FOOD
Να γιατί αποζητάς σαν τρελή λίγο junk food
Όταν ο ντελιβεράς γίνεται ο πρίγκιπας πάνω στην άσπρη βέσπα.
Είναι αυτές οι στιγμές που θα έδινες τα πάντα για ένα λαχταριστό μπέργκερ, που θα αντάλλασσες άνετα όλες σου τις τσάντες για μερικές κριτσανιστές τηγανητές πατατούλες, που θέλεις να φας junk food εδώ και τώρα, και δεν παίρνει αναβολή.
Δεν είσαι η μόνη. Είμαστε πολλές. Και όλες ξέρουμε ότι τρώμε σκουπίδια. Και για έναν περίεργο λόγο νιώθουμε τόσο καλά με αυτό.
Λυσσάμε πάνω σε ένα μπέργκερ και δεν δίνουμε δεκάρα για τα λιπαρά και τις θερμίδες του. Δεν υπολογίζουμε ότι τους υδατάνθρακες, τις πρωτεϊνες, τα λίπη, τα ιχνοστοιχεία και τις απαραίτητες βιταμίνες δεν θα τα πάρουμε με αυτή την επιλογή. Ποιος νοιάζεται;
Ποια είναι όμως η κρυφή υπερδύναμη που ξυπνά μέσα μας; Τι μας κάνει να καταφεύγουμε στο πρόχειρο φαγητό;
Ένα πράγμα μόνο: Η ψυχολογία σου είναι στα πατώματα, ακόμα κι αν δεν το παραδέχεσαι, και αντί να την αντιστρέψεις, τιμωρείς τον εαυτό σου.
Νιώθεις σκουπίδι, τρως σκουπίδια. Είναι τόσο απλό. Και τόσο δύσκολο να το αποδεχτείς ότι συμβαίνει.
Οκ, μπορεί να μην είναι η κακή ψυχολογία ο μοναδικός λόγος που έχεις γίνει κολλητή με τον ντελιβερά. Μπορεί να σου λείπει ύπνος και ξεκούραση με αποτέλεσμα να νιώθεις πεσμένη. Και ξέρεις ότι όταν φας λίγο junk θα νιώσεις καλύτερα.
Ισχύει γιατί ανεβαίνουν τα επίπεδα ινσουλίνης. Μόνο που η λύση είναι προσωρινή. Γιατί το κλαμπ σάντουιτς δεν θα εξαφανίσει την κόπωση. Θα την καλύψει για λίγο και μετά θα την γιγαντώσει.
Μην ξεχνάς: Είμαστε ό,τι τρώμε. Και σίγουρα καμιά από εμάς δεν έχει θέση σε έναν κάδο απορριμμάτων.