CELEBS
Αγάπα τη Ζωή!
...γιατί , όπως έλεγε κι εκείνη: "Εγώ είμαι η Ζωή Λάσκαρη. Απρόβλεπτη και πάρα πολύ καλός άνθρωπος"!
"Αν ζήσεις αρκετά , θα ανακαλύψεις ότι κάθε νίκη γίνεται ήττα", έλεγε η Σιμόν Ντε Μποβουάρ. Και η Ζωή, η Ζωίτσα, έζησε τόσο όσο... Όσο έφτανε για να μην το νιώσει αυτό. Για να'χει ζήσει μόνο με τις νίκες της στη ζωή.
Γιατί, αυτή η πανέμορφη , γήινη, ανθρώπινη, αστραφτερή γυναίκα, ζούσε αληθινά. Και με πάθος.. Ρουφούσε τη ζωή με όλο της το είναι: Τολμούσε, βούταγε μέσα σ'όλα.
Είχε μπέσα, τσαγανό, έπεφτε στη φωτιά για όποιον και ό,τι αγαπούσε, σήκωνε μπαιράκι, ήταν σταρ και ντίβα και μάγκας, κυρία και αντράκι, ασυμβίβαστη και άταχτη, καλό παιδί και απόλυτα ερωτική γυναίκα.
"Εγώ είμαι λίγο εξτραβαγκαντ", έλεγε και γελούσε δυνατά. Μ'αυτό το γέλιο που ούτε' συ, ούτε'γω, ούτε κανείς μας δεν θα ξεχάσει.
Έμπαινε στη ζωή "με τα μπούνια". "Η ζωή είναι δική σου", έλεγε. ¨σου ανήκει και μια φορά ζεις". Εκείνη έζησε για εκατό ζωές. "Μια χαρά καμωμένα όλα. Εκατό ζωές έχω ζήσει", έλεγε και γελούσε.
Κόντρα σε όλα, από μικρή.Στις ετικέτες, στα πρέπει, στο πνεύμα της εποχής (κάθε εποχής). Χωρίς ποτέ να κοιτάζει πίσω "Μόνο μπροστά", έλεγε."το ποτάμι δεν γυρνάει πίσω"
"Δυνατά". αυτή θα έλεγα πως είναι η λέξη που της ταίριαζε. Γελούσε δυνατά, αγαπούσε δυνατά, πίστευε δυνατά, ζούσε δυνατά. Κι ας έλεγε αυτή για τον εαυτό της πως δεν ήταν παρά "μια μαθήτρια της ζωής"
ΥΓ: Την Τρίτη το μεσημέρι, στις 13.00μμ, από τον Άγιο Διονύσιο, στην οδό Σκουφά, θα πούμε το τελευταίο "αντίο" ατη Ζωή, στη Ζωίτσα μας.