Εσύ έχεις πάει στη γωνιά που... στάζει μέλι;

Ονειρεύτηκα λουκουμάδες να λιώνουν ζεστοί στο στόμα μου! Ξύπνησα και κοντοστάθηκα με το μαλλί αφάνα να κοιτιέμαι στον καθρέφτη και μου είπα: «Χρύσα μην αφήνεις τα όνειρά σου απραγματοποίητα, τι κάθεσαι ετοιμάσου»!

Έτσι κι αλλιώς η διάθεση για εξόρμηση υπάρχει κάθε πρωί! Αυτή τη φορά λέω να την κάνω πιο γλυκιά και μάλιστα να επιλέξω ένα χαλαρό pink outfit, ένα ροζ σορτς με cupcakes, ένα κατάλευκο t-shirt και τα αθλητικά μου γιατί το concept έχει περπάτημα! Ξέρεις,  μετά τους λουκουμάδες κυριαρχούν πάντα μερικές μικρές τύψεις μέσα μου, ειδικά αν είναι καλοκαίρι όπως τώρα (αλλά κάθε φορά λέω, έλα μωρέ δε βαριέσαι;)!

Ο γλυκός πειρασμός θα με περιμένει στην Ομόνοια, αλλά μέχρι να φτάσω εκεί λέω πρώτα να κάνω μια στάση στο αγαπημένο μου καφέ, το Τρανζίστορ, στην Πρωτογένους 10, στου Ψυρρή. Αφού πάρω τον καφέ μου στο χέρι, λίγο πιο κάτω κλασικά θα συναντήσω τον αγαπημένο μου φίλο κύριο Παντελή που χρόνια τώρα πουλάει τα μυρωδάτα, φρέσκα, πεντανόστιμα σουσαμένια κουλουράκια του με μεγάλη επιτυχία και φυσικά για πολλοστή φορά δεν θα αντισταθώ (συνήθως παίρνω δυο, αλλά λέω σε αυτή μου την έξοδο να μην το παρακάνω).

Κάπου εδώ να σου αποκαλύψω ότι πρωινό περπάτημα στο κέντρο χωρίς τυρόπιτα, δε νοείται για εμένα. Φυσικά, ο διάλογος μέσα μου θα πάρει πάλι φωτιά: «Χρύσα μαζέψου, το menu έχει και λουκουμάδες, συγκρατήσου…».

Και επειδή είμαι άνθρωπος του ή Όλα ή Τίποτα, καταλαβαίνεις… Σιγά μη χάσω την ευκαιρία για τυρόπιτα! Θα φύγω από του Ψυρρή και θα κατευθυνθώ ολοταχώς για Ομόνοια! Στόχος μου; Ο φούρνος «Άριστον» (Βουλής 10), ο παλαιότερος και πιο ιστορικός φούρνος. Μάλιστα, επειδή ήταν δίπλα τα ανάκτορα, εκεί που είναι η σημερινή βουλή, έμεναν στο Σύνταγμα οικογένειες ελιτίστικες, των γραμμάτων και των τεχνών. Παλαμάς, Ελύτης, Σεφέρης, Λογοθετίδης -ο οποίος το περιγράφει και σε ένα έργο-, όλοι οι πολιτικοί ανεξαρτήτως κομμάτων έφαγαν τυρόπιτα σε αυτό τον φούρνο. 

Αφού λοιπόν απολαύσω την τυροπιτούλα μου από το θρυλικό φούρνο που μετρά 108 χρόνια λειτουργίας, θα θέλω επειγόντως να περπατήσω. Κλασικά θα πάω μέχρι την Σωκράτους. Χρόνια τώρα μου αρέσει να πηγαίνω στο μαγαζί του Ρουμπουλάκη (Σωκράτους 30) και να χαζεύω με τις ώρες, να ρωτάω διάφορα και να μαθαίνω. Τι εστί Ρουμπουλάκης; Ένα κατάστημα με πλούσια γκάμα πρώτων υλών για την παραγωγή καλλυντικών προϊόντων περιποίησης μαλλιών, προσώπου και σώματος. Εκεί φτιάχνω το άρωμά μου κι άλλα διάφορα καθώς έχω μια ιδιαίτερη μανία με όλα αυτά τα της… γυναικείας περιποίησης!

Στον ίδιο δρόμο, στον αριθμό 59, θα με περιμένουν οι λουκουμάδες μου που τόσο αγαπώ! Κτιστάκης με τ΄όνομα! 

Έχεις φάει λουκουμάδες να λιώνουν μέσα στο στόμα σου; Όχι; Δεν έχεις φάει τίποτα τότε...

Με τις χανιώτικες συνταγές του, θεωρείται ένα από τα κορυφαία λουκουματζίδικα ολόκληρης της Ελλάδας. Την διαφορά κάνει το σιρόπι που μελώνει τους μικρούς σε μέγεθος λουκουμάδες χωρίς να χρειαστεί να βάλουν από πάνω επιπλέον μέλι. Η κρούστα διατηρείται τραγανή, αλλά μόλις την δαγκώσεις, η μελωμένη νοστιμιά πλημμυρίζει τον ουρανίσκο με γεύση και «μνήμες» παράδοσης. Από πάνω, οι λουκουμάδες πασπαλίζονται με κανέλα και σουσάμι, και το αποτέλεσμα είναι ένα μαγικά ισορροπημένο γλύκισμα που δεν σε «λιγώνει». Η τιμή τους κυμαίνεται στα 3,50€ ανά μερίδα. 

Στον γυρισμό λέω να περπατήσω μέχρι το όμορφο Μοναστηράκι κι από εκεί να πάρω το μετρό (σου ορκίζομαι, δεν θα χρησιμοποιήσω κυλιόμενες, άλλωστε σου εκμυστηρεύτηκα ότι με πιάνουν τύψεις).

Αν ονειρευτείς, λοιπόν, λουκουμάδες, μην ανοίξεις ονειροκρίτη, άνοιξε την ντουλάπα σου, ντύσου και τρέξε να τους απολαύσεις! Εγώ; Τρέχω τώρα…