηκε το 2018 από τον Βρετανό Ντέϊβίντ Έλντριτζ και έγινε άμεσα sold out στο West End του Λονδίνου. Νομίζω όχι τυχαία, αφού είναι από τις λίγες εκείνες παραστάσεις που μιλούν χωρίς φόβο για όσα αντιμετωπίζει σήμερα σε ψυχικό επίπεδο η γενιά των ανθρώπων που βρίσκονται στη πιο παραγωγική και δημιουργική φάση, ενώ χωρίς να το ξέρουν έχουν στα χέρια τους τη διαμόρφωση της σκέψης του αύριο.

Η αγάπη, το σεξ, ο γάμος, η καριέρα, η μητρότητα, η πατρότητα, ο χωρισμός, η απώλεια όλα πια αμφισβητούνται και όλα περνούν από δίκη, καθώς πια ανατέλλει η νεά εποχή στις σχέσεις που θα βασίζεται σε αυτό το "σε κοίταξα και αμέσως ένοιωσα ότι κάτι έχουμε εμείς οι δύο".

Μακάρι και στην Ελλάδα της κρίσης οι δημιουργοί της μυθοπλασίας και οι συγγραφείς, να έσκυβαν πάνω σε αυτή τη γενιά με περισσότερη ενσυναίσθηση και να μην έκλειναν τα μάτια στους "κακομαθημένους" σαραντάρηδες που καλέστηκαν να γίνουν κοινωνοί του Νέου Ξεκινήματος και τελικά να βγάλουν το φίδι από την τρύπα.

• Το Σαββατοκύριακο 16&17 οι τελευταίες παραστάσεις