Γελαστό κορίτσι ίσον ευτυχισμένο κορίτσι

Παρατηρώ πολλούς "σοβαρούς" ανθρώπους γύρω μου. Αγέλαστους, με ύφος "είμαι πολύ busy για να σκάσω ένα μειδίαμα, συγγνώμη".

Σε ορισμένες περιστάσεις και κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες που ξέρω ότι αυτοί οι άνθρωποι θα μπορούσαν να περνάνε σούπερ τέλεια, ε, ναι, είναι μια εικόνα που μπορεί να με κάνει να γελάσω μόνη μου. Και ας με πουν και τρελή. Εγώ τουλάχιστον θα έχω περάσει καλύτερα από αυτούς τους καταπιεσμένους.

Δεν το συζητώ όταν ο άλλος έχει αμέτρητα προβλήματα και τραβάει ζόρι. Αλλά και πάλι, και ποιος δεν έχει; Και ποιος δεν έχει βρεθεί στην πλέον δύσκολη θέση; Μπορεί η στέρηση του χαμόγελου να διορθώσει την κατάσταση; 

Μήπως κυρίως στα δύσκολα είναι που χρειαζόμαστε ένα χαμόγελο; Ή ακόμα και ένα καλό αστείο, λίγο φλεγματικό χιούμορ, μια οπτική που θα φέρει έστω και λίγο στη φαντασία μας τα πάνω κάτω; 

Το ξέρεις ότι όταν γελάς, ακόμα και στα ψέματα, ο οργανισμός σου λαμβάνει το μήνυμα ότι είσαι καλά και σε κατακλύζει με ορμόνες ευτυχίας;

Φαντάσου τώρα τι γίνεται εάν ας πούμε γελάσεις με την ψυχή σου- ο οργανισμός σου κάνει πάρτυ ορμονών. 
Γιατί να μην είσαι καλεσμένη σε αυτό το πάρτυ; Εσύ είσαι η οικοδέσποινα, εσύ αποφασίζεις.

Ψιλογέλασες ή μου φάνηκε;