Νωρίς, πολύ νωρίς, στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας

Πόσο ωραίο πράγμα τα ταξίδια... Ταξίδια στο εξωτερικό που κάνεις μήνες ολόκληρους για να τα οργανώσεις κι έπειτα σβήνεις σχολαστικά τις μέρες από το ημερολόγιο, περιμένοντας πώς και πώς να περάσουν. Καμιά φορά, εύχεσαι να περνούσαν πιο γρήγορα κι άλλες να καθυστερήσουν, γιατί ξέρεις ότι όταν έρθει η πολυαναμενόμενη στιγμή το ταξίδι βρίσκεται ήδη πιο κοντά στο τέλος του. Έπειτα, σκέφτεσαι τι ρούχα θα πάρεις μαζί σου και αγοράζεις τουριστικό οδηγό, σημειώνεις με μολυβάκι πάνω του τα πράγματα που θέλεις να κάνεις οπωσδήποτε όταν φτάσεις στον προορισμό σου.

Γενικώς, θέλω να πιστεύω ότι είμαι ένας άνθρωπος που δεν ζηλεύει τους άλλους. Δεν ζηλεύω την οικονομική άνεση, ούτε τα ακριβά ρούχα, τα μεγάλα αυτοκίνητα ή τα πολυτελή σπίτια. Τις τέλειες σχέσεις και τις ονειρεμένες δουλειές. Ζηλεύω, όμως, τους τύπους με τα σορτσάκια και τα σακίδια στους ώμους, εκείνους που βλέπω να κάθονται στα τραπεζάκια της Αδριανού και να πίνουν τη μπύρα τους, εκείνος που σε σταματούν στον δρόμο για να σε ρωτήσουν προς τα που πέφτει ο Κεραμεικός, εκείνους που φωτογραφίζουν με τις μεγάλες μηχανές τους την Ακρόπολη. Που αγοράζουν σανδάλια από το Μοναστηράκι, που τρώνε σε ταβερνάκια στην Πλάκα, λες και έχουν έρθει στον Παράδεισο. Σαν τα ταξίδια στο εξωτερικό δεν έχει τίποτα. 

Ποιος είπε, όμως, πως αν το θέλεις πολύ δεν μπορείς να κατασκευάσεις μόνος ή μόνη ένα ταξίδι μέσα στην ίδια την πόλη σου και να την χαρείς για λίγες έστω ώρες σαν αληθινός τουρίστας; Αυτό ακριβώς, που λες, σκοπεύω να κάνω σήμερα. 

Γι' αυτό το λόγο θα ξεκινήσω από νωρίς. Γιατί εκτός από τα ταξίδια στο εξωτερικό υπάρχει και κάτι ακόμα που δεν συγκρίνεται με τίποτα: είναι η πανέμορφη Αθήνα, νωρίς, πολύ νωρίς, το πρωί, άδεια ακόμη από τον κόσμο και την φασαρία των αυτοκινήτων. 

Σημείο αφετηρίας το Θησείο. Θα ανηφορίσω, περνώντας από το πάρκο του Κεραμεικού κι από κει θα στρίψω προς τον μεγάλο πεζόδρομο της Ερμού με τον ήλιο να «σκάει» πάνω στα παγκάκια και τα δέντρα. Μπροστά μου θα δω να φαίνεται από μακριά το Σύνταγμα και η Βουλή. Δεν θα πάω όμως ευθεία, αλλά στην πλατεία Ασωμάτων θα στρίψω δεξιά προς την Ανδριανού. Είπαμε. Ή είσαι τουρίστας ή δεν είσαι. 

Προχωρώντας προς το Μοναστηράκι, θα δω στο δεξί μου χέρι τις γραμμές του ηλεκτρικού να έχουν από πάνω τους την σκιά του ναού του Ηφαίστου. Θα σταθώ στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου και θα βγάλω φωτογραφία, θα κάνω το ίδιο λίγο παραπάνω, λίγο πριν φτάσω στο Μοναστηράκι, μπροστά από την Αρχαία Αγορά.

Η πλατεία Μοναστηρακίου, πριν γεμίσει με κόσμο και κίνηση έχει μία παράξενη γοητεία, αν έχεις βρεθεί κι εσύ εκεί πριν τις 9 το πρωί θα το έχεις παρατηρήσει. Θα την διασχίσω κι από κει θα βγω στην Μητροπόλεως. Εκεί, υπάρχει ένα μικρό μυστικό αυτής της πόλης, ένα καφέ που στο μάτι μοιάζει πολύ τουριστικό (εντάξει, όντως είναι), αλλά την ίδια στιγμή έχει κάτι το ζεστό και το φιλόξενο που σε προσκαλεί να αράξεις για ώρα στα τραπεζάκια του. 

Το Piazza Duomo (Μητροπόλεως 52) είναι ανοιχτό 24 ώρες του 24ώρο, σερβίρει πάρα πολύ πλούσιο πρωινό από νωρίς και είναι ιδανικό για εμάς που ξυπνάμε απ'το χάραμα και μας αρέσει να τελειώνουν τις δουλειές μας στο κέντρο πριν πλακώσει το πλήθος. Εδώ, λοιπόν, θα βρεις, εκτός από έναν αέρα που θα σε κάνει να αισθανθείς λες και είσαι σε διακοπές, χορταστικά κρουασάν βουτύρου, τεράστιες πιατέλες με Αγγλικό πρωινό, πολύ καλό καφέ αλλά και θέα σε όλη την ...περατζάδα της Μητροπόλεως. 

Μετά από αυτή την χαλαρή στάση, θα περάσω για λίγο από τα μαγαζιά της Ερμού για μία ολοκληρωμένη εμπειρία τουριστικής ζωής. Θα χαζέψω τις βιτρίνες και θα μπω για λίγο στο Tiger (Eρμού 49), εκεί όπου θα βρεις τα πιο φθηνά και funky αξεσουάρ για το σπίτι σου, από πολύχρωμες κούπες και πιάτα, μέχρι μανταλάκια καρδούλες και θήκες για οδοντόβουρτσες σε σχήμα λιονταριού!

Κι επειδή, περνώντας η ώρα, το πολυσύχναστο κέντρο αρχίζει να παίρνει ζωή, νομίζω ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να απομακρυνθώ εγώ. Επιστρέφοντας προς την κατεύθυνση απ' όπου ξεκίνησα, αλλά ακολουθώντας διαφορετική πορεία. Κάπως έτσι θα βρεθώ και πάλι στην πλατεία Ασωμάτων, αλλά αντί να πάρω την προέκταση της Ερμού θα επιλέξω να περιπλανηθώ στην Αποστόλου Παύλου, για να ρίξω μία γρήγορη ματιά στα Προσεχώς του αγαπημένου θερινού κινηματογράφου Θησείον. Στη συνέχεια, θα περάσω μπροστά από το Ηρώδειο για μερικές ακόμα φωτογραφικές λήψεις κι από κει στο Μουσείο της Ακρόπολης. 

Τελευταία στάση για σήμερα το Αστεροσκοπείο Αθηνών. Ένα μέρος πανέμορφο και πραγματικά γαλήνιο, που λίγοι Αθηναίοι θυμούνται να επισκεφθούν, αλλά αν εσύ μπεις στον κόπο θα βρεις στις πρασινάδες που το περιτριγυρίζουν μία ηρεμία που θα σε βοηθήσει να ξεχάσεις ότι βρίσκεσαι στο κέντρο της πόλης. Άσε που είναι το τέλειο μέρος για ραντεβού που μόνο συνηθισμένα δεν τα λες.

Καθώς το μεσημέρι θα πλησιάζει κι εγώ θα αράζω στον λόφο με θέα ολόκληρη την Αθήνα πιάτο, θα σκεφτώ: Mήπως τελικά οι τουρίστες έχουν δίκιο; Μήπως τελικά βρίσκονται όντως στον Παράδεισο;