Bahama Mama: To blog της Parenting Coach Νάντιας Γεωργίου

Σίγουρα δεν είμαι η μόνη που αν και έχω παιδί θέλω και λίγη ησυχία όταν πηγαίνω στη θάλασσα. Θέλω να απολαύσω το νερό και μετά το άραγμα στην παραλία, μη σου πω και έναν μικρό υπνάκο που και που.
Πολυτέλεια, ε; Ζητάω πολλά; Μπορεί, ιδίως αν το παιδί μου είναι μικρό. Τότε ναι, θέλει ίσως να παίζουμε μαζί, να φτιάχνουμε κάστρα, να κάνουμε αγκαλίτσες. Ανεξάρτητα όμως από την ηλικία του παιδιού μου το μαθαίνω να μιλάει ήρεμα και να μην φωνάζει. Το μαθαίνω να σέβεται τον εαυτό του και τους γύρω του. Πως το κάνω αυτό; Δίνοντας εγώ η ίδια το παράδειγμα.

Αν κάθομαι στην ξαπλώστρα μου και φωνάζω «Γιωργάκη», «Κωστάκη», «Ελενίτσα βγες γρήγορα από το νερό. Τώρα σου λέω, μην έρθω εκεί»! Ή το γνωστό παραδοσιακό ελληνικό «Μανώλη τα κεφτεδάκια», ή «έλα να φας το τοστ σου, τόση ώρα σου φωνάζω, δεν ακούς»; Ε, όχι, δεν ακούει. Ή μάλλον κάνει ότι δεν ακούει αφού ξέρει ότι εσύ θα συνεχίζεις να φωνάζεις. Και μόνο όταν σηκωθείς από τη θέση σου θα αρχίσει να καταλαβαίνει ότι ίσως το εννοείς. 

Δεν έχω τίποτα με τα κεφτεδάκια και μου αρέσει να έχω κάτι φαγώσιμο μαζί μου στην παραλία –και πιο υγιεινό και πιο οικονομικό είναι. Μα οι μεγάλες παραλίες είναι πολύβουες, θα μου πεις. Συμφωνώ αλλά αυτός δεν είναι λόγος για να προσθέτω και εγώ στην ηχορύπανση. Αυτό δεν σημαίνει ότι εγώ ή και τα παιδιά μου πρέπει να ξεσηκώσουμε τον κόσμο από τις φωνές. Ας αποκτήσουμε καλές συνήθειες ξεκινώντας ο καθένας και η κάθε μία από εμάς με τον εαυτό μας και ας δώσουμε εμείς πρώτοι το παράδειγμα στα παιδιά μας. Η παιδεία ξεκινά από την οικογένεια!

Αν υπάρχει κάτι που θα ήθελες να διαβάσεις σε άρθρο ή το έχεις απορία θα χαρώ πολύ να σου απαντήσω, όπως και για οποιαδήποτε ερώτηση μπορείς να επικοινωνείς μαζί μου στο mail: Αυτή η διεύθυνση Email προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.