«Float» ένα ισχυρό μήνυμα για την αποδοχή της διαφορετικότητας από την Pixar

Με τον υπέροχα πρωτότυπο τίτλο “float” που μπορούμε να μεταφράσουμε/ερμηνεύσουμε ως πλέω/επιπλέω ή μένω στην επιφάνεια, το νέο μικρού μήκους animation της Pixar είναι ότι χρειαζόμαστε όλοι αυτή τη στιγμή. Μια αγκαλιά στήριξης και αποδοχής.

Κάθε γονιός θέλει για το παιδί του το καλύτερο. Ο μπαμπάς της ιστορίας χαίρεται και καμαρώνει στην αρχή της ταινίας το μωρό γιο του που ξεχωρίζει με τον τρόπο του, μια διαφορετικότητα για την οποία ο μπαμπάς του στην αρχή είναι χαρούμενος και περήφανος, ώσπου μπαίνει στη μέση η αντίδραση του κόσμου. Ο φόβος σε οτιδήποτε διαφορετικό. Η άρνηση και η επιφυλακτικότητα σε οτιδήποτε ξενίζει, δεν μπορεί να γίνει κατανοητό ή να μπει στα διάφορα κουτάκια της κανονικότητας.

Η αντίδραση των άλλων, των γειτόνων εν προκειμένω, αναγκάζει τον νεαρό μπαμπά να μεγαλώσει τον γιο του αποκλεισμένο στο σπίτι – μέσα στο σπίτι τους ωστόσο ο μικρός μεγαλώνει με ελευθερία και με τον σεβασμό της διαφορετικότητάς του και η ενθάρρυνση και η υποστήριξη που λαμβάνει τον κάνει μέσα στο σπίτι να ανθίζει.

Έξω από το σπίτι ωστόσο για να μπορεί να συνυπάρξει ή και απλώς να υπάρξει… πρέπει να κουβαλάει ένα μεγάλο βάρος – όλους τους κανόνες βαρίδια με τα οποία πρέπει να συμμορφωθεί για να μην τρομάζει η διαφορετικότητά του τους άλλους.

Σε μια βόλτα έξω από το σπίτι, έξω από μια παιδική χαρά, στην οποία τόσο πολύ λαχταρά να παίξει ο μικρός, καταφέρνει για λίγο να απελευθερωθεί από τα «απαγορεύεται/μη/δεν επιτρέπεται-βαρίδια» με τα οποία είναι φορτωμένος και απολαμβάνει λίγες στιγμές παιδικής ξεγνοιασιάς.

Ο φόβος και η αποδοκιμασία των άλλων ωστόσο αναγκάζει τον μπαμπά του να επέμβει και να του στερήσει το φυσικό του δικαίωμα στο παιχνίδι και τη διάδραση. Όταν ο μικρός αντιστέκεται και εκφράζει δυνατά τον θυμό του, ο μπαμπάς του λυγίζει και του φωνάζει απογοητευμένα «γιατί δεν μπορεί(ς) να είσαι κανονικός/νορμάλ».

Δεν είναι το ήσυχο βουβό κλάμα ως αυτόματη αντίδραση του παιδιού που συγκινεί τον γονιό που βλέπει το animation, είναι αυτή η στιγμή επίγνωσης του πώς η επίκριση και η πίεση των άλλων αναγκάζει τους γονείς να δουν το παιδί τους όπως το βλέπουν οι άλλοι – ως μη κανονικό. Πώς παύουν σταδιακά να θαυμάζουν τη διαφορετικότητα του παιδιού τους υποχωρώντας στα επικριτικά σχόλια των άλλων. Αλλά μας κάνει να σκεφτούμε με πόση ευκολία επικρίνουν όσοι κοιτάζουν αυτά τα παιδιά αλλά και τους γονείς τους απέξω – μένοντας στην επιφάνεια, χωρίς να αναγνωρίζουν τον αγώνα και την καθημερινή τους προσπάθεια να τα βγάλουν πέρα με τις τόσες δυσκολίες – κάποιες από τις οποίες έχει δημιουργήσει αυτή ακριβώς η επικριτική στάση.      

Η συνέχεια και το τέλος της ιστορίας είναι μια αγκαλιά αποδοχής, αγάπης και σεβασμού – και συμφιλίωσης.

https://www.youtube.com/watch?v=1HAGuju_yKY&t=369s

Μακάρι να αλλάξει την οπτική των αυστηρών εξωτερικών παρατηρητών της ζωής των άλλων. Μακάρι να κάνει τους γονείς των «νορμάλ» παιδιών να δώσουν ένα χέρι στήριξης, ένα βλέμμα αγάπης και συμπαράστασης στους γονείς των «διαφορετικών» παιδιών. Και κυρίως να κάνει όλους μας να φερθούμε σε όλα αυτά τα παιδιά, που φορτώνουμε από γεννησιμιού τους ένα σωρό βαρίδια, με αγάπη, ευγένεια, τρυφερότητα και να τα αφήσουμε να μας δώσουν ένα πολύτιμο μάθημα γενναιοδωρίας και γενναιότητας!

Pixar Instagram: https://www.instagram.com/pixar/​ Pixar Twitter: https://twitter.com/pixar​ Pixar Facebook: https://www.facebook.com/pixar​ Copyright: (C) Disney•Pixar