Καφές, Λουκούμι και ρακιπιρίνια!

 Καλημέρα, καλημέρα κι επειδή καλη μέρα χωρίς καφέ δεν ξεκινάει, οργανώνομαι στη στιγμή και πάω ολοταχώς προς τη Βεράντα (Λεωφ. Εθνικής Αντιστάσεως 23). Καλαμωτές, άσπρα τραπεζάκια, θέα στο Λυκαβηττό και υπέροχος καφές. Ό,τι χρειάζομαι για να πάρω μπρος και να κανονίσω τα ραντεβού της ημέρας. Από το πρώτο ως το τελευταίο.

Ψάχνω στην τσάντα μου για την ατζέντα και το κινητό μου και πέφτω πάνω σ' ένα σημείωμα, δικό μου, γραμμένο με μεγάλα γράμματα: "SOS, Μεγάλη Χίμαιρα". Πάλι ο Καραγάτσης μπροστά μου!

Πάντα  η Χίμαιρα, με κάποιο τρόπο, μπαίνει και ξαναμπαίνει   στη ζωή μου...

Θα την ξαναγοράσω, λοιπόν. Για να την ξαναδιαβάσω. Γι αυτό, άλλωστε, μου έχω γράψει και σημείωμα. Για να μην ξεχάσω.

Σου έχω πει, νομίζω, πόσο θαυμάζω τον Καραγάτση. Τον έχω διαβάσει όλον! Όμως, η "Μεγάλη Χίμαιρα"(Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ) έχει μια ιδιαίτερη γοητεία για μένα.  Φεύγοντας από τη Βεράντα, θα μπω στο πρώτο βιβλιοπωλείο που θα βρω και θα την αγοράσω. Ξανά!

Αργά το απόγευμα θα βρεθώ στην Πλατεία Αβησσυνίας. Σε μια πολύ γλυκιά ταράτσα. Στο Λουκούμι!

Όχι, λουκούμι δεν θα φάω, αλλά θα πιω μια... ρακιπιρίνια! Έχει τρελό χάζι το Λουκούμι (Πλ. Αβησσυνίας 3). Βλέπεις και την Ακρόπολη, βλέπεις και κόσμο που δεν θα' έβλεπες αλλού, χαλαρώνεις, απολαμβάνεις την κουβέντα με τους φίλους.

Έλα να μας βρεις αν θέλεις. θα το αγαπήσεις και θα πιεις ένα πολύ ελληνικό κοκτέιλ. Σαν την ρακιπιρίνια που σου είπα!

Φιλιά!.