Γιατί να λες «Όλοι κάνουμε λάθη» αντί για «Πάλι λάθος το έκανες;»

Έρχεται από το σχολείο, ανοίγεις το τετράδιο της ορθογραφίας, βλέπεις πάλι τον βαθμό που θυμίζει συνηθισμένη καλή θερμοκρασία στη Φλώρινα.

Και βάζεις τις φωνές. «Πάλι λάθος; Τι θα σε κάνω εσένα; Γιατί δεν διάβασες; Άχρηστε, ε, άχρηστε! Κομμένο το τάμπλετ μέχρι να πάρεις καλό βαθμό. Πήγαινε γρήγορα στο δωμάτιό σου!».Δεν σου λέω και κάτι καινούριο. Αυτό που ζεις μόνο. 

Εάν αυτή τη στιγμή που διαβάζεις, είσαι λιγάκι πιο ήρεμη, ένα κομματάκι πιο ψύχραιμη, θέλω κάτι να σου πω:

Οι λέξεις πονάνε, και πληγώνουν. 

Και αυτό που βγάζουν θα καθορίσει το παιδί σου τώρα και στο μέλλον. 
Οι λέξεις σου θα δημιουργήσουν ένα παιδί άχρηστο. Ή τεμπέλη. Ή κακομαθημένο. Ή ανίκανο. 
Ένα παιδί που ακούγοντας από τη μαμά του πόσο λίγο είναι, θα θελήσει να αποδείξει ότι η μαμά έχει πάντα δίκιο. 

Οι λέξεις μπορεί να γίνουν καρφιά. Να σταυρώσουν την παιδική ψυχή. 

Οι λέξεις μπορεί να γίνουν και ο τρόπος να διαπαιδαγωγήσεις σωστά, να θέσεις όρια, να ενισχύσεις την αυτοεκτίμηση του παιδιού σου.
Πώς θα επιλέξεις να τις χρησιμοποιήσεις;

Όταν το παιδί έρχεται με λάθη στην ορθογραφία ή στο κριτήριο ή στο επαναληπτικό διαγώνισμα, είναι ήδη στεναχωρημένο που δεν τα πήγε καλά. 
- Εξήγησέ του ότι όλοι μας κάνουμε λάθη στην προσπάθειά μας να μαθαίνουμε συνεχώς. Καμιά φορά, χρειαζόμαστε λίγη παραπάνω βοήθεια για να τα καταφέρουμε. 

- Πάρτο μια αγκαλιά και ρώτα το πώς αισθάνεται. Νιώθει καλά με την προσπάθειά του; Μην εστιάσεις στον βαθμό. Το θέμα είναι η αξιολόγηση του δασκάλου ανταποκρίνεται στην προσπάθεια που κατέβαλε.

- Εάν διάβασε λίγο ή καθόλου, είναι λογικό που δεν τα πήγε καλά. Και τώρα στεναχωριέται. Τι θα γινόταν όμως εάν διάβαζε λίγο περισσότερο την επόμενη φορά; Θα ήθελε να νιώσει καλύτερα με την προσπάθειά του; 

Να είσαι σίγουρη ότι αυτή η μέθοδος αποδίδει καλύτερα από τις φωνές, τις απειλές και τις τιμωρίες. Θέλει όμως ψυχραιμία. Και υπομονή. Τα έχεις;