ΠΑΙΔΙ
Ποια είναι η λάθος φράση να λες σε ένα ντροπαλό παιδί
Και εγγυάται ότι δεν θα σου μιλήσει μάλλον ποτέ
Σε αντίθεση με μένα, η κόρη μου στις πρώτες γνωριμίες είναι μάλλον συνεσταλμένη. Ντροπαλή, ναι, θα την έλεγες ντροπαλή. Και ροδίζουν και τα υπέροχα μάγουλά της.
Πολλές φορές, λοιπόν, που είμαστε οι δυο μας με κόσμο, εκείνη στέκεται δίπλα μου παρατηρώντας, ακούγοντας, αλλά χωρίς να πολυμιλάει. Και τότε έρχεται η ατάκα από τον συνομιλητή μου:
«Α, είσαι ντροπαλή!».
Ή η ακόμα χειρότερη: «Είναι ντροπαλό το κοριτσάκι σας, ε;».
- Θα ξεκινήσω από τη δεύτερη και θα σου εξηγήσω γιατί τη θεωρώ χειρότερη. Γιατί, σε περίπτωση που δεν το πρόσεξες, το παιδί είναι μπροστά. Καταλαβαίνει. Ακούει. Οπότε; Τι περιμένεις να πω για το παιδί μου εκείνη τη στιγμή;
Επίσης, το θεωρώ αγένεια να μην απευθύνεσαι στο ίδιο το παιδί και να ρωτάς εμένα με την ίδια λογική που θα μου έλεγες π.χ. «Ωραίο παλτό, από πού το πήρες;». Το παιδί δεν είναι παλτό.
- Πάμε τώρα στην πρώτη ατάκα-παρατήρηση-δευκρίνιση «Α, είσαι ντροπαλή!». Σε καμία περίπτωση, δεν αποτελεί τρόπο προσέγγισης. Αντιθέτως θα κάνει το παιδί να κουμπωθεί περισσότερο. Καλύτερα κράτα την παρατήρηση μέσα σου και προσπάθησε να μιλήσεις στο παιδί απλά. Μπορεί και να το κερδίσεις, εάν θέλεις, με τα λόγια σου και γενικότερα με το ενδιαφέρον που θα δείξεις σε αυτό.
Τα παιδιά δεν χρειάζονται ετικέτες, έχουν πολλές στα τετράδιά τους. Θέλουν να τα προσέξεις και να ασχοληθείς μαζί τους. Ακόμα και ένα ντροπαλό παιδί, εάν το κερδίσεις, είναι σκέτη αποκάλυψη.