Κατερίνα Διδασκάλου: «Μεγαλώνοντας υπάρχει ένα πλαφόν κάτω από το οποίο δεν πέφτω»

Η Κατερίνα Διδασκάλου σε συνέντευξή της στην ιστοσελίδα eleftheriaonline αναφέρθηκε στη καριέρα της και τις διαφορές ανάμεσα στη τηλεόραση, τον κινηματογράφο και το θέατρο.

Εκτός από το σανίδι, η παρουσία σας «γράφει» έντονα στο γυαλί αλλά και στη μεγάλη οθόνη. Ποιο μέσο δοκιμάζει περισσότερο τις αντοχές σας και ποιο είναι πιο γενναιόδωρο μαζί σας;

«Όλα τα μέσα απαιτούν το ίδιο δόσιμο, και τα τρία. Η τεχνική διαφέρει μόνο. Το σινεμά έχει ένα "καλό" κι ένα "κακό": Όταν φτάνεις σε ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα, αυτό μένει. Η διαδρομή όμως που έκανες για να φτάσεις στο συγκεκριμένο αποτέλεσμα δεν είναι συνήθως πολύ μεγάλη - ανάλογα και με τις οικονομικές συνθήκες.

Δεν έχεις τη δυνατότητα να κάνεις δύο μήνες πρόβα στο σινεμά. Κάνεις μια, δυο βδομάδες κι όταν αρχίζουν τα γυρίσματα έχεις στη διάθεσή σου μερικές ώρες, κι έπειτα το αποτέλεσμα αυτού που κάνεις, μένει. Όταν είναι τέλειο, μένει τέλειο. Όταν είναι λιγότερο τέλειο, μένει λιγότερο τέλειο.

Στην τηλεόραση, που την αγαπώ επίσης, λόγω οικονομικών συνθηκών έχεις ακόμα λιγότερο χρόνο να κάνεις πρόβα - οπότε όσα μένουν εκεί και είναι καλά, με κάνουν πολύ περήφανη. Όσον αφορά το θέατρο, έχει κι αυτό ένα "καλό" κι ένα "κακό": Εκεί έχεις καταρχάς την άνεση του χρόνου, να αναπτύξεις αυτό που κάνεις και να το κάνεις εξαιρετικά καλά με τον καιρό.

Από την άλλη, είναι αυτές οι μικρές άτυχες στιγμές  που μπορεί να έχεις κάνει τέλεια ένα πράγμα 100 φορές και να υπάρξει μία φορά επάνω στη σκηνή που δεν σου βγαίνει, όμως ο θεατής σε κρίνει από αυτό που είδε εκείνη τη στιγμή. Βέβαια νιώθω πολύ τυχερή γιατί μεγαλώνοντας υπάρχει ένα πλαφόν κάτω από το οποίο δεν πέφτω. Άλλωστε, το τι φέρεις στη σκηνή είναι αποτέλεσμα χρόνων εσωτερικού διαλόγου. Κι όταν είσαι αληθινός σε αυτό που κάνεις, όταν το αγαπάς πολύ, αυτό βγαίνει και δεν σου αντιστέκεται εύκολα ο άλλος».