SINGLES
Τι σκέφτομαι για το viral που τα σπάει
Με το βλέμμα να κοιτάζει χαμηλά
Ξαφνικά το timeline μου γέμισε με ένα ταινιάκι. «Ο αδερφός μου». Κοινοποιήσεις παντού, κοινοποιήσεις από όλους. Viral. Γιατί; Τι συμβαίνει; Κάνω κλικ αμέσως, το βλέπω, μου αρέσει, με αγγίζει.
Ένας πιτσιρικάς περπατάει στον δρόμο και τα κάνει όλα λαμπόγυαλο... Τι ζήτησε; Μια βόλτα με την αδερφή του στους δρόμους της πόλης του.
Μια μέρα μετά, συνεντεύξεις στην τηλεόραση, αναφορές, αναλύσεις και ως δια μαγείας οι άνθρωποι με κινητικά προβλήματα βγήκαν στο προσκήνιο (όχι όμως και στον δρόμο) και για λίγο δεν μας ένοιαζε ποια μαλλιοτραβήχτηκε με ποια στο GNTM.
Το πρωί διαβάζω το σχόλιο μιας γνωστής μου στα σόσιαλ. Θεωρεί ότι η βία που έχει χρησιμοποιηθεί οδηγεί σε λάθος μηνύματα. Πως, δηλαδή, μπορούμε να τα σπάμε όλα κάθε φορά που κάτι άδικο συμβαίνει γύρω μας.
Αν ίσχυε, θα έπρεπε κάθε πρωί να βγαίνουμε από το σπίτι ζωσμένοι πυρομαχικά και εκρηκτικούς μηχανισμούς.
Δεν χρειάζεται να πας μακρυά. Ας υποθέσουμε ότι κινείσαι με καροτσάκι ή έχεις μωρό παιδί και θες να πας μέχρι τον φούρνο. Πόσο μακρυά πιστεύεις ότι θα φτάσεις; Μέχρι την άλλη γωνία;
Τα πεζοδρόμια είναι τόσο χάλια που κι εμείς που κινούμαστε χωρίς αμαξίδιο, με δυσκολία τα διασχίζουμε. Το διαστρεμματάκι το έχεις για πρωινό.
Οι οδηγοί είναι τόσο κοσμάρα που φυσικά και παρκάρουν πάνω στη διάβαση, και στο πάρκινγκ του σούπερ μάρκετ στον ειδικό χώρο για ΑΜΕΑ.
Οι καταστηματάρχες είναι τόσο διψασμένοι για χρήμα που έχουν βγάλει όλα τους τα τραπεζάκια πάνω στα πεζοδρόμια. Κανένα πρόστιμο, όλα καλά, τι θα πάρετε;
Περπατάς, κάνεις μερικά σλάλομ, πολλές φορές κατεβαίνεις στον δρόμο, ναι, εκεί όπου περνάνε αυτοκίνητα, για να συνεχίσεις, αλλά ξέρεις, τι; Περπατάς.
Θέλεις τώρα να μπεις για λίγο στη θέση αυτού του πιτσιρικά; Που νιώθει την αδικία, την αδιαφορία, τον ωχαδερφισμό κάθε μέρα στο πετσί του;
Ο πιτσιρικάς, ναι, τα σπάει. Ο πιτσιρικάς είναι το πιο ευαίσθητο πλάσμα του κόσμου. Ο πιτσιρικάς έχει μεγαλώσει με μια αδερφή που υπεραγαπά.
Αυτός ο δρόμος θα έπρεπε να είναι γιορτινός, γεμάτος χαρά και καλοσύνη, πρόσβαση σε όλους. Σε αυτή τη ζωή θα έπρεπε να ακολουθείς τον δρόμο που εσύ διαλέγεις και όχι τον μοναδικό προσπελάσιμο.
Μπράβο, Θοδωρή Παπαδουλάκη. Σε ευχαριστούμε. Ελπίζω να αφύπνισες τους κοιμισμένους των εδράνων.